العنكبوت ٢٩
ترجمه
العنكبوت ٢٨ | آیه ٢٩ | العنكبوت ٣٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ»: راهزنی میکنید و مردمان را میکشید و اموالشان را به سرقت میبرید. با عدم زناشوئی با زنان، و انجام عمل لواط، راه تولید نسل را تعطیل میکنید. «نَادِی»: مجلس. محلّ اجتماعات. باشگاه. «الْمُنکَرَ»: زشت و پلشت. در اینجا مراد کاری است که فطرت از آن بیزار و طبع سلیم از آن گریزان است. مثل: همجنسگرائی، کشف عورت، دشنام و سخنان رکیک، استهزاء و تمسخر. «فَمَا کَانَ جَوَابَ ...»: (نگا: عنکبوت / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
أَ فَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (۱)
وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ... (۳) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا... (۳)
تفسیر
- آيات ۱۴ - ۴۰، سوره عنكبوت
- بيان اين آيات شريفه كه به هفت داستان از انبياء و آزمايش شده امم ايشان اشاره دارد
- توضيح سخن ابراهيم (عليه السلام ) به قوم خود در مقام دعوت به توحيد و عبادت خدا وابطال بت پرستى
- احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
- احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
- بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه هاى قومى است
- بيان عاقبت بت پرستى : عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند
- تنها لوط(ع ) است كه به حضرت ابراهيم (ع ) ايمان آورد
- معنى و مورد استعمال كلمه ((اجر)) و مقصود از اينكه درباره ابراهيم (عليه السلام )فرمود: ((وآتينا اجره فى الدنيا))
- مراد از اتيان رجال ، قطع سبيل و اتيان منكر در نادى كه قوم لوط مرتكب مى شده اند
- نفرين لوط قومش را و به استجابت رسيدن آن
- مقصود ابراهيم (ع ) از (ان فيها لوطا...) خطاب به ملائكه عذاب
- اشاره به امتحان و ابتلاء قوم مدين ، عاد و ثمود و... و گرفتار شدنشان به عذاب الهى
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل بعضى آيات گذشته )
- رواياتى درباره عمل قوم لوط و عذاب الهى آنان
نکات آیه
۱ - عمل لواط، امرى شگفت آور و تعجب انگیز است. (أئنّکم لتأتون الرجال) همزه در «أئنّکم» براى استفهام تعجبى است.
۲ - عمل لواط، در میان قوم لوط، رواج داشت. (أئنّکم لتأتون الرجال)
۳ - قوم لوط، از آمیزش با زنان اعراض کرده و به عمل لواط، روى آورده بودند. (أئنّکم لتأتون الرجال و تقطعون السبیل) مراد از «سبیل»، در این آیه، احتمال دارد که به قرینه مقام، راه ایجاد نسل باشد و احتمال دارد که راهزنى باشد. برداشت بالا بنابر احتمال نخست است. گفتنى است، بنابراین احتمال، «تقطعون السبیل» کنایه از قطع نسل، به سبب ترک آمیزش با زنان است.
۴ - قوم لوط، راه ها را مى بستند و به غارت اموال مسافران مى پرداختند. (أئنّکم ... و تقطعون السبیل) بنابراین احتمال که «قطع سبیل» همان معناى حقیقى خود را داشته باشد، بستن راه ها از سوى قوم لوط، به منظور غصب و غارت انجام مى گرفته است.
۵ - قوم لوط، راه ها را بر مسافران مى بستند تا با آنان، عمل لواط انجام دهند. (أئنّکم لتأتون الرجال و تقطعون السبیل) احتمال دارد که عطف «تقطعون...» بر «لتأتون» به منظور بیان یک واقعیت خارجى - چنان که مفسران نیز گفته اند - باشد و آن، این است که قوم لوط، راه را بر مسافران مى بسته اند تا بر آنان دست بیابند و با آنان آمیزش کنند.
۶ - قوم لوط، عمل لواط، را در منظر و دید دیگران انجام مى دادند. (أئنّکم ... و تأتون فى نادیکم المنکر) «ال» در «المنکر» براى عهد ذکرى است و مراد از «منکر»، آمیزش با مردان است.
