روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

قال ابو الربيع و قال ابو عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ يَأْتِي أَهْلَ قَرْيَةٍ وَ قَدِ اِعْتَدَى عَلَيْهِمُ اَلسُّلْطَانُ فَضَعُفُوا عَنِ اَلْقِيَامِ بِخَرَاجِهَا وَ اَلْقَرْيَةُ فِي أَيْدِيهِمْ وَ لاَ يُدْرَى لَهُمْ هِيَ أَمْ لِغَيْرِهِمْ فِيهَا شَيْ‏ءٌ فَيَدْفَعُونَهَا إِلَيْهِ عَلَى أَنْ يُؤَدِّيَ خَرَاجَهَا فَيَأْخُذُهَا مِنْهُمْ وَ يُؤَدِّي خَرَاجَهَا وَ يَفْضُلُ بَعْدَ ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ كَثِيرٌ فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ إِذَا كَانَ اَلشَّرْطُ عَلَيْهِمْ بِذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۹

ابو الرّبيع گويد: امام صادق عليه السّلام در مورد مردى كه از قريه‏اى گذر كند كه از سوى دولت به آنها ظلم شده و خراج سلطان را نتوانسته‏اند بپردازد، در حالى كه اكنون قريه در تصرّف ايشان است و مرد نمى‏داند كه آيا مال آنهاست يا ديگرى در آن سهمى دارد، زمينهاى قريه را به او مى‏سپارند كه كشت كند و خود خراج سلطان را بپردازد، او پذيرفته و مشغول كار مى‏شود و خراج را مى‏دهد و مال بسيارى زياد مى‏آيد، فرمود: هر گاه شرط با آنها بدين نحو باشد (كه تنها خراج را بپردازد) اشكالى بر آن نيست.