روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۷۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي علي بن النعمان عن ابن مسكان عن العلا بياع السابري قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اِمْرَأَةٍ اِسْتَوْدَعَتْ رَجُلاً مَالاً فَلَمَّا حَضَرَهَا اَلْمَوْتُ قَالَتْ لَهُ إِنَّ اَلْمَالَ اَلَّذِي دَفَعْتُهُ إِلَيْكَ لِفُلاَنَةَ وَ مَاتَتِ اَلْمَرْأَةُ فَأَتَى أَوْلِيَاؤُهَا اَلرَّجُلَ وَ قَالُوا إِنَّهُ كَانَ لِصَاحِبَتِنَا مَالٌ لاَ نَرَاهُ إِلاَّ عِنْدَكَ فَاحْلِفْ لَنَا مَا قِبَلَكَ شَيْ‏ءٌ أَ فَيَحْلِفُ لَهُمْ فَقَالَ إِنْ كَانَتْ مَأْمُونَةً عِنْدَهُ فَلْيَحْلِفْ وَ إِنْ كَانَتْ مُتَّهَمَةً فَلاَ يَحْلِفُ وَ يَضَعُ اَلْأَمْرَ عَلَى مَا كَانَ فَإِنَّمَا لَهَا مِنْ مَالِهَا ثُلُثُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۷

و علىّ بن نعمان، از ابن مسكان، از علاء بيّاع السابرىّ روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه مالى را بمردى سپرده، پس چون ساعت مرگش فرا رسيده به او گفته است: آن مال كه بتو سپرده‏ام متعلّق بفلان زن است. پس زمانى كه آن زن وفات يافته اولياء او نزد آن مرد آمده و گفته‏اند، خويشاوند ما مالى داشته است، و ما آن را جز نزد تو نميدانيم، پس قسم ياد كن كه چيزى نزد تو نيست، در اين صورت آيا بايد براى ايشان قسم ياد كند؟ امام فرمود: اگر آن زن بعقيده او امين و مورد اطمينان بوده، پس‏ ميبايد آن مرد قسم ياد كند، و اگر مورد اطمينان نبوده قسم ياد نكند، و كار را بر همان سياق كه بوده است قرار دهد، زيرا كه چيزى از مال آن زن كه متعلّق به او است همان ثلث است.