آل عمران ١٩٣

رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي‌ لِلْإِيمَانِ‌ أَنْ‌ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ‌ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ‌ الْأَبْرَارِ

ترجمه

پروردگارا! ما صدای منادی (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت می‌کرد که: «به پروردگار خود، ایمان بیاورید!» و ما ایمان آوردیم؛ پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و بدیهای ما را بپوشان! و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران!

پروردگارا! همانا ما صداى منادى [توحيد] را شنيديم كه به ايمان دعوت مى‌كرد [و مى‌گفت‌] به پروردگارتان ايمان بياوريد، پس ايمان آورديم. بار الها! پس گناهان ما را ببخش و بدى‌هايمان را پوشيده دار و ما را با نيكان بميران

پروردگارا، ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند كه: «به پروردگار خود ايمان آوريد»، پس ايمان آورديم. پروردگارا، گناهان ما را بيامرز، و بديهاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران.

پروردگارا، ما صدای منادیی که خلق را به ایمان فرا می‌خواند که به پروردگارتان ایمان آورید، شنیدیم و ایمان آوردیم، پروردگارا، از گناهان ما درگذر و زشتی کردار ما بپوشان و هنگام جان سپردن ما را با نیکان و صالحان محشور گردان؛

پروردگارا! بی تردید ما [صدای] ندا دهنده ای را شنیدیم [که مردم را] به ایمان فرا می خواند که به پروردگارتان ایمان آورید. پس ما ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را بیامرز، و بدی هایمان را از ما محو کن، و ما را در زمره نیکوکاران بمیران.

اى پروردگار ما، شنيديم كه مناديى به ايمان فرا مى‌خواند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد. و ما ايمان آورديم. پس، اى پروردگار ما، گناهان ما را بيامرز و بديهاى ما را از ما بزداى و ما را با نيكان بميران.

پروردگارا شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرامی‌خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید، و ما ایمان آوردیم، پروردگارا گناهان ما را بیامرز و سیئات ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران‌

پروردگارا، ما ندادهنده‌اى را كه به ايمان فراميخواند- يعنى رسول خدا

پروردگارا! ما از منادی (بزرگوار توحید، یعنی محمّد پسر عبدالله) شنیدیم که (مردم را) به ایمان به پروردگارشان می‌خواند و ما ایمان آوردیم (و ندای او را لبّیک گفتیم. اکنون که چنین است) پروردگارا! گناهانمان را بیامرز و بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان و (در مسیر ایشان) بمیران.

«پروردگارمان! ما شنیدیم دعوتگری (ما را) به ایمان فرا می‌خواند که: “به پروردگارتان ایمان آورید.” پس ایمان آوردیم. پروردگارمان! گناهانمان را برایمان بپوشان و بدی‌هامان را جبران فرما و ما را با نیکان بمیران.»

پروردگارا همانا ما شنیدیم بانگ‌دهنده‌ای را که بانگ می‌داد برای ایمان که ایمان آرید به پروردگار خویش پس ایمان آوردیم پروردگارا بیامرز برای ما گناهان ما را و بزدای از ما زشتیهای ما را و دریاب ما را با نیکان‌

آل عمران ١٩٢	آیه ١٩٣	آل عمران ١٩٤
سوره : سوره آل عمران نزول : ٣ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مُنَادِیاً»: ندادهنده. مراد پیغمبر اسلام یا قرآنی است که به ارمغان آورده است. «ذُنُوب»: گناهان کبیره. «سَیِّئَات»: گناهان صغیره. «أَبْرَار»: جمع بَرّ و بارّ، نیکان. «تَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَار»: ما را با نیکان بمیران. مراد این است که هر چند ما نیک نیستیم ولی با این وجود ما را در سلک نیکان قرار و از زمره ایشان قلمداد فرما.

