روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

احمد بن محمد عن الحسن بن موسي عن احمد بن عمر عن يحيي بن ابان عن شهاب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

لَوْ عَلِمَ اَلنَّاسُ كَيْفَ خَلَقَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى هَذَا اَلْخَلْقَ لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً فَقُلْتُ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ فَكَيْفَ ذَاكَ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ أَجْزَاءً بَلَغَ بِهَا تِسْعَةً وَ أَرْبَعِينَ جُزْءاً ثُمَّ جَعَلَ اَلْأَجْزَاءَ أَعْشَاراً فَجَعَلَ اَلْجُزْءَ عَشْرَةَ أَعْشَارٍ ثُمَّ قَسَمَهُ بَيْنَ اَلْخَلْقِ‏ فَجَعَلَ فِي رَجُلٍ عُشْرَ جُزْءٍ وَ فِي آخَرَ عُشْرَيْ جُزْءٍ حَتَّى بَلَغَ بِهِ جُزْءاً تَامّاً وَ فِي آخَرَ جُزْءاً وَ عُشْرَ جُزْءٍ وَ آخَرَ جُزْءاً وَ عُشْرَيْ جُزْءٍ وَ آخَرَ جُزْءاً وَ ثَلاَثَةَ أَعْشَارِ جُزْءٍ حَتَّى بَلَغَ بِهِ جُزْءَيْنِ تَامَّيْنِ ثُمَّ بِحِسَابِ ذَلِكَ حَتَّى بَلَغَ بِأَرْفَعِهِمْ تِسْعَةً وَ أَرْبَعِينَ جُزْءاً فَمَنْ لَمْ يَجْعَلْ فِيهِ إِلاَّ عُشْرَ جُزْءٍ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ اَلْعُشْرَيْنِ وَ كَذَلِكَ صَاحِبُ اَلْعُشْرَيْنِ لاَ يَكُونُ مِثْلَ صَاحِبِ اَلثَّلاَثَةِ اَلْأَعْشَارِ وَ كَذَلِكَ مَنْ تَمَّ لَهُ جُزْءٌ لاَ يَقْدِرُ عَلَى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ اَلْجُزْءَيْنِ وَ لَوْ عَلِمَ اَلنَّاسُ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ هَذَا اَلْخَلْقَ عَلَى هَذَا لَمْ يَلُمْ أَحَدٌ أَحَداً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۴۵

از شهاب، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: اگر مردم بدانند خدا تبارك و تعالى چگونه اين خلق را آفريد، احدى احدى را سرزنش نكند، من گفتم اصلحك الله، چگونه است آن؟ فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى اجزائى آفريد تا آنها را رسانيد به ۴۹ جزء و هر جزئى را ۱۰ بخش كرد (۴۹۰ ۱۰* ۴۹) و سپس آنها را ميان خلق بخش كرد، در مردى يك دهم جزئى را نهاد و در ديگرى ۲ دهم جزء تا رسيد به يك جزء تام (از ۴۹ جزء) و در ديگرى يك جزء و يك دهم و در ديگرى يك جزء و ۲ دهم و ديگرى يك جزء و ۳ دهم تا رسيد به دو جزء و سپس به همين حساب تا رسيد به بالاترين كه ۴۹ جزء باشد، كسى كه تنها يك دهم جزء دارد نتواند چون صاحب دو دهم جزء باشد و همچنين داراى دو دهم جزء نتواند چون صاحب سه دهم جزء باشد و همچنان كسى كه يك جزء تمام دارد نتواند چون دارنده دو جزء باشد و اگر مردم بدانند كه خدا عز و جل خلق را بر اين وضع آفريده، كسى ديگرى را سرزنش نكند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۷۳

شهاب گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام فرمود: اگر مردم ميدانستند كه خداى تبارك و تعالى اين مخلوق را چگونه آفريده، هيچ كس ديگرى را سرزنش نميكرد، عرضكردم:- اصلحك اللَّه- مگر چگونه بوده است؟ فرمود: همانا خداى تبارك و تعالى اجزائى آفريد و آنها را تا ۴۹ جزء رسانيد، سپس هر جزئى را ده بخش كرد (تا جمعا ۴۹۰ بخش شد) آنگاه آنها را ميان مخلوق پخش كرد، و بمردى يكدهم جزء داد و بديگرى دو دهم تا بيك جزء كامل رسانيد و بديگرى يكجزء و يكدهم داد و بديگرى يكجزء و دو دهم و بديگرى يكجزء و سه دهم تا بدو جزء كامل رسانيد، سپس بهمين حساب بآنها داد تا بعاليترينشان ۴۹ جزء داد، پس كسى كه تنها يكدهم جزء دارد، نميتواند مانند دو دهم جزء دار باشد و نيز آنكه دو دهم دارد مثل صاحب سه دهم نتواند بود و نيز كسى كه يك جزء كامل دارد، نميتواند مانند داراى دو جزء باشد، و اگر مردم ميدانستند كه خداى عز و جل اين مخلوق را بر اين وضع آفريده هيچ كس ديگرى را سرزنش نمى‏كرد (كه چرا اين مطلب دقيق را نميفهمى يا چرا فضايل و اخلاق حسنه كسب نميكنى).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۴۱

احمد بن محمد، از حسن بن موسى، از احمد بن عمر، از يحيى بن ابان، از شهاب روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «اگر مردم مى‏دانستند كه خداى- تبارك و تعالى- اين خلق را چگونه آفريد، هيچ‏كس كسى را ملامت و سرزنش نمى‏نمود». عرض كردم: خدا تو را با صلاح آورده، اين امر چگونه بوده است؟ فرمود: «خداى- تبارك و تعالى- ايمان را چند جزء آفريد و آن جزءها را به چهل و نه‏ جزء رسانيد. بعد از آن، آن جزءها را چندين عشر «۱» قرار داد؛ پس هر جزئى را ده عشر گردانيد. بعد از آن، آن را در ميان خلايق تقسيم فرمود. و در مردى عشرى از يك جزء قرار داد، و در ديگرى دو عشر يك جزء، تا آنكه آن را يك جزء تمام رسانيد، و در ديگرى يك جزء و عشرى از جزء، و در ديگرى يك جزء و دو عشر جزء، و در ديگرى يك جزء و سه عشر جزء قرار داد، تا آنكه آن را به دو جزء تمام رسانيد. بعد از آن به همين حساب، تا آنكه بلندترين ايشان را به چهل و نه جزء رسانيد؛ پس آنكه غير از عشر يك جزء در او قرار داده نشده، قدرت ندارد بر اينكه مانند صاحب دو عشر باشد، و همچنين صاحب دو عشر مانند صاحب سه عشر نمى‏باشد، و همچنين كسى كه يك جزء از برايش تمام شده، قدرت ندارد بر آنكه چون صاحب دو جزء باشد. و اگر مردم مى‏دانستند كه خداى عز و جل اين خلايق را بر اين روش خلق كرده، كسى، كسى را سرزنش نمى‏كرد». __________________________________________________

(۱). و عُشْر- بر وزن قفل-، ده يك است.