روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۳۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلصَّبِيِّ يَسْرِقُ قَالَ إِنْ كَانَ لَهُ سَبْعُ سِنِينَ أَوْ أَقَلُّ رُفِعَ عَنْهُ فَإِنْ عَادَ بَعْدَ اَلسَّبْعِ قُطِعَتْ بَنَانُهُ أَوْ حُكَّتْ حَتَّى تَدْمَى فَإِنْ عَادَ قُطِعَ مِنْهُ أَسْفَلُ مِنْ بَنَانِهِ فَإِنْ عَادَ بَعْدَ ذَلِكَ وَ قَدْ بَلَغَ تِسْعَ سِنِينَ قُطِعَتْ يَدُهُ وَ لاَ يُضَيَّعُ حَدٌّ مِنْ حُدُودِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۰

محمّد بن مسلم گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم اگر كودك نابالغى دزدى كرد چه حكمى دارد؟ فرمود: اگر هفت سال يا كمتر دارد از او قلم‏ برداشته شده، و چنانچه تكرار كند سر انگشتان او را ميبرند تا حدّى كه خون جارى شود و اگر بار سوّم دزدى كرد و او نه سال داشت انگشتانش را قطع مى‏كنند، و حدّى از حدود الهى را تعطيل نبايد كرد. شرح: «مشهور ميان علماى پس از شيخ طوسى آنست كه مطلقا دست كودك نابالغ را بدزدى نميبرند، و شهيد ثانى- رحمه اللَّه- فرموده است اين گونه روايات با وضوح سند و فراوانى آن مختلف است در دلالت و همى سزد كه حمل شود بر تأديب كودك سارق و باختيار امام و قاضى نه بعنوان تعيين حدّ، امّا شيخ بمضمون همين روايت با اندكى تفاوت فتوا داده و در نهايه گويد: «بر كودك قطع نباشد اگر چه نقب كند و قفل بشكند اگر كودك بود عفوش كنند يك بار، و اگر تكرار كند ادبش كنند، بار سوّم انگشتانش بسايند تا اينكه خون جارى شود، اگر بار چهارم دزدى كند سر انگشت‏هاى او را ببرند و اگر بار پنجم دزدى كرد انگشتانش را مى‏برند».