الأحقاف ٣

مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ‌ وَ الْأَرْضَ‌ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِ‌ وَ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى‌ وَ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ‌

ترجمه

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز بحق و برای سرآمد معیّنی نیافریدیم؛ امّا کافران از آنچه انذار می‌شوند روی گردانند!

[ما] آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق و تا سر آمدى معين نيافريديم، و كسانى كه كافر شدند، از هشدارهايى كه داده مى‌شوند رو گردانند

[ما] آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق و [تا] زمانى معيّن نيافريديم، و كسانى كه كافر شده‌اند، از آنچه هشدار داده شده‌اند رويگردانند.

ما آسمانها و زمین و آنچه را بین آنهاست جز به حق (و برای حکمت و مصلحت خلق) و جز در وقت معیّن نیافریده‌ایم و آنان که کافرند از هر چه پند و اندرزشان کنند و بیمشان دهند روی می‌گردانند.

ما آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دوست، جز به حقّ و تا سرآمدی معین نیافریدیم، و کافران از آنچه بیمشان داده اند، روی گردانند.

ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دوست جز به حق و در مدتى معين نيافريده‌ايم. و كافران از آنچه بيمشان مى‌دهند اعراض مى‌كنند.

آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، جز به حق و سرآمدی معین نیافریده‌ایم و کافران از آنچه هشدار می‌یابند رویگردانند

ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست نيافريديم مگر بحق و [تا] سرآمدى نامبرده، و كسانى كه كافر شدند از آنچه بيم‌داده شدند رويگردانند.

ما آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است جز به حق و برای سرآمد معیّنی نیافریده‌ایم. (در مجموعه‌ی عالم خلقت، چیزی ناموزون و ناسنجیده و مخالف حق یافته نمی‌شود، و این مجموعه، همان گونه که سرآغازی داشته است، سرانجامی نیز دارد، و با فرا رسیدن آن دنیا فانی می‌شود، و به دنبال آن جهان دیگری شروع می‌گردد، و نتائج اعمال در آن بررسی، و پاداش و پادافره داده می‌شود) ولیکن کافران (که این حقیقت را نمی‌پذیرند و) از آنچه از آن بیم داده می‌شوند (که فرا رسیدن دادگاه بزرگ قیامت و شقاوت آخرت است) روی می‌گردانند.

(ما) آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حقّ و (تا) زمانی معیّن نیافریدیم‌. و آنان که کافر شدند، از آنچه هشدار داده شده‌اند رویگردانند.

نیافریدیم آسمانها و زمین و آنچه میان آنها است جز به حقّ و سرآمدی نامبرده و آنان که کفر ورزیدند هستند از آنچه بیم داده شدند روی‌گردانان‌

الأحقاف ٢	آیه ٣	الأحقاف ٤
سوره : سوره الأحقاف نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَجَلٍ مُّسَمّیً»: سرآمد معیّن که قیامت است (نگا: یونس / روم / . عطف بر (الْحَقِّ) است. «عَمَّآ أُنذِرُوا»: از آنچه بیم داده شده‌اند. مراد رستاخیز و دادگاهی و حسابرسی و مکافات و مجازات آخرت است که با کتاب مقروء و تدوینی قرآن، و با کتاب منظور و تکوینی جهان، کافران هشدار و بیم داده می‌شوند، ولی نه به این توجّهی می‌کنند و نه به آن.

