التوبة ٣١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۲۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

(آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایی در برابر خدا قرار دادند، و (همچنین) مسیح فرزند مریم را؛ در حالی که دستور نداشتند جز خداوند یکتائی را که معبودی جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است از آنچه همتایش قرار می‌دهند!

[هم اينان‌] علما و راهبان خود و مسيح پسر مريم را به جاى خدا اربابان خود گرفتند، با آن كه دستور داشتند جز خداى يگانه را كه معبودى جز او نيست نپرستند. او منزه است از آنچه شريكش مى‌سازند
اينان دانشمندان و راهبان خود و مسيح پسر مريم را به جاى خدا به الوهيّت گرفتند، با آنكه مأمور نبودند جز اينكه خدايى يگانه را بپرستند كه هيچ معبودى جز او نيست. منزه است او از آنچه [با وى‌] شريك مى‌گردانند.
علماء و راهبان خود را (از نادانی) به مقام ربوبیت شناخته و خدا را نشناختند و نیز مسیح پسر مریم را (که متولد از مادر معین و حادث و مخلوق خداست) به الوهیت گرفتند در صورتی که مأمور نبودند جز آنکه خدای یکتایی را پرستش کنند که جز او خدایی نیست، که منزه و برتر از آن است که با او شریک قرار می‌دهند.
آنان دانشمندان و راهبانشان و مسیح پسر مریم را به جای خدا به خدایی گرفتند؛ در حالی که مأمور نبودند مگر اینکه معبود یگانه را که هیچ معبودی جز او نیست بپرستند؛ منزّه و پاک است از آنچه شریک او قرار می دهند.
حبرها و راهبان خويش و مسيح پسر مريم را به جاى اللّه به خدايى گرفتند و حال آنكه مأمور بودند كه تنها يك خدا را بپرستند، كه هيچ خدايى جز او نيست. منزه است از آنچه شريكش مى‌سازند.
اینان احبار و راهبانشان و مسیح بن مریم را به جای خداوند به خدایی گرفته‌اند، و حال آنکه فرمانی جز این به آنان داده نشده است که خدای یگانه را بپرستند [همان خداوندی‌] که خدایی جز او نیست، [و] منزه است از شریکی که برای او قائل می‌شوند
حبرها- دانشمندان يهود- و راهبان- صومعه‌داران ترسا- خويش و مسيح پسر مريم را به جاى خداى يكتا به خدايى گرفتند و حال آنكه جز اين فرمان نداشتند كه خداى يگانه را بپرستند كه جز او خدايى نيست، پاك و منزه است از آنچه با وى انباز مى‌آرند.
یهودیان و ترسایان علاوه از خدا، علماء دینی و پارسایان خود را هم به خدائی پذیرفته‌اند (چرا که علماء و پارسایان، حلال خدا را حرام، و حرام خدا را حلال می‌کنند، و خودسرانه قانونگذاری می‌نمایند، و دیگران هم از ایشان فرمان می‌برند و سخنان آنان را دین می‌دانند و کورکورانه به دنبالشان روان می‌گردند. ترسایان افزون بر آن) مسیح پسر مریم را نیز خدا می‌شمارند. (در صورتی که در همه‌ی کتابهای آسمانی و از سوی همه‌ی پیغمبران الهی) بدیشان جز این دستور داده نشده است که: تنها خدای یگانه را بپرستند و بس. جز خدا معبودی نیست و او پاک و منزّه از شرک‌ورزی و چیزهائی است که ایشان آنها را انباز قرار می‌دهند.
(آنان) دانشمندان یهودیشان و دانشمندان مسیحیشان و (نیز) مسیح پسر مریم را خدایانی غیر از خدا گرفتند، با آنکه امر نشده بودند جز (به اینکه) خدایی یگانه را بپرستند که هیچ معبودی جز او نیست (و) منزّه است از آنچه (با وی) شریک می‌گردانند.
گرفتند کشیشان و دیرنشینان خود را خدایانی جز خدا و مسیح را فرزند مریم حالی که فرمان نشدند جز آنکه پرستش کنند خدائی یگانه را نیست خدائی جز او منزّه است از آنچه شرک ورزند


التوبة ٣٠ آیه ٣١ التوبة ٣٢
سوره : سوره التوبة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِتَّخَذُوا»: قرار داده‌اند. تبدیل کرده‌اند. «أَحْبَار»: جمع حِبْر، علماء، مراد پیشوایان دینی یهودیان است. «رُهْبَان»: جمع راهب، پارسایان. دیرنشینان. مراد پیشوایان دینی مسیحیان است. «أَرْبَاباً»: جمع رَبّ، معبودان.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - تسلیم و اطاعت بى چون و چراى یهود و نصارا در برابر احبار و راهبان (پیشوایان دینى) خویش (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً) «اتخاذ رب» کنایه از تسلیم و اطاعت بى چون و چراست.

