روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن محمد بن احمد عن بعض اصحابه عن الحسن بن علي بن ابي عثمان عن محمد بن عثمان عن محمد بن حماد الخزاز عن عبد العزيز القراطيسي قال قال لي ابو عبد الله ع :
الکافی جلد ۲ ش ۸۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۸۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۴۵
از عبد العزيز قراطيسى، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود اى عبد العزيز به راستى ايمان ده درجه است چون نردبان پله به پله از آن بالا روند نبايد آنكه دو پله بالا است به آنكه يك پله بالا است بگويد: تو چيزى نيستى تا برسد به آنكه در پله دهم است تو كسى را كه از خودت پائينتر است دور نينداز تا آنكه بالاتر از تو است تو را دور نيندازد و چون ديدى كسى از تو يك درجه پائين است او را به نرمى به سوى خود بالا بر و بر او بار مكن آنچه را تاب نيارد تا او را بشكنى زيرا هر كس مؤمنى را بشكند بر او است كه شكست او را ببندد و جبران كند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۷۴
عبد العزيز قراطيسى گويد: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: اى عبد العزيز ايمان مانند نردبانيست كه ده پله دارد و مؤمنين پلهئى را بعد از پله ديگر بالا ميروند، پس كسى كه در پله دوم است نبايد بآن كه در پله اول است بگويد: تو هيچ ايمان ندارى تا برسد بدهى (كه نبايد چنين سخنى به نهمى بگويد) پس آنكه را از تو پستتر است دور نينداز كه بالاتر از تو ترا دور اندازد و چون كسى را يكدرجه پائينتر از خود ديدى، با ملايمت او را بسوى خود كشان و چيزى را هم كه طاقتش را ندارد بر او تحميل مكن كه او را بشكنى زيرا هر كه مؤمنى را بشكند، بر او لازمست جبرانش كند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۴۳
محمد بن يحيى، از محمد بن احمد، از بعضى از اصحاب خويش، از حسن بن على بن ابىعثمان، از محمد بن عثمان، از محمد بن حمّاد خزَّاز، از عبدالعزيز قراطيسى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود: «اى عبدالعزيز! به درستى كه ايمان ده پايه است به منزله نردبان ده پايه، كه از آن بالا مىروند پايه به پايه؛ پس بايد كه صاحب دو پايه به صاحب يك پايه نگويد كه تو بر چيزى نيستى كه درست باشد، تا آنكه به پايه دهم منتهى شود؛ پس تو كسى را مينداز كه از تو پستتر باشد، كه آنكه از تو بالاتر است تو را مىاندازد. و هرگاه كسى را ديدى كه از تو پايينتر است به يك درجه، او را به سوى خويش به نرمى و مدارايى بالا آور، و البتّه آنچه را كه طاقت آن ندارد بر او بار مكن، كه او را مىشكنى. و هر كه مؤمنى را بشكند، بر او لازم است كه شكسته او را ببندد و حالش را نيكو كند و خاطرش را مرمّت نمايد».