المؤمنون ٢٧

فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ‌ أَنِ‌ اصْنَعِ‌ الْفُلْکَ‌ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ‌ فِيهَا مِنْ‌ کُلٍ‌ زَوْجَيْنِ‌ اثْنَيْنِ‌ وَ أَهْلَکَ‌ إِلاَّ مَنْ‌ سَبَقَ‌ عَلَيْهِ‌ الْقَوْلُ‌ مِنْهُمْ‌ وَ لاَ تُخَاطِبْنِي‌ فِي‌ الَّذِينَ‌ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ‌ مُغْرَقُونَ‌

ترجمه

ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن؛ و همچنین خانواده‌ات را، مگر آنانی که قبلاً وعده هلاکشان داده شده [= همسر و فرزند کافرت‌]؛ و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد.

|پس به او وحى كرديم كه زير نظر ما و با وحى ما كشتى بساز، و چون فرمان ما رسيد و تنور به فوران آمد، از هر نوع حيوانى دو تا [نر و ماده‌]، و همچنين خانواده‌ات را روانه كشتى كن، به جز كسى از آنان كه حكم عذاب بر او صادر شده است، و در باره‌ى كسانى كه ظلم كرد

پس به او وحى كرديم كه: زير نظر ما و [به‌] وحى ما كشتى را بساز، و چون فرمان ما دررسيد و تنور به فوران آمد، پس در آن از هر نوع [حيوانى‌] دو تا [يكى نر و ديگرى ماده‌] با خانواده‌ات -بجز كسى از آنان كه حكم [عذاب ] بر او پيشى گرفته است- وارد كن، در باره كسانى كه ظلم كرده‌اند با من سخن مگوى، زيرا آنها غرق خواهند شد.

ما هم به او وحی کردیم که در حضور ما و به وحی و دستور ما به ساختن کشتی پرداز، تا آن‌گاه که فرمان (طوفان از جانب) ما آمد و آب از تنور فوران کرد پس در آن کشتی با خود از هر نوع جفتی (نر و ماده) همراه بر و اهل بیت خود را هم جز آن کس که در علم ازلی ما هلاک او گذشته (یعنی زن و فرزند نااهلت را) تمام به کشتی بنشان، و به شفاعت ستمکاران با من سخن مگو، که البته آنها باید همه غرق شوند.

پس به او وحی کردیم که زیر نظر ما و پیام ما کشتی بساز و هنگامی که فرمان ما به هلاکت آنان بیاید و آن تنور [از آب] فوران کند از هر گونه ای [از حیوان] دو عدد [یکی نر و دیگری ماده] و نیز خانواده ات را وارد کشتی کن، جز افرادی از آنان که فرمان [عذاب] بر او گذشته [و درباره او قطعی شده] است، و درباره کسانی که [به سبب شرک و کفر] ستم ورزیده اند، با من سخن مگوی، زیرا [همه] آنان بدون تردید غرق شدنی اند.

به او وحى كرديم كه كشتى را در حضور ما و به الهام ما بساز. و چون فرمان ما در رسيد و آب از تنور بيرون زد از هر جنسى دو تا و نيز كسان خود را به آن ببر. مگر آن كس كه پيش از اين در باره او سخن رفته است. و در باره ستمكاران با من سخن مگوى كه آنها همه غرقه‌شدگانند.

آنگاه به او وحی کردیم که کشتی را زیر نظر ما و با وحی ما بساز، و چون فرمان ما در رسید و [آب از] تنور فوران کرد، در آن از هر [جانوری‌] جفتی دوگانه راه بده، و نیز خانواده‌ات را مگر کسی از ایشان که حکم [ما] از پیش درباره او تحقق یافته است، و درباره کسانی که ستم [و شرک‌]ورزیده‌اند، با من سخن مگو که ایشان غرق شدنی‌اند

پس به او وحى كرديم كه كشتى را زير نظر ما و پيام- آموزش- ما بساز، و چون فرمان ما [به عذاب‌] بيايد و [آب از] آن تنور بجوشد از هر گونه [حيوان‌] دو- نرى و ماده‌اى- در آن [كشتى‌] در آر و نيز خاندان خود را، مگر آن كه سخن [به هلاكت وى‌] از پيش بر او رفته است- پسر و همسرت-، و در باره كسانى كه ستم كردند با من سخن مگوى كه آنها غرق شدنى‌اند.