تفسیر

• آيات ۱ - ۱۴، سوره احقاف
• غرض و مفاد كلى سوره مباركه احقاف
• احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى
• معناى واژه ((اثاره )) و مفاد آيه با توجه به معناى آن
• احتجاج عليه مشركين كه قرآن را افتراء به خدا دانسته رسالت پيامبر (ص ) را منكرشدند
• معنا و مفاد آيه : ((قل ما كنت بدعا من الرسل و ما ادرى مايفعل بى و لا بكم ))
• نفى علم غيب از پيامبر (ص ) در جمله ((و ما ادرى ...)) از جهت بشر بودن او است و بااثبات علم غيب براى آن حضرت از طريق وحى منافات ندارد
• عدم منافات نفى علم غيب از پيامبر در اين آيه با عالم بر غيب بودن ايشان به وسيله وحىالهى
• (درباره عالم بودن پيامبر (ص ) و ائمه (ع ) به غيب ، و اثر و رابطه آن با زندگى ورفتار ايشان )
• بيان اينكه علم غيب اثرى در جريان حوادث خارجى ندارد
• على ملازم با اراده موافق است كه تواءم با التزام قلب نسبت به آن باشد
• مقصود از ((شاهد من بنى اسرائيل )) در آيه :((قل اراءيتم ان كان من عند الله و كفرتم ...))
• وجوه مختلف در معناى آيه : ((و قال الذين كفروا للذين امنوا لو كان خيرا ما سبقونا اليه...))
• رواياتى درباره مراد از ((اثارة من علم )) و راجع بهنزول آيه : ((ام يقولون افتريه ...))
• روايتى در ذيل جمله : ((و ما ادرى ما يفعل بى ولابكم )) و اشكالات آن
• روايتى درباره نزول آيه : ((و شهد شاهد من بنىاسرائيل ...))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- آفرینش آسمان ها و زمین و موجودات هستى، آفرینشى بایسته و بحق (ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ)

۲ - خداوند، در آفرینش جهان، داراى هدفى بایسته و به دور از کمترین کاستى و بیهودگى (ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ) اطلاق «الحقّ» - با همه گستردگى و شمول آن - بر آفرینش خداوند، مى رساند که در آفرینش او، کمترین ضعف، سستى، بیهودگى و... وجود ندارد; بلکه از همه جهات در نهایت حقانیت و کمال است.

۳- کتاب تشریع و نظام تکوین، هر دو بحق، حکیمانه و متکى به عزت و توانمندى خداوند (تنزیل الکتب من اللّه العزیز الحکیم . ما خلقنا السموت و الأرض ) طرح مسأله حقانیت آفرینش آسمان و زمین و نظام تکوین - در پى بیان نزول کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم - مى تواند اشاره به همگونى و هماهنگى کتابِ تشریع با نظام تکوین، در حقانیت و استوارى و استحکام داشته باشد.

۴ - نزول کتاب آسمانى، لازمه حقانیت آفرینش و عبث نبودن آن * (تنزیل الکتب ... ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ) از ارتباط «تنزیل الکتاب ...» با «و ما خلقنا السماوات ...إلاّ بالحقّ»، مطلب یاد شده قابل برداشت است.

۵- آفرینش بهینه آسمان ها و زمین و سایر موجودات، نمود عزت و حکمت الهى است. (من اللّه العزیز الحکیم . ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّبالحقّ) از ارتباط این آیه با ذیل آیه قبل (من اللّه العزیز الحکیم)، مطلب یاد شده استفاده مى شود.

۶- آسمان ها و زمین و تمامى موجودات هستى، داراى فرجام و پایانى معین و از پیش تعیین شده (ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ و أجل مسمًّى)

۷- نظام جهان، داراى عمرى محدود و پایان یافتنى (ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ و أجل مسمًّى) تعبیر «السماوات و الأرض» مى تواند اشاره به پیکره مادى جهان آفرینش داشته باشد. با توجه به این نکته، ذکر مسأله وجود اجل و سرآمد براى هستى از سوى خداوند، مى رساند که چنین آفرینشى نامحدود و پایان ناپذیر نخواهد بود.

۸- فرجام و پایان عمر عالم ماده و موجودات آن، امرى قانونمند و تحت برنامه خداوند است; نه اتفاقى و بى حساب. (ما خلقنا السموت ... إلاّ بالحقّ و أجل مسمًّى) از واژه «بالحقّ»، قانونمندى و از کلمه «مسمّى» برنامه ریزى قبلى استفاده مى شود.

۹ - لازمه حقانیت آفرینش، وجود معاد و عالمى دیگر، غیر از جهان مادى دنیوى (خلقنا ... إلاّ بالحقّ و أجل مسمًّى و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون) چنانچه زندگى انسان، محدود به حیات دنیوى وى باشد، بسیارى از نابرابرى ها و بى عدالتى ها جبران نشده و حق حاکم نمى گردد. از این بیان مى توان استفاده کرد که لازمه حق بودن آفرینش، وجود جهان دیگرى پس از این جهان است.

