روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال سمعته يقول :

إِنَّهُ مَا مِنْ سَنَةٍ أَقَلَّ مَطَراً مِنْ سَنَةٍ وَ لَكِنَّ اَللَّهَ يَضَعُهُ حَيْثُ يَشَاءُ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا عَمِلَ قَوْمٌ بِالْمَعَاصِي صَرَفَ عَنْهُمْ مَا كَانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ اَلْمَطَرِ فِي تِلْكَ اَلسَّنَةِ إِلَى غَيْرِهِمْ وَ إِلَى اَلْفَيَافِي وَ اَلْبِحَارِ وَ اَلْجِبَالِ وَ إِنَّ اَللَّهَ لَيُعَذِّبُ اَلْجُعَلَ فِي جُحْرِهَا بِحَبْسِ اَلْمَطَرِ عَنِ اَلْأَرْضِ اَلَّتِي هِيَ بِمَحَلِّهَا بِخَطَايَا مَنْ بِحَضْرَتِهَا وَ قَدْ جَعَلَ اَللَّهُ لَهَا اَلسَّبِيلَ فِي مَسْلَكٍ سِوَى مَحَلَّةِ أَهْلِ اَلْمَعَاصِي قَالَ ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ فَاعْتَبِرُوا يََا أُولِي اَلْأَبْصََارِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۵

از ابى حمزه، از امام باقر (ع)، گويد: شنيدمش كه مى‏فرمود: راستش اين است كه سالى كم بارانتر از سال ديگر نيست ولى خدا آن باران را هر جا خواهد ببارد، هر گاه مردمى نافرمانى خدا كنند، خداوند عز و جل آنچه باران براى آنها در آن سال مقدّر كرده، به مردمِ ديگر بر گرداند و به دشتها و درياها و كوهها ببارد، راستى خدا هر آينه جُعَل را در سوراخش عذاب مى‏كند عذاب مى‏كند به واسطه دريغ كردن باران از زمينى كه محل او است براى گناهان مردمى كه در ميان آنها است و به تحقيق خدا براى جُعَل راهى فراهم كرده است كه از آن برود به محلّى ديگر جز محلّ معصيت كارها، گويد: سپس امام باقر (ع) فرمود: فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۳

ابو حمزه گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام فرمود: هيچ سالى كم باران‏تر از سال ديگر نيست، ولى خدا باران را بجائى كه خواهد ميفرستد، چون مردمى مرتكب گناهان شوند، خداى عز و جل بارانى را كه در آن سال براى آنها مقدر فرموده، از آنها بگرداند و بسوى بيابانها و درياها و كوهها فرستد و همانا خدا جعل را در سوراخش عذاب كند، بوسيله نگهداشتن باران از زمينى كه جعل در آنست. براى گناهان مردمى كه در آنجا باشند، در صورتى كه خدا براى جعل راهى در غير محله گنهكاران قرار داده است سپس امام عليه السّلام فرمود: اى صاحبان بينش عبرت گيريد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۵

ابن‏محبوب، از مالك بن عطيّه، از ابوحمزه از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «هيچ سالى بارانش از سال ديگر كمتر نيست، وليكن خدا آن را مى‏گذارد و مى‏باراند، در هر جا كه خواهد. به درستى كه چون گروهى به معاصى عمل كنند، خداى عز و جل آن‏چه را كه مقدّر فرموده بود از براى ايشان در آن سال از باران، از ايشان بگرداند به سوى غير ايشان، و به سوى بيابان‏ها و درياها و كوه‏ها. و به درستى كه خدا عذاب مى‏كند جُعَل؛ (يعنى سرگين غلطانك) را در سوراخ خود، به حبس كردن باران از آن زمينى كه اين جعل در محل آن است، به گناهان آنها كه در نزد آن حاضر و در آن محل منزل دارند، و حال آنكه خدا از برايش راهى را قرار داده در مسلكى كه غير محلّ و منزل اهل معاصى است». راوى مى‏گويد كه: بعد از آن، حضرت باقر عليه السلام فرمود كه: « «فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ». «۱» __________________________________________________

(۱). حشر، ۲. و احتمال دارد كه معنى اين باشد كه حضرت اين آيه را خواند، و ترجمه آن گذشت. (مترجم)