روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

سهل بن زياد عن ابن فضال عن علي بن عقبه عن عبد المومن الانصاري عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

عُرِضَتْ عَلَيَّ بَطْحَاءُ مَكَّةَ ذَهَباً فَقُلْتُ يَا رَبِّ لاَ وَ لَكِنْ أَشْبَعُ يَوْماً وَ أَجُوعُ يَوْماً فَإِذَا شَبِعْتُ حَمِدْتُكَ وَ شَكَرْتُكَ وَ إِذَا جُعْتُ دَعَوْتُكَ وَ ذَكَرْتُكَ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۹۱

عبد المؤمن انصارى از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه رسول خدا (ص) فرمود: دره بطحاء مكه را پر از طلا بمن عرضه كردند اما من گفتم: پروردگارا! نه، ولى من روزى سير باشم و روزى گرسنه (برايم بهتر است) تا چون سير شوم تو را سپاس گويم و هنگامى كه گرسنه شوم تو را بخوانم و يادت كنم.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۷۲

امام صادق عليه السّلام مى‏فرمايد: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرموده است: طلايى به گستره بطحاء مكه بر من عرضه شد. گفتم: پروردگارا! نه، چنين باشد كه يك روز سير گردم و يك روز گرسنه مانم، پس هر گاه سير گشتم تو را سپاس گويم و شكر نهم و هر گاه گرسنه گشتم تو را بخوانم و به ياد آورم.