روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۳۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الْمَسَاجِدِ وَ حُرْمَتِهَا وَ ثَوَابِ مَنْ صَلَّى فِيهَا

و روي عن الاصبغ بن نباته انه قال :

بَيْنَا نَحْنُ ذَاتَ يَوْمٍ حَوْلَ‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي‏ مَسْجِدِ اَلْكُوفَةِ إِذْ قَالَ يَا أَهْلَ اَلْكُوفَةِ لَقَدْ حَبَاكُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِمَا لَمْ يَحْبُ بِهِ أَحَداً مِنْ فَضْلِ مُصَلاَّكُمْ بَيْتِ‏ آدَمَ وَ بَيْتِ‏ نُوحٍ‏ وَ بَيْتِ‏ إِدْرِيسَ‏ وَ مُصَلَّى‏ إِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ وَ مُصَلَّى أَخِي‏ اَلْخَضِرِ ع‏ وَ مُصَلاَّيَ وَ إِنَّ مَسْجِدَكُمْ هَذَا لَأَحَدُ اَلْأَرْبَعَةِ اَلْمَسَاجِدِ اَلَّتِي اِخْتَارَهَا اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَهْلِهَا وَ كَأَنِّي بِهِ قَدْ أُتِيَ بِهِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فِي ثَوْبَيْنِ أَبْيَضَيْنِ يَتَشَبَّهُ بِالْمُحْرِمِ وَ يَشْفَعُ لِأَهْلِهِ وَ لِمَنْ يُصَلِّي فِيهِ فَلاَ تُرَدُّ شَفَاعَتُهُ وَ لاَ تَذْهَبُ اَلْأَيَّامُ وَ اَللَّيَالِي حَتَّى يُنْصَبَ اَلْحَجَرُ اَلْأَسْوَدُ فِيهِ وَ لَيَأْتِيَنَّ عَلَيْهِ زَمَانٌ يَكُونُ مُصَلَّى‏ اَلْمَهْدِيِ‏ مِنْ وُلْدِي وَ مُصَلَّى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ لاَ يَبْقَى عَلَى اَلْأَرْضِ مُؤْمِنٌ إِلاَّ كَانَ بِهِ أَوْ حَنَّ قَلْبُهُ إِلَيْهِ فَلاَ تَهْجُرُوهُ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِالصَّلاَةِ فِيهِ وَ اِرْغَبُوا إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ فَلَوْ يَعْلَمُ اَلنَّاسُ مَا فِيهِ مِنَ اَلْبَرَكَةِ لَأَتَوْهُ مِنْ أَقْطَارِ اَلْأَرْضِ وَ لَوْ حَبْواً عَلَى اَلثَّلْجِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۹

از اصبغ بن نباته روايت شده كه گفت: روزى از روزها كه ما در مسجد كوفه گرد امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه جمع شده بوديم آن حضرت فرمود: اى مردم كوفه همانا خداوند عزّ و جلّ شما را عطائى فرموده كه آن را به هيچ كس ديگر محبّت و ارزانى نفرموده است. از نظر فضيلت جايگاه نمازتان مسجد كوفه كه خانه حضرت آدم و خانه حضرت نوح و خانه حضرت ادريس و نمازگاه حضرت ابراهيم خليل و نمازگاه برادرم حضرت خضر عليهم السّلام و نمازگاه خود من است و همانا اين مسجد شما يكى از چهار مسجدى است كه خداوند عزّ و جلّ آن را براى اهل اينجا برگزيده است، و گوئى هم اكنون آن را مينگرم كه در روز قيامت با دو جامه سفيد شبيه به شخص محرم آن را آورده‏اند كه براى اهل خود و براى كسى كه در آنجا نماز گزارده است شفاعت ميكند و شفاعتش مورد قبول قرار گرفته و ردّ نخواهد شد و روزها و شبها نميگذرد تا آنكه حجر الأسود را در آنجا نصب كنند، و البتّه زمانى چنين خواهد شد كه اينجا نمازگاه مهدى از فرزندان من گردد و محلّ نماز هر مؤمنى باشد و هيچ مؤمنى بر روى زمين نباشد مگر آنكه (متوجّه) اينجا باشد يا دلش مشتاق اينجا باشد، پس اين مسجد را ترك نكنيد و آن را غريب نگذاريد و با نماز خواندن در اينجا به خداوند عزّ و جلّ تقرّب جوئيد و روى به خداوند آورده و از او حاجات خود را طلب كنيد كه برآورده شود، اگر مردم ميدانستند چه بركتى در اين مسجد است هر آينه از گوشه و كنار عالم روى بدان مى‏آوردند اگر چه خود را بسينه بر روى برف بكشانند.