روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الْمَسَاجِدِ وَ حُرْمَتِهَا وَ ثَوَابِ مَنْ صَلَّى فِيهَا

و سيل :

عَنْ بَيْتٍ قَدْ كَانَ اَلْجِصُّ يُطْبَخُ بِالْعَذِرَةِ أَ يَصْلُحُ أَنْ يُجَصَّصَ بِهِ اَلْمَسْجِدُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۵

و نيز از آن حضرت عليه السّلام سؤال كردند از كوره‏اى كه در آن گچ را با فضولات و نجاست انسان ميپزند (كه در عراق مرسوم بوده است بدين نحو كه سنگ گچ خام را پهن ميكنند و روى آن نجاست ريخته آتش ميزنند و باين ترتيب گچ پخته مى‏شود البتّه از دو جهت سؤال بعمل آمده يكى از نظر احتمال تر بودن نجاست و نجس شدن گچ، و دوّم اينكه آيا نجاست بخاكستر استحاله شده يا نه و آيا گچ بسوختن پاك شده است يا نه) آيا ميتوان مسجد را با چنين گچى گچكارى كرد؟ حضرت فرمود: باكى نيست يا اشكال ندارد.