بدو وحی کردیم که زیر نظر (و در پناه حفاظت و رعایت) ما و برابر رهنمود و آموزش ما به ساختن کشتی بپرداز. هرگاه فرمان ما (مبنی بر هلاک ایشان) صادر شد (و دیدی که) آب از تنور بر می‌جوشد، بلافاصله از همه‌ی حیوانات از هر نوعی جفتی (نر و ماده) را سوار کشتی کن، و نیز خانواده و پیروانت را سوار کشتی نما، مگر آن کسانی که قبلاً فرمان نابودیشان داده شده است (که همسرت و پسرت می‌باشند) و درباره‌ی کسانی که (با در پیش گرفتن راه کفر و ضلال و طغیان و عصیان، بر خود و دیگران) ستم ورزیده‌اند، (راجع به نجات ایشان) با من سخن مگو. چرا که آنان همگی قطعاً غرق خواهند شد (و دیگر جای گفتگو نیست).

پس به او وحی کردیم که: «برابر چشم‌هایمان و وحی‌مان کشتی (نجات) را بساز و چون فرمان ما در رسید و تنور به فوران آمد، پس در آن از هر نوع حیوان (خشکی) دو تا (، یکی نر و دیگری ماده،) با خانواده‌ات روان کن - بجز کسی از آنان که کلمه(ی عذاب) بر او پیشی گرفته است - و درباره‌ی کسانی که ظلم کرده‌اند با من هرگز سخن مگوی، (زیرا) آنان بی‌گمان غرق‌شوندگانند.»

پس وحی کردیم بدو که بساز کشتی را به دیدگان ما و به وحی ما تا گاهی که آید فرمان ما و بجوشد تنور پس جای ده در آن از هر کدام دو جفت را و خاندان خویش را مگر آنکه پیشی گرفت بر او سخن از ایشان و سخن نگوی با من در آنان که ستم کردند که ایشانند غرق‌شدگان‌

المؤمنون ٢٦	آیه ٢٧	المؤمنون ٢٨
سوره : سوره المؤمنون نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٦ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«بِأَعْیُنِنَا ... فَارَ التَّنُّورُ ... وَ ...»: (نگا: هود / و ). «أُسْلُکْ فِیهَا»: داخل کن بدان. مراد جای دادن و حمل کردن است (نگا: هود / ).

تفسیر

• آيات ۲۳ - ۵۴، سوره مؤ منون
• اشاره به عقيده بت پرستان درباره عبادت آلهه و معناى خطاب نوح عليه السلام به قوم خود: ((اعبدوا الله ...))
• افترائات و احتجاجات قوم نوح عليه السّلام در مقام انكار رسالت آنحضرت .
• و دورى گزيدن از قوم خود كه بعد از انكار و تكذيبشان محكوم به عذاب شده بودند
• اشراف و بزرگان قوم نوح عامه مردم را عليه پيامبراشان مى شورانند.
• نزول عذاب الهى و آغاز آن با صيحه اى آسمانى
• يادآورى سنت الهى : هدايت امم با ارسال رسل ، تكذيب امتها آنان را و عذاب الهى و...
• اشاره اى به رسالت موسى و هارون
• خطابى از خداوند به عموم پيامبران
• بحث روايتى (روايتى در ذيل برخى آيات گذشته )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - استجابت دعاى نوح(ع) (نصرت خواهى او) از جانب خداوند (قال ربّ انصرنى ... فأوحینا إلیه أن اصنع الفلک بأعیننا و وحینا)

۲ - وحى الهى به نوح(ع) در ساختن کشتى (فأوحینا إلیه أن اصنع الفلک)

۳ - نوح(ع)، مأمور ساختن کشتى تحت نظارت و هدایت خداوند (أن اصنع الفلک بأعیننا و وحینا)

۴ - کار و تبلیغ، آمیخته به یکدیگر در زندگى پیامبران (أن اصنع الفلک بأعیننا و وحینا) برداشت یاد شده، با توجه به این نکته است که حضرت نوح(ع) شخصاً مأمور ساختن کشتى شد.

