الرحمن ٢٩
ترجمه
| الرحمن ٢٨ | آیه ٢٩ | الرحمن ٣٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَسْأَلُهُ»: از او می‌طلبند. نیازمند بدو هستند.. «کُلَّ یَوْمٍ»: مراد هر لحظه و هر وقت، یعنی پیوسته و همیشه است (نگا: آلوسی، صفوة‌التفاسیر، المصحف المیسر). «هُوَ فِی شَأْنٍ»: او به کاری مشغول است. یعنی خدا دنیا را آفریده است و آن را به حال خود رها نساخته است. بلکه پیوسته بر آن نظارت دارد و دست‌اندرکار آفرینش نو و دگرگونی تازه است و متصرف در شؤون آفریده‌های خود است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - نیاز خواهى پیوسته خلایق، از پروردگار مقتدر و کرامت مند جهان هستى (ذو الجلل و الإکرام ... یسله من فى السموت و الأرض)
۲ - خلق در بقاى خویش همانند اصل پیدایش، همواره نیازمند و متکى به خالق خویش (یسله من فى السموت و الأرض) فعل مضارع «یسئله»، مى نمایاند که خلق پس از تکوّن، بى نیاز از خالق نمى باشند; بلکه همچنان در تمناى کسب فیض از مبدأ فیاض اند.
۳ - وجود مخلوقاتى شعورمند، در آسمان ها (یسله من فى السموت) کلمه «من»، غالباً در مورد موجودات شعورمند به کار مى رود.
۴ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد (یسله من فى السموت)
۵ - خداوند در هر لحظه، داراى شأنى کارآمد و فیضى جدید و مستمر براى خلق (کلّ یوم هو فى شأن)
۶ - فیض پیوسته حق، پشتوانه اجابت نیازها و خواسته هاى خلق (یسله ... کلّ یوم هو فى شأن) از ارتباط میان دو بخش آیه، مطلب یاد شده قابل استفاده است.
۷ - آفرینش مستمر الهى در هستى، آفرینشى همواره بدیع و جدید (کلّ یوم هو فى شأن)
۸ - نیاز بردن به درگاه خداوند، زمینه ساز برخوردارى از فیض او (یسله من ... کلّ یوم هو فى شأن) از ارتباط میان «یسئله» با«کلّ یوم...» و تقدم «یسئله»، مى توان مطلب بالا را برداشت کرد.
روایات و احادیث
۹ - «عن على(ع) قال: قال: إنّ النبى(ص) قال: قال اللّه «کلّ یوم هو فى شأن» فإنّ من شأنه أن یغفر ذنباً و یفرّج کرباً و یرفع قوماً و یضع آخرین;[۱] از امام على(ع) روایت شده که رسول خدا(ص) فرمود: خداوند فرموده است: «کلّ یوم هو فى شأن» و از شأن او است که گناهى را ببخشد، گرفتارى و اندوهى را برطرف سازد، گروهى را بالا ببرد و عده اى را فرود آورد».
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۴; موجودات با شعور آسمان ها ۳
- برهان امکان فقرى :۲
- خدا: آثار فیض خدا ۶; ابداع خدا ۵، ۷; اهمیت خالقیت خدا ۱; اهمیت کرامت خدا ۱; تداوم خالقیت خدا ۷; تداوم فیض خدا ۵; زمینه فیض خدا ۸; شؤون خدا ۵، ۹
- دعا: آثار دعا ۸
- موجودات: منشأ بقاى موجودات ۲; منشأ تأمین نیازهاى موجودات ۱; نیازهاى موجودات ۲
- نیازها: منشأ تأمین نیازها ۶; نیاز به خالق ۲
منابع
- ↑ امالى شیخ طوسى، ج ۲، ص ۱۳۵; تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۶۷، ح ۱.
