روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَرْضِ الصَّلَاة

فروي عن اسما بنت عميس انها قالت :

بَيْنَمَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ نَائِمٌ ذَاتَ يَوْمٍ وَ رَأْسُهُ فِي حَجْرِ عَلِيٍّ ع‏ فَفَاتَتْهُ اَلْعَصْرُ حَتَّى غَابَتِ اَلشَّمْسُ فَقَالَ‏ اَللَّهُمَّ إِنَ‏ عَلِيّاً كَانَ فِي طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ‏ فَارْدُدْ عَلَيْهِ اَلشَّمْسَ قَالَتْ‏ أَسْمَاءُ فَرَأَيْتُهَا وَ اَللَّهِ غَرَبَتْ ثُمَّ طَلَعَتْ بَعْدَ مَا غَرَبَتْ وَ لَمْ يَبْقَ جَبَلٌ وَ لاَ أَرْضٌ إِلاَّ طَلَعَتْ عَلَيْهِ حَتَّى قَامَ‏ عَلِيٌّ ع‏ فَتَوَضَّأَ وَ صَلَّى ثُمَّ غَرَبَتْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۱

از اسماء بنت عميس روايت شده كه گفت: روزى رسول خدا (ص) در حالى كه سر خود را بدامان علىّ عليه السّلام نهاده و خفته بود وقت نماز عصر از امير المؤمنين عليه السّلام فوت شد تا زمانى كه آفتاب از نظر ناپديد شده غروب كرد، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چون از خواب برخاست و از ماجرا آگاه شد دست بدعا برداشته عرضكرد: بار خدايا همانا علىّ در پى فرمانبردارى از تو و فرمانبردارى از رسول تو بوده است و نمازش فوت شده پس خورشيد را بر او باز گردان تا نماز خود را در وقتش بجاى آورد، اسماء گويد: بخدا قسم من خورشيد را ديدم كه غروب كرده بود و بار ديگر طلوع نمود و هيچ كوهى و زمينى باقى نماند مگر آنكه آفتاب بر آن تابيد تا على عليه السّلام برخاسته وضو گرفت و نماز خواند و پس از آن خورشيد غروب كرد. «۱» و امّا بار دوّم كه پس از وفات رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پيش آمد بدين شرح است: ______________________________ (۱) گويند آنكه زمان پيغمبر (ص) اتّفاق افتاد هنگام محاصره بنى النضير در مسجد فضيخ بوده ولى بايد دانست كه در اين وقت اسماء با همسرش جعفر در حبشه مى‏بوده است.