۵ - طوفان نوح، به امر و اراده الهى بود، نه یک رخداد طبیعى (فإذا جاء أمرنا ... من کلِّ زوجین اثنین) مقصود از «أمرنا» فرا رسیدن عذاب طوفان است. «فار» مشتق از «فوران» و «تنّور» همان تنور مى باشد. «سلوک» (مصدر «اسلک») به معناى ادخال و وارد کردن است. «زوجین»(مفعول «اسلک»); یعنى، دو رأس که هر یک جفت دیگرى باشد (یک نر و یک ماده). «اثنین» نیز تأکید «زوجین» است. با توجه به این که مضاف الیه «کلّ» محذوف است («من کلّ حیوان») معنا چنین مى شود: پس هرگاه فرمان ما در رسید و آب از تنور فوران کرد، از هر حیوانى دو تا (یکى نر و یکى ماده) با خانواده ات - به جز آن کسى که حکم عذاب، پیش از این بر او صادر شده است - در کشتى وارد کن.

۶ - فوران آب از تنور، نشان صدور فرمان خدا و شروع طوفان نوح(ع) بود. (فإذا جاء أمرنا و فار التّنّور) عبارت «فارالتّنّور»، عطف تفسیرى است براى «جاء أمرنا».

۷ - تنورى که فوران آب از آن نشانه در رسیدن عذاب بر قوم نوح بود از پیش تعیین شده بود. فإذا جاء أمرنا و فار التّنّور «ال» در «التّنّور» براى عهد ذهنى است. بنابراین «التّنّور»; یعنى، آن تنور.

۸ - نوح(ع)، مأمور جاى دادن حیوانات و مؤمنان خاندانش در کشتى، با ظهور اولین نشانه هاى طوفان (فإذا جاء أمرنا ... فاسلک فیها من کلِّ زوجین اثنین و أهلک إلاّ من سبق علیه القول منهم)

۹ - نوح(ع)، طبق دستور الهى مى بایست از هر حیوان، تنها یک نر و یک ماده را وارد کشتى کند. (فاسلک فیها من کلِّ زوجین اثنین)

۱۰ - طوفان نوح، منطقه بسیار گسترده اى از آن سرزمین را فراگرفته بود. (فاسلک فیها من کلِّ زوجین اثنین) جاى دادن یک جفت (یک نر و یک ماده) از هر حیوان در کشتى، براى این بود که آنان پس از آرامش طوفان، بتوانند با پرورش و زاد و ولد آنها، نیازمندى هاى خود را برطرف سازند. و این نشان مى دهد که گستردگى طوفان در آن سرزمین، به قدرى بود که به دست آوردن حیوانات مورد نیاز، پس از فرونشستن آب، براى حضرت نوح(ع) و بازماندگان، میسور نبود.

۱۱ - کشتى نوح، ظرفیت بیش از یک جفت (یک نر و یک ماده) از هر حیوان مورد نیاز را نداشت. (فاسلک فیها من کلِّ زوجین اثنین) تأکید خداوند بر این که از هر حیوان تنها یک نر و یک ماده - و نه بیشتر - را در کشتى جاى دهند (من کلِّ زوجین اثنین)، بیانگر مطلب فوق است.

۱۲ - وجود فرد یا افراد کافر، در میان خاندان نوح(ع) (فاسلک فیها ... إلاّ من سبق علیه القول منهم)

۱۳ - خویشاوندى با پیامبران، نمى تواند مایه مصونیت از کیفر الهى گردد. (فاسلک فیها ... إلاّ من سبق علیه القول منهم)

۱۴ - تنها ایمان، ملاک امتیاز انسان ها در بینش الهى (إلاّ من سبق علیه القول منهم ... إنّهم مغرقون)

۱۵ - نزول عذاب بر کافران، طبق برنامه و گزینش دقیق قبلى خداوند (إلاّ من سبق علیه القول منهم)

۱۶ - خداوند، نوح(ع) را از وساطت براى نجات ظالمان از عذاب طوفان، نهى کرد. (و لاتخطبنى فى الذین ظلموا)

۱۷ - شرک، حق ناپذیرى و تکذیب پیامبران، ظلمى است هلاکت بار. (فقال الملؤا الذین کفروا ... و لاتخطبنى فى الذین ظلموا إنّهم مغرقون)

۱۸ - عذاب و کیفر الهى، ره آورد عملکرد خود انسان ها (و لاتخطبنى فى الذین ظلموا إنّهم مغرقون) تعبیر «الذین ظلموا» اشعار به علیت دارد; یعنى، آنان (قوم نوح) به جهت ستمشان محکوم به عذاب طوفان شدند.