۱۰- علم تفصیلى خداوند، به لحظه لحظه عمر جهان و پدیده هاى آن، از آغاز آفرینش * (ما خلقنا السموت و الأرض و ما بینهما إلاّ بالحقّ و أجل مسمًّى) تعیین «أجل» براى هر پدیده از سوى خداوند - از ابتداى آفرینش آن - بدان معنا است که خداوند، از لحظه آفرینش هر موجودى، تا پایان آن را مى داند و این مستلزم علم تفصیلى خداوند، به لحظه لحظه تحولات آنها است.

۱۱- کافران، روى گردان از انذارها و هشدارهاى الهى (و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون)

۱۲- توجه به محدودیت عمر زندگى، هشدارى به انسان ها و عاملى در جهت حق گرایى و روى آوردن آنان به حقایق دین* (ما خلقنا...إلاّ بالحقّ وأجل مسمًّى و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون) برداشت بالا براساس این احتمال است که تذکر خداوند به «أجل مسمّى» - در پى تذکر به حقانیت هستى - هشدارى باشد به آدمیان که دل به زندگى ناپایدار نبندند و از حاکمیت حق غافل نگردند.

۱۳- کافران، گریزان از هشدارهاى الهى نسبت به زوال پذیرى دنیا و وجود معاد (و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون) در این آیه، پیش از مسأله انذار، موضوع حقانیت هستى و محدود بودن حیات دنیوى مطرح شده است. با توجه به این مطلب مى توان گفت: یکى از موضوعات مورد انذار، ناپایدارى حیات دنیا و وجود رستاخیز بوده است.

۱۴ - یاد کرد حقانیت نظام هستى، انذارى به حق گریزان پوچ گرا * (ما خلقنا ... إلاّ بالحقّ ... و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون) از آن جا که قبل از تعبیر «عمّا اُنذروا...»، انذار صریحى در این آیه و آیه قبل نیامده است، احتمال مى رود که نفس تذّکر به حقانیت هستى، هشدار به کسانى است که هستى را پوچ و بى هدف دانسته و هیچ تعهّدى در برابر ارزش ها ندارند.

۱۵- قرآن، پیام دار انذار و هشدار به کافران (تنزیل الکتب ... و الذین کفروا عمّا أُنذروا معرضون) از ارتباط این آیه با آیه قبل - که در آن مسأله نزول کتاب مطرح شده - استفاده مى شود که روى گردانى کافران، از انذارهایى است که در متن «کتاب» صورت گرفته است.

موضوعات مرتبط

• آسمان: اجل آسمان ها ۶; حقانیت خلقت آسمان ها ۱; خلقت آسمان ها ۵; فرجام آسمان ها ۶
• آفرینش: اجل آفرینش ۷; حقانیت آفرینش ۳، ۴، ۹; فرجام آفرینش ۷; فناپذیرى آفرینش ۷; قانونمندى فرجام آفرینش ۸; هدفدارى خلقت آفرینش ۲
• اجل: اجل مسمى ۶، ۷
• تذکر: آثار تذکر حقانیت آفرینش ۱۴
• حق: انذار به حق ناپذیران ۱۴
• حق طلبى: عوامل حق طلبى ۱۲
• خدا: آثار حکمت خدا ۳; آثار قدرت خدا ۳; احاطه علمى خدا ۱۰; اعراض از انذارهاى خدا ۱۳; علم تفصیلى خدا ۱۰; علم خدا به آفرینش ۱۰; معرضان از انذارهاى خدا ۱۱; نشانه هاى حکمت خدا ۵; نشانه هاى عزت خدا ۵
• دنیا: فناپذیرى دنیا ۱۳
• دین: حقانیت دین ۳
• ذکر: آثار ذکر محدودیت عمر ۱۲
• زمین: اجل زمین ۶; حقانیت خلقت زمین ۱; خلقت زمین ۵; فرجام زمین ۶
• قرآن: انذارهاى قرآن ۱۵
• کافران: اعراض کافران ۱۱، ۱۳; انذار کافران ۱۵
• کتب آسمانى: آثار نزول کتب آسمانى ۴
• گرایشها: زمینه گرایش به دین ۱۲
• معاد: اهمیت معاد ۹; حتمیت معاد ۱۳
• موجودات: اجل موجودات ۶; حقانیت خلقت موجودات ۱; خلقت موجودات ۵; فرجام موجودات ۶; قانونمندى فرجام موجودات ۸