الْفُقَرَاء
از الکتاب
ریشه کلمه
- فقر (۱۴ بار)
قاموس قرآن
حاجت. فقير: حاجتمند. احتياج رااز آن فقر گفتهاند كه آن به منزله شكسته شدن فقارظهر (ستون فقرات) است در تعّذر رسيدن به مراد(مجمع). ناگفته نماند: حاجت يكدفعه حاجت ذاتى است مثل [فاطر:15]. اى مردم شما به خدا محتاجيد و خدا اوست بى نياز ستوده. اين شامل حال همه است حتى ميليادرها، و يك دفعه به معنى نادارى و بى چيزى است مثل [نساء:6]. و [حج:28]. فاقره: داهيه بزرگ. اين از آن است كه بلاى بزرگ پشت انسان را مىشكند [قيامة:25-24]. چهره هائى در آن روز درهم كشيده است توقع دارد كه بلائى كمرشكن به سرش آيد. [توبه:60]. راجع به فرق مسكين و فقير به «سكن» رجوع شود.
کلمات نزدیک مکانی
وَ اللّه أَنْتُم إِن الْغَنِي إِلَى تُؤْتُوهَا فَهُو خَيْر النّاس أَيّهَا تَتَوَلّوْا لَکُم تُخْفُوهَا يَسْتَبْدِل خَبِير يَا هُو قَوْما يُکَفّر لا مِثْل هِي نَفْسِه عَنْکُم غَيْرَکُم يُنَبّئُک فَنِعِمّا ثُم الْحَمِيد عَن مِن الصّدَقَات سَيّئَاتِکُم يَبْخَل يَکُونُوا تُبْدُوا فَإِنّمَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