۱۹ - «عن أبى جعفر(ع) قال: کانت شریعة نوح أن یعبد اللّه بالتوحید ... فلبث فیهم ألف سنة إلاّ خمسین عاماً یدعوهم سراً و علانیة ... فأوحى اللّه عزّوجلّ إلیه: «أنّه لن یؤمن من قومک إلاّ من قد آمن فلاتبتأس بماکانوا یفعلون» فلذلک قال نوح: « و لایلدوا إلاّفاجراً کفاراً» و أوحى اللّه إلیه «أن اصنع الفلک»; از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: شریعت نوح آن بود که خدا به یکتایى پرستش مى شد... پس نوح(ع) در بین قوم خویش ۹۵۰ سال توقف کرد و آنها را آشکار و پنهان به خدا دعوت نمود... سپس خداوند - عزّوجلّ - به او وحى فرستاد: «أنّه لن یؤمن من قومک إلاّ من قد آمن فلاتبتئس بما کانوا یفعلون» و به همین خاطر نوح گفت: «و لایلدوا إلاّ فاجراً کفاراً» و خداوند به نوح وحى کرد:«أن اصنع الفلک». ۱- تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۱۴۴، ح ۱۸; بحارالأنوار، ج ۱۱، ص ۳۳۱، ح ۵۳.

موضوعات مرتبط

• آب: فوران آب از تنور ۶
• ارزشها: ملاک ارزشها ۱۴
• انبیا: آثار خویشاوندى با انبیا ۱۳; سیره انبیا ۴; ظلم تکذیب انبیا ۱۷; کار انبیا ۴; ویژگیهاى تبلیغ انبیا ۴
• ایمان: ارزش ایمان ۱۴
• توحید: دعوت به توحد عبادى ۱۹
• حق: ظلم حق ناپذیرى ۱۷
• خدا: آثار اراده خدا ۵; اوامر خدا ۵، ۹; قانونمندى عذابهاى خدا ۱۵; نشانه هاى اوامر خدا ۶; نظارت خدا ۳; نواهى خدا ۱۶; هدایتهاى خدا ۳
• شرک : ظلم شرک ۱۷
• ظالمان: نهى از شفاعت ظالمان ۱۶
• عذاب: زمینه عذاب ۱۸
• عمل: آثار عمل ۱۸
• قوم نوح: آغاز عذاب قوم نوح ۷; کفر قوم نوح ۱۹
• کافران: عذاب کافران ۱۵
• کیفر: زمینه کیفر ۱۸; موانع کیفر ۱۳
• نوح(ع): آغاز طوفان نوح(ع) ۶; اجابت دعاى نوح(ع) ۱; استمداد نوح(ع) ۱; تکلیف نوح(ع) ۳; تنور قصه نوح(ع) ۶، ۷; توحید عبادى در شریعت نوح(ع) ۱۹; حیوانات در کشتى نوح(ع) ۸; خانواده نوح(ع) در کشتى ۸; زوجیت حیوانات کشتى نوح(ع) ۹، ۱۱; دلدارى به نوح(ع) ۱۹; دعوت نوح(ع) ۱۹; شریعت نوح(ع) ۱۹; طوفان نوح(ع) ۸، ۱۶; ظرفیت کشتى نوح(ع) ۱۱; عمل به تکلیف نوح(ع) ۹; قصه نوح(ع) ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۶; کافران خانواده نوح(ع) ۱۲; کشتى سازى نوح(ع) ۲; کشتى نوح(ع) ۱۹; مؤمنان به نوح(ع) ۸; مسؤولیت نوح(ع) ۸; مکذبان نوح(ع) ۱۹; منشأ طوفان نوح(ع) ۵; ناظر کشتى سازى نوح(ع) ۳; نهى به نوح(ع) ۱۶; وحى به نوح(ع) ۲; وسعت طوفان نوح(ع) ۱۰; هدایت نوح(ع) ۳; همسفران نوح(ع) ۸
• هلاکت: عوامل هلاکت ۱۷