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- ایمان خردمندان به پروردگار، در پى شنیدن نداى منادى ایمان (لاولى الالباب ... ربّنا انّنا سمعنا منادیاً ینادى للایمان ان امنوا بربّکم فامنّا)

۲- خردمندان، معتقد به عظمت قرآن و مقام والاى رسول اکرم (ص) (سمعنا منادیاً ینادى) مراد از «منادیاً» رسول اکرم (ص) و یا قرآن مجید است. و نکره آوردن آن اشاره به تفخیم و عظمت آن دارد.

۳- دعوت کنندگان مردم به ایمان، داراى مقامى والا و ارجمند (ربّنا انّنا سمعنا منادیاً ینادى للایمان ان امنوا بربّکم)

۴- یاد همیشگى خداوند و اندیشه در آفرینش، زمینه ایمان به ربوبیّت الهى (الّذین یذکرون اللّه قیاماً ... و یتفکّرون ... ربّنا ... فامنّا)

۵- خردمندى، زمینه پاسخ به دعوت منادیاًن ایمان (لایات لاولى الالباب ... ربّنا انّنا سمعنا منادیاً ینادى للایمان ان امنوا بربّکم فامنّا)

۶- ایمان نیاوردن به ربوبیّت خداوند، پس از شنیدن نداى قرآن و دعوت پیامبر به آن، نشانه بى خردى است. (ربّنا انّنا سمعنا ... فامنّا)

۷- پذیرش ربوبیّت خداوند، حقیقت ایمان است. (سمعنا منادیاً ینادى للایمان ان امنوا بربّکم) تفسیر «ایمان» به پذیرش ربوبیّت خداوند، دلالت مى کند که اعتقاد به ربوبیّت او حقیقت ایمان و یا رکن اساسى آن است.

۸- ایمان به ربوبیّت خداوند، از دعوتهاى اساسى انبیا (سمعنا منادیاً ینادى للایمان ان امنوا بربّکم)

۹- آمرزش گناهان و پوشاندن بدیها، تقاضاى خردمندان از پیشگاه پروردگار (ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا)

۱۰- خداوند، آمرزنده گناهان و پرده پوش اعمال ناپسند (فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا)

۱۱- ارزش و اهمیّت دعا و استغفار به درگاه خداوند (ربّنا فاغفرلنا ... و کفّر عنّا ... و توفّنا) چون خداوند در مقام ستایش از خردمندان، این دو ویژگى را براى آنان، ذکر کرده است.

۱۲- توجّه به ربوبیّت خداوند، زمینه درخواست و انتظار آمرزش گناهان از او (ربّنا فاغفرلنا)

۱۳- توجّه به ربوبیّت خداوند، از آداب دعا (ربّنا انّنا ... ربّنا فاغفرلنا)

۱۴- بخشش گناهان و پوشاندن نارواییها، پرتوى از ربوبیّت الهى (ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا)

۱۵- ایمان، زمینه مغفرت گناهان و پوشاندن اعمال ناروا از سوى خداوند (فامنّا ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا) تفریع جمله «اغفر» بر جمله «آمنّا»، با کلمه «فا» مى رساند که خردمندان پس از ایمان، خود را شایسته دعا و درخواست آمرزش مى دیدند و پذیرش آن را انتظار داشتند.

۱۶- اعتراف خردمندان به گناه و تقصیر، در پیشگاه خداوند (ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا)

۱۷- خردمندان، خواستار همراهى و همگامى با ابرار تا به هنگام مرگ (و توفّنا مع الابرار) «مع الابرار» حال براى «نا»، در «توفّنا» است. یعنى ما را بمیران، در حالى که همراه و همگام با ابرار باشیم.

۱۸ - شریک ساختن همکیشان در دعا، از آداب آن (ربّنا انّنا سمعنا ... فامنّا ربّنا فاغفرلنا ... و کفّر عنّا ... و توفّنا مع الابرار)

۱۹- ترغیب مؤمنان از سوى خداوند به دعا و طلب آمرزش و همراهى با ابرار و حسن عاقبت (ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا و توفّنا مع الابرار) ستایش خردمندان به ویژگیهاى یاد شده، به این منظور است که مؤمنان هم، خواستار موارد یاد شده باشند.

