روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۱

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۵۹ توسط Move page script (بحث | مشارکت‌ها) (Move page script صفحهٔ من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۱ را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۱ منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و اما خبر حريز عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :


من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۰ حدیث من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۲
روایت شده از : امام جعفر صادق عليه السلام
کتاب : من لايحضره الفقيه - جلد ۱
بخش : أبواب الصلاة و حدودها-باب الصلاة في السفر
عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) در کتاب من لا يحضره الفقيه جلد ۱ أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر
موضوعات :

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۳

و امّا خبر حريز، از محمّد بن مسلم از امام صادق عليه السّلام كه گفت: از آن حضرت سؤال كردم در مورد شخصى كه از سفر خود باز آمده و در حالى كه در راه بوده وقت نماز فرا رسيده است چه بايد بكند؟ آن حضرت فرمود: نماز را دو ركعت ميكند (يعنى شكسته)، و اگر در حضر است و اراده بيرون شدن بسفر را دارد وقت نماز درآيد بايد نماز را چهار ركعت بخواند. صدوق- رحمة اللَّه- در توضيح خبر ميفرمايد: همانا مراد آن حضرت اينست كه هر گاه بيم فوت وقت نماز ندارد آن را تمام بخواند (يعنى در محلّ اقامت) و اگر بيم دارد كه وقت نماز فوت شود و از دست برود آن را كوتاه كند (يعنى در راه) و مؤيّد اين نظر حديث آتى است كه:


شرح

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)