۷ - قوم لوط، در ملأ عام، منکرات انجام مى دادند. (أئنّکم ... و تأتون فى نادیکم المنکر)
۸ - لوط(ع)، قوم اش را به جهت ارتکاب عمل لواط و راهزنى و ارتکاب آشکار منکر، سرزنش کرد. (أئنّکم لتأتون الرجال و تقطعون السبیل و تأتون فى نادیکم المنکر)
۹ - لوط(ع)، قوم اش را به خاطر ارتکاب عمل لواط، راهزنى و ارتکاب علنى منکر، به عذاب الهى وعده داد. (أئنّکم لتأتون الرجال ... فما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا ائتنا بعذاب اللّه)
۱۰ - قوم لوط، از سرزنش حضرت لوط(ع) و وعده وى به عذاب، پندنگرفتند و او را استهزا کردند. (فما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا ائتنا بعذاب اللّه)
۱۱ - تنها پاسخ قوم لوط به لوط(ع) در برابر سرزنش و وعده عذاب، درخواست نزول عذاب بود. (فما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا ائتنا بعذاب اللّه)
۱۲ - شیوع عمل لواط و راهزنى و رواج گناه علنى، عذاب الهى را در پى دارد. أئنّکم لتأتون الرجال و تقطعون السبیل و تأتون فى نادیکم المنکر فما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا ائتنا بعذاب اللّه درخواست قوم لوط از حضرت لوط(ع) براى نزول عذاب، با جمله شرطى «إن کنت من الصادقین» نشان دهنده وعده عذاب از جانب لوط(ع)، به آنها است. گفتنى است وعده عذاب از سوى پیامبرى به قومى، به خاطر اعمال یاد شده، حکایت مى کند که انجام دهندگان آن اعمال مستحق عذابند.
۱۳ - قوم لوط، درباره صداقت لوط(ع) و وعده عذاب او ناباور بودند. (ائتنا بعذاب اللّه إن کنت من الصدقین)
۱۴ - راستى و راستگویان، حتى در دید بدکارترین ها، امرى ارزشمند و اعتمادآور است. (ائتنا بعذاب اللّه إن کنت من الصدقین)
روایات و احادیث
۱۵ - «فى مجمع البیان: «و تأتون فى نادیکم المنکر» قیل فیه وجوه: أحدها، هو أنّهم کانوا یتضارطون فى مجالسهم من غیر حشمة و لاحیا ... . روى ذلک عن الرضا(ع);[۱] در مجمع البیان آمده است: «و تأتون فى نادیکم المنکر» در معناى آیه چند وجه گفته شده; یکى از آنها، این است که قوم لوط، در مجالس خود، بدون شرم و حیا، ضرطه رد و بدل مى کردند ... این مطلب، از حضرت رضا(ع) روایت شده است.».
۱۶ - «عن النبى(ص) أنّه قال...: الخذف فى النادى من أخلاق قوم لوط. ثم تلا: «و تأتون فى نادیکم المنکر» قال هو الخذف;[۲] از نبى اکرم(ص) روایت شده که فرمود: ...پرتاب سنگ ریزه به وسیله انگشتان، از اخلاق قوم لوط بود. سپس این آیه را تلاوت کرد: «و تأتون فى نادیکم المنکر» و فرمود: آن منکر، همان پرتاب سنگ ریزه است».
۱۷ - «عن الصادق(ع) (فى قوله تعالى) «و تأتون فى نادیکم المنکر» یعنى الخذف بالحصى و التصفیق بالحمام ... و مناقرة الدیوک ... و الجنق فى المجالس و لبس المعصفرات...;[۳] از امام صادق(ع) درباره این سخن خداى تعالى «و تأتون فى نادیکم المنکر» روایت شده که فرمود : مقصود از «منکر» پرتاب سنگ ریزه در مجالس و کف زدن براى پرواز دادن کبوتر ... و به جنگ وادار کردن خروس ها ... و ضرطه در مجالس و پوشیدن لباس هاى معصفر (لباس هایى که با عصفر، به رنگ زرد درآمده) است.»
موضوعات مرتبط
- خدا: عذابهاى خدا ۹
- راستگویان: ارزش راستگویان ۱۴
- راستگویى: ارزش راستگویى ۱۴
- راهزنى: آثار راهزنى ۱۲
- عذاب: استهزاى وعده عذاب ۱۰; درخواست عذاب ۱۱; موجبات عذاب ۱۲; وعده عذاب ۹
- عمل: عمل ناپسند آشکار ۷
- قوم لوط: استهزاهاى قوم لوط ۱۰; بى اعتقادى قوم لوط ۱۳; پرتاب سنگریزه در قوم لوط ۱۶، ۱۷; پوشیدن لباس زرد در قوم لوط ۱۷; تاریخ قوم لوط ۲، ۳، ۵، ۶، ۷، ۹، ۱۱، ۱۳; تهدید قوم لوط ۹، ۱۰، ۱۱; خروس بازى در قوم لوط ۱۷; خواسته هاى قوم لوط۱۱; راهزنى قوم لوط ۴، ۵، ۸، ۹; روش برخورد قوم لوط ۱۱; سرزنش قوم لوط ۸، ۱۰، ۱۱; شیوع ضرطه در قوم لوط ۱۵; ضرطه در قوم لوط ۱۷; عمل ناپسند قوم لوط ۷، ۸، ۹; غارتگرى قوم لوط ۴; کبوتربازى در قوم لوط ۱۷; لواط در قوم لوط ۲، ۳، ۵، ۶، ۸، ۹
- گناه: آثار گناه آشکار ۱۲
- لواط: آثار شیوع لواط ۱۲; شگفتى لواط ۱; لواط آشکار ۶
- لوط(ع): تهدیدهاى لوط(ع) ۹; صداقت لوط(ع) ۱۳
- همسر: ترک آمیزش با همسر ۳