روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۴۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ

: 

وَ عَزَّى‏ اَلصَّادِقُ ع‏ رَجُلاً بِابْنٍ لَهُ فَقَالَ لَهُ ع اَللَّهُ خَيْرٌ لاِبْنِكَ مِنْكَ وَ ثَوَابُ اَللَّهِ خَيْرٌ لَكَ‏ مِنْهُ فَبَلَغَهُ جَزَعُهُ بَعْدَ ذَلِكَ فَعَادَ إِلَيْهِ فَقَالَ لَهُ قَدْ مَاتَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ أَ فَمَا لَكَ بِهِ أُسْوَةٌ فَقَالَ لَهُ إِنَّهُ كَانَ مُرَاهِقاً فَقَالَ لَهُ إِنَّ أَمَامَهُ ثَلاَثَ خِصَالٍ شَهَادَةَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ رَحْمَةَ اَللَّهِ وَ شَفَاعَةَ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَلَنْ تَفُوتَهُ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۲

امام صادق عليه السّلام مردى را كه فرزندش فوت شده بود مورد تعزيت و تسليت قرار داده و باو فرمود: خداوند براى فرزندت بهتر از تو است، و پاداش و اجر خداوند از فرزندت براى تو بهتر است. پس از مدّتى بآن حضرت خبر رسيد كه آن مرد همچنان بيتابى ميكند حضرت دوباره بديدن او تشريف برده و باو فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هم از دنيا رفت آيا تو به آن حضرت تأسّى نميكنى؟ آن مرد عرضكرد: اندوه و بيتابى من از اينست كه او جوان نورس و جاهل بود (يا بنا بر بعضى از نسخ همانند ثواب الاعمال صدوق و كافى كه به جاى لفظ «مراهق» كلمه «مرهق» نقل شده يعنى از اين غصّه دار هستم كه او مرتكب پاره‏اى از گناهان ميشد و ميترسم گرفتار عذاب اخروى شود) آن حضرت باو فرمود: او سه چيز در پيش دارد كه به آنها اميدوارى هست: يكى گواهى بر وحدانيّت ذات اقدس ربوبى، و ديگر رحمت واسعه خداوندى (كه اميدوارى بآن واجب و نااميدى از رحمت الهى از گناهان كبيره است) و ديگر شفاعت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله، پس يكى از اينها يا هر يك از اينها اگر خدا بخواهد از او فوت نخواهد شد.