۲ - توبیخ یهود و نصارا از سوى خدا، به خاطر ارج نهادن به پیشوایان دینى خود (احبار و راهبان) تا حد پروردگارى (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً من دون اللّه)

۳ - ممنوعیت اطاعت رهبران دینى در آنچه بیرون از فرمان و رضایت خداست. (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً من دون اللّه)

۴ - مسیح (ع)، برخوردار از ربوبیت و پروردگارى، در بینش نادرست نصارا (اتخذوا ... أرباباً من دون اللّه و المسیح ابن مریم)

۵ - همه انسانها، مأمور به پرستش و اطاعت بى چون و چراى خداى یگانه و پرهیز از شریک گرفتن غیر، براى اویند. (و ما أمروا إلا لیعبدوا إلها وحداً لا إله إلا هو)

۶ - توحید، عقیده مشترک همه ادیان آسمانى (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً ... و ما أمروا إلا لیعبدوا إلها وحداً)

۷ - اطاعت بى چون و چرا از هر انسان، به منزله پرستش اوست. (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً ... و ما أمروا إلا لیعبدوا إلها وحداً) از اینکه خداوند مى فرماید: یهود و نصارا پیشوایان دینى خود را ارباب گرفته و مى پرستیدند در حالى که آنان رسماً چنین پرستشى نداشتند و بلکه فقط از آنها اطاعت بى چون و چرا مى کردند، برداشت فوق استفاده مى شود.

۸ - الوهیت در انحصار خداوند است. (لا إله إلا هو)

۹ - ساحت قدس الهى، از هر گونه شریک منزه است. (سبحنه عما یشرکون)

۱۰ - یهود و نصارا، مردمانى شرک پیشه (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً من دون اللّه ... سبحنه عما یشرکون)

۱۱ - اطاعت از رهبران دینى، درآنچه بیرون از فرمان و رضایت خدا باشد، شرک است. (اتخذوا أحبارهم و رهبنهم أرباباً من دون اللّه ... سبحنه عما یشرکون) خداوند اهل کتاب را به خاطر اینکه رهبران دینى خود را به جاى خدا «رب» قرار مى دادند و از آنان اطاعت مى کردند، محکوم کرده و آنان را مشرک خوانده است. بنابراین رب قرار دادن رهبران دینى و اطاعت از آنان به جاى اطاعت از فرمانهاى الهى، شرک خواهد بود.

روایات و احادیث

۱۲ - از امام صادق (ع) درباره سخن خدا که فرمود: «اتخذوا أحبارهم و رهبانهم أرباباً من دون اللّه» روایت شده که فرمود: «و اللّه ما صلّوا لهم و لا صاموا و لکنهم أحلّوا لهم حراماً و حرّموا علیهم حلالاً فاتّبعوهم ;[۱] به خدا سوگند آنان براى احبار و راهبان نه نماز خواندند و نه روزه گرفتند ; ولى آن علما و صومعه داران، براى مردم حرام را حلال و حلال را حرام کردند و آنان پیروى کردند».

۱۳ - از امام باقر (ع) درباره آیه «اتخذوا احبارهم و رهبانهم ارباباً من دون اللّه و المسیح بن مریم» روایت شده است: «اما المسیح فعصوه و عظموه فى أنفسهم حتى زعموا انه اله و انه ابن اللّه و طائفة منهم قالوا ثالث ثلاثة و طائفة منهم قالوا هو اللّه ... ;[۲] اما مسیح را نافرمانى کردند او را در اندیشه خود تا آن جا بزرگ دانستند که گمان کردند او معبود و فرزند خداست و گروهى از آنان گفتند: وى یکى از سه معبود است و گروهى گفتند: او خداست ... ».

موضوعات مرتبط

  • ادیان: مشترکات ادیان ۶
  • اطاعت: اطاعت از علماى مسیحیت ۱ ; اطاعت از علماى یهود ۱ ; اطاعت از غیر خدا ۷ ; اطاعت ممنوع ۳، ۱۱ ; محدوده اطاعت از رهبران دینى ۳، ۱۱
  • انسان: مسؤولیت انسان ها ۵
  • توحید: اهمیّت توحید ۶ ; توحید ذاتى ۸، ۹ ; توحید عبادى ۵
  • حقانیت: ملاکهاى حقانیت ۳، ۱۱
  • حلال: تحریم حلال ۱۲
  • خدا: اختصاصات خدا ۸ ; بىنظیرى خدا ۹ ; تنزیه خدا ۹ ; سرزنشهاى خدا ۲
  • شرک: ترک شرک ۵ ; موارد شرک ۱۱
  • عبادت: عبادت خدا ۵ ; موارد عبادت ۷
  • عصیان: عصیان از عیسى (ع) ۱۳
  • عقیده: عقیده باطل ۴
  • علماى مسیحیت: بدعت علماى مسیحیت ۱۲ ; سرزنش احترام به علماى مسیحیت ۲
  • علماى یهود: بدعت علماى یهود ۱۲ ; سرزنش احترام به علماى یهود ۲
  • عیسى (ع): الوهیت عیسى (ع) ۱۳
  • محرمات: تحلیل محرمات ۱۲
  • مسیحیت: تثلیث در مسیحیت ۱۳
  • مسیحیان: تبعیت مسیحیان از علماى مسیحیت ۱ ; سرزنش مسیحیان ۲ ; شرک مسیحیان ۱۰ ; عقیده مسیحیان ۴، ۱۳ ; مسیحیان و ربوبیت عیسى (ع) ۴
  • مشرکان: ۱۰
  • یهود: تبعیت یهود از علماى یهود ۱ ; سرزنش یهود ۲ ; شرک یهود ۱۰

منابع

  1. ↑ محاسن برقى، ج ۱، ص ۲۴۶، ح ۲۴۵ ; بحارالانوار، ج ۲، ص ۹۸، ح ۴۸.
  2. ↑ تفسیر قمى، ج ۱، ص ۲۸۹ ; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۱۰، ح ۱۱۶.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=التوبة_٣١&oldid=7318»