الْحَمِيد
از الکتاب
«حَمِید» از مادّه «حَمْد» به معناى «محمود»، به کسى مى گویند که در خور ستایش و داراى هرگونه کمال است و در اینجا منظور خدا است; بنابراین، «صِراطِ الْحَمِیدِ» به معناى راه وصول به مقام قرب و خشنودى پروردگار است. بعضى نیز احتمال داده اند که «حمید» در اینجا معناى وصفى براى صراط دارد و از قبیل «اضافه بیانیه» است; بنابراین، معنا چنین مى شود آنها به سوى راهى هدایت مى شوند که شایسته هرگونه ستایش است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ اللّه الْغَنِي هُو إِن إِلَى أَن الْعَزِيز مَا صِرَاط الْأَرْض السّمَاوَات الّذِين الّذِي مِن لَه فِي کَفَرُوا فَإِن عَسَى لَقَد أَ يَتَوَل لَم قَال أَرْسَلْنَا الْوَلِي يَشَأ لَو آيَاتِه يُذْهِبْکُم مَن رُسُلَنَا بِاللّه مُلْک تَر هُدُوا لَهُو يُؤْمِنُوا خَلْق بِالْبَيّنَات يَجْعَل يَأْت بَيْنَکُم رَحْمَتَه هَل يَصُدّون رَبّهِم يَهْدِي عَن أَنْزَلْنَا بِإِذْن إِلاّ الْقَوْل سَخّر نَدُلّکُم بِخَلْق يَنْشُر عَلَى مِنْهُم جَدِيد النّور سَبِيل بَيْن مَعَهُم الْحَق لَکُم نَقَمُوا رَجُل الْفُقَرَاء الطّيّب شَجَرَة الْکِتَاب قَنَطُوا أَنْتُم بِالْبُخْل رَبّک النّاس الْآخِر الظّلُمَات بَعْد الْيَوْم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
