طه ٧٤

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۲ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

هر کس در محضر پروردگارش خطاکار حاضر شود، آتش دوزخ برای اوست؛ در آن جا، نه می‌میرد و نه زندگی می‌کند!

|[زيرا] هر كه گنهكار به پيشگاه پروردگارش درآيد، بى‌ترديد او را جهنم است كه در آن نه بميرد و نه زندگى يابد
در حقيقت، هر كه به نزد پروردگارش گنهكار رود، جهنم براى اوست. در آن نه مى‌ميرد و نه زندگى مى‌يابد.
که همانا هر کس به خدای خود طاغی و گنهکار وارد شود جزاء او جهنّم است که در آنجا نه بمیرد (تا از عذاب برهد) و نه زنده شود (که از لذت زندگی برخوردار باشد).
مسلماً کسی که گنهکار به پیشگاه پروردگارش بیاید، دوزخ برای اوست که در آن نه می میرد و نه زندگی می کند.
هرآينه هر كس كه گنهكار نزد پروردگارش بيايد، جهنم جايگاه اوست كه در آنجا نه مى‌ميرد و نه زندگى مى‌كند.
به راستی هرکس گناهکار به نزد پروردگارش بیاید، جهنم نصیب اوست که در آن نه می‌میرد و نه زنده می‌ماند
همانا هر كس كه گناهكار نزد پروردگار خويش آيد پس او راست دوزخ، در آنجا نه بميرد [تا برهد] و نه [به خوشى‌] زندگانى كند.
(ساحران سپس چنین ادامه دادند و گفتند:) بی‌گمان هر که (بی‌ایمان و) گنهکار به پیش پروردگارش رود، دوزخ از آن او است. در آنجا نه می‌میرد (تا از دست عذاب رهائی یابد) و نه زنده می‌ماند (آن گونه که باید زیست و از نعمتها لذّت برد و بهره‌مند گردید. بلکه برای همیشه در میان مرگ و زندگی دست و پا می‌زند).
حال چنان است (که) بی‌چون هر کس نزد پروردگارش گنهکار آید، بی‌گمان جهنم برای اوست. در آن نه می‌میرد و نه زندگی می‌کند.
همانا آنکه بیاید پروردگار خویش را گنهکار همانا او را است دوزخ نه بمیرد در آن و نه زنده ماند


طه ٧٣ آیه ٧٤ طه ٧٥
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّهُ»: کار و بار چنین است. واژه (هُ) ضمیر شأن است. «مُجْرِماً»: بزهکارانه. به قرینه واژه (مُؤْمِن) در آیه بعدی و بسیاری از آیات دیگر، مراد از مُجْرِم، کافر و بی‌ایمان است (نگا: اعراف / ، فرقان / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - آنان که با کفر به پروردگار خویش، در قیامت حاضر شوند، بى تردید اهل دوزخ خواهند بود. (إنّه من یأت ربّه مجرمًا فإنّ له جهنّم ) «جرم» در این آیه - به قرینه آیه بعد - به معناى کفر است; زیرا در آیه بعد آمده است: «و من یأته مؤمناً ...».

۲ - کفر، جرم و گناه است و کافران مجرم و دوزخى اند. (إنّه من یأت ربّه مجرمًا فإنّ له جهنّم ) لام در «له جهنّم» بر استحقاق دلالت مى کند.

۳ - هراس از جهنم و عذاب طاقت فرساى آن، مایه تحکیم ایمان در قلب ساحران فرعون (إنّا ءامنّا بربّنا ... إنّه من یأت ربّه مجرمًا فإنّ له جهنّم ) جمله «إنّه من یأت...» تعلیل براى محتواى آیه قبل است.

۴ - ایمان و توبه، موجب بخشش گناهان، قبل از حضور در پیشگاه خداوند است. (إنّا ءامنّا بربّنا لیغفر ... إنّه من یأت ربّه مجرمًا )

۵ - قیامت، روز حضور همگان در پیشگاه خداوند (إنّه من یأت ربّه مجرمًا ) به قرینه آیه بعد (و من یأته مؤمناً)، حضور در قیامت همگانى است.