۲۰- مقام رفیع ابرار، در پیشگاه خداوند (و توفّنا مع الابرار)

۲۱- مصاحبت با ابرار، مقامى ارزشمند و متعالى (و توفّنا مع الابرار)

۲۲- ابرار، داراى درجه و مقامى بالاتر از مؤمنان خردمند (لایات لاولى الالباب ... فامنّا ... و توفّنا مع الابرار) چون خردمندان با ایمان تقاضا دارند که همشأن ابرار شوند.

۲۳- اعتراف خردمندان مؤمن، به ناتوانى خویش از دستیابى به مقام رفیع ابرار (ربّنا فاغفرلنا ... و توفّنا مع الابرار) از اینکه خردمندان خواستار مقام ابرار نشده اند، بلکه خواهان همراهى با آنان هستند; معلوم مى شود که آنان خود را ناتوان از دستیابى به چنین مقام رفیعى مى دانند.

۲۴- تفاوت درجات و مقامها پس از مرگ (و توفّنا مع الابرار)

۲۵- گناه و اعمال ناشایست، مانعى در راه همشأنى و همراهى با ابرار (ربّنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفّر عنّا سیّئاتنا و توفّنا مع الابرار) درخواست آمرزش گناه و آنگاه تقاضاى همراهى با ابرار، دلالت بر برداشت فوق دارد.

۲۶- مرگ انسان، به مشیّت و اراده الهى است. (و توفّنا مع الابرار)

موضوعات مرتبط

• آفرینش:۴
• آمرزش:۹، ۱۰، ۱۲، ۱۴ زمینه آمرزش ۹، ۱۰، ۱۲، ۱۴ ۱۵
• ارزشها:۲۱
• استغفار: تشویق به استغفار ۱۹ ; زمینه استغفار ۱۲ ; فضیلت استغفار ۱۱
• اعتراف: به ضعف ۲۳ ; اعتراف به گناه ۱۶
• انبیا: دعوت انبیا ۸
• انسان: مرگ انسان ۲۶
• ایمان:۱ آثار ایمان ۱ ۱۵ ; ایمان ۱ به خدا ۱، ۴، ۸ ; حقیقت ایمان ۱ ۷ ; دعوت به ایمان ۱ ۳، ۵، ۶ ; زمینه ایمان ۱ ۴، ۵
• تعقّل: آثار تعقّل ۴، ۵ ; تعقّل در آفرینش ۴
• جهل: آثار جهل ۶
• خدا: اراده خدا ۲۶ ; ربوبیت خدا ۴، ۶، ۷، ۸، ۱۲، ۱۳، ۱۴ ; مشیت خدا ۲۶ ; مغفرت خدا ۱۰
• دعا:۹ آداب دعا ۹ ۱۳، ۱۸ ; تشویق به دعا ۹ ۱۹ ; فضیلت دعا ۹ ۱۱
• ذکر: آثار ذکر خدا ۴
• رشد: موانع رشد ۲۵
• عاقبت: حسن عاقبت ۱۹
• عاقلان: اعتراف عاقلان ۱۶ ; ایمان عاقلان ۱، ۲ ; خواسته عاقلان ۱۷ ; دعاى عاقلان ۹
• علم: آثار علم ۱۲
• قرآن: فضایل قرآن ۲
• کفر: به خدا ۶
• گناه:۱۶ آثار گناه ۱۶ ۲۵ ; آمرزش گناه ۱۶ ۹، ۱۰، ۱۲، ۱۴ ; تکفیر گناه ۱۶ ۹، ۱۰، ۱۴، ۱۵
• مبلّغان: فضایل مبلّغان ۳
• محمّد (ص): فضایل محمّد (ص) ۲
• مرگ:۲۶ درجات پس از مرگ ۲۶ ۲۴
• مؤمنان: تشویق مؤمنان ۱۹ ; فضایل مؤمنان ۲۷ ; مؤمنان عاقل ۲۲، ۲۳
• نیکان: فضایل نیکان ۲۰، ۲۲، ۲۳ ; همراهى با نیکان ۷، ۱۹، ۲۱، ۲۵