روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۵۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الْمَسَاجِدِ وَ حُرْمَتِهَا وَ ثَوَابِ مَنْ صَلَّى فِيهَا

و سيل :

عَنْ بَيْتٍ قَدْ كَانَ حَشّاً زَمَاناً هَلْ يَصْلُحُ أَنْ يُجْعَلَ مَسْجِداً فَقَالَ إِذَا نُظِّفَ وَ أُصْلِحَ فَلاَ بَأْسَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۶

و باز از آن حضرت سؤال كردند در مورد خانه يا اطاقى كه مدّتى مبال و آبريزگاه بوده است آيا ميتوان آنجا را مسجد ساخت؟ آن حضرت فرمود: چنانچه آنجا را از نجاسات پاكيزه سازند و اصلاح كنند اشكالى ندارد.