۶ - جزاى اعمال، پرتویى از ربوبیت خداوند است. (إنّه من یأت ربّه مجرمًا فإنّ له جهنّم )

۷ - دوزخیان در دوزخ نخواهند مرد - تا عذاب را درک نکنند - و نه مانند زندگان خواهند بود. (فإنّ له جهنّم لایموت فیها و لایحیى ) مراد از «حیاة» در «لایحیى» به قرینه «لایموت فیها» حیاتى است که بر مرگ ترجیح داشته باشد و حیات اهل دوزخ، چون مایه افزایش عذاب است، از مرگ - که پایان دهنده عذاب است - ناگوارتر و منفورتر مى باشد.

۸ - عذاب دوزخ جاودان است و کافران در آن مخلد خواهند بود. (لایموت فیها )

۹ - عذاب جهنم، عذابى سخت و غیر قابل تحمل است. (فإنّ له جهنّم لایموت فیها و لایحیى)

۱۰ - جاودانگى عذاب جهنم و نبود مرگ در آن، دلیل پاینده تر بودن عذاب کافران از شکنجه و آزارى است که آنان بر مؤمنان روا مى داشتند. (واللّه خیر و أبقى . إنّه من یأت ... لایموت فیها )

روایات و احادیث

۱۱ - «عن أبى سعید الخدرى: إنّ رسول اللّه(ص) خطب فأتى على هذه آیة «إنّه من یأت ربّه مجرماً فإنّ له جهنّم لایموت فیها و لایحیى» فقال رسول اللّه(ص): أمّا أهلها الذین هم أهلها، فإنّهم لایموتون فیها و لایحیون، و أمّا الذین لیسوا بأهلها فإنّ النار تمیتهم إماتة ثمّ یقوم الشفعاء فیشفعون; از ابوسعید خدرى روایت شده که رسول خدا(ص) خطبه خواند، تا به این آیه رسید «إنّه من یأت ربّه مجرماً فإنّ له جهنّم لایموت فیها و لایحیى». پس آن حضرت فرمود: ساکنان جهنم - که سزاوار آن هستند - در آن جا نه مى میرند و نه زندگى دارند. اما کسانى که سزاوار جهنم نیستند پس آتش، آنان را یک بار مى میراند، آن گاه شفیعان به پاخاسته و آنان را شفاعت مى کنند».[۱]

موضوعات مرتبط

  • آمرزش: زمینه آمرزش ۴
  • ایمان: آثار ایمان ۴
  • ترس: آثار ترس از جهنم ۳; آثار ترس از عذاب اخروى ۳
  • توبه: آثار توبه ۴
  • جادوگران فرعون: آثار ترس جادوگران فرعون ۳; ایمان جادوگران فرعون ۳; عوامل استقامت جادوگران فرعون ۳
  • جهنمیان :۱، ۲
  • جهنم: جاودانگى در جهنم ۱۰; جاودانگى عذاب جهنم ۸; حیات در جهنم ۷، ۱۱; سختى عذاب جهنم ۹; مرگ در جهنم ۷، ۱۱; موجبات جهنم ۲
  • خدا: نشانه هاى ربوبیت خدا ۶
  • عذاب: مراتب عذاب ۹
  • عمل: پاداش عمل ۶; کیفر عمل ۶
  • قیامت: تجمع در قیامت ۵; ویژگیهاى قیامت ۵
  • کافران: جاودانگى کافران در جهنم ۸; شکنجه هاى کافران ۱۰; کافران در جهنم ۱۰; کیفر اخروى کافران ۱۰
  • کفر: آثار اخروى کفر ۱; گناه کفر ۲
  • گناهکاران :۲
  • مؤمنان: شکنجه مؤمنان ۱۰

منابع

  1. ↑ الدرالمنثور، ج ۵، ص ۵۸۷.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_٧٤&oldid=11609»