روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۵

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنهم عن سهل بن زياد عن الحسن بن علي بن فضال عن علي بن عقبه و ثعلبه بن ميمون و غالب بن عثمان و هارون بن مسلم عن بريد بن معاويه قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فِي فُسْطَاطٍ لَهُ‏ بِمِنًى‏ فَنَظَرَ إِلَى‏ زِيَادٍ اَلْأَسْوَدِ مُنْقَلِعَ اَلرِّجْلِ‏ فَرَثَى‏ لَهُ‏ فَقَالَ لَهُ مَا لِرِجْلَيْكَ هَكَذَا قَالَ جِئْتُ عَلَى بَكْرٍ لِي نِضْوٍ فَكُنْتُ أَمْشِي عَنْهُ‏ عَامَّةَ اَلطَّرِيقِ‏ فَرَثَى لَهُ وَ قَالَ لَهُ عِنْدَ ذَلِكَ‏ زِيَادٌ إِنِّي أُلِمُ‏ بِالذُّنُوبِ حَتَّى إِذَا ظَنَنْتُ أَنِّي قَدْ هَلَكْتُ ذَكَرْتُ حُبَّكُمْ فَرَجَوْتُ اَلنَّجَاةَ وَ تَجَلَّى عَنِّي فَقَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ وَ هَلِ اَلدِّينُ إِلاَّ اَلْحُبُّ قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى حَبَّبَ إِلَيْكُمُ اَلْإِيمََانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ‏ وَ قَالَ‏ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اَللََّهَ‏ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اَللََّهُ‏ وَ قَالَ‏ يُحِبُّونَ مَنْ هََاجَرَ إِلَيْهِمْ‏ إِنَّ رَجُلاً أَتَى‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ أُحِبُّ اَلْمُصَلِّينَ وَ لاَ أُصَلِّي وَ أُحِبُّ اَلصَّوَّامِينَ وَ لاَ أَصُومُ فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ‏ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَكَ مَا اِكْتَسَبْتَ وَ قَالَ مَا تَبْغُونَ‏ وَ مَا تُرِيدُونَ أَمَا إِنَّهَا لَوْ كَانَ فَزْعَةٌ مِنَ اَلسَّمَاءِ فَزِعَ كُلُّ قَوْمٍ إِلَى مَأْمَنِهِمْ وَ فَزِعْنَا إِلَى نَبِيِّنَا وَ فَزِعْتُمْ إِلَيْنَا

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۳

بريد بن معاويه گويد: در منى خدمت امام باقر عليه السّلام بودم در چادرى كه براى آن حضرت‏ برپا كرده بودند پس آن حضرت به زياد بن اسود (كه يكى از اصحاب او بود) نگريست و ديد پايش بريده و مجروح شده امام عليه السّلام از وضع رقت‏بار او متأثر شده و باو فرمود: چرا پاهايت اين طور شده؟ عرضكرد: شتر جوان و لاغرى داشتم و بخاطر آن بيشتر راه را پياده آمدم، حضرت متأثر شد، زياد عرضكرد: من گاهى آلوده بگناهان شوم تا بدان جا كه گمان كنم بهلاكت و نابودى افتاده‏ام در آن حال بياد دوستى شما افتم و همان اميد نجاتى براى من آورد و اندوهم را برطرف كند! امام باقر عليه السّلام فرمود: مگر دين چيزى جز محبت و دوستى است؟ خداى تعالى فرموده: «… ولى خدا ايمان را محبوب شما كرد و آن را در دلهاى شما بياراست» (سوره حجرات آيه ۷) و نيز فرموده: «بگو اگر خدا را دوست ميداريد. مرا پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد» (سوره آل عمران آيه ۳۱) و نيز (در باره انصار مدينه) فرموده: «… دوست دارند آنان كه بسوى ايشان هجرت كرده‏اند» (سوره حشر آيه ۹). همانا مردى خدمت پيغمبر (ص) آمده عرضكرد: اى رسول خدا من نمازگزاران را دوست دارم و خود نماز نميخوانم و روزه‏داران را دوست دارم و خودم روزه نميگيرم (بعيد نيست مقصودش نمازهاى نافله و روزه‏هاى مستحبى بوده) رسول خدا (ص) باو فرمود: تو با آن كسانى هستى كه دوستشان دارى و براى تو است آنچه بدست آورده‏اى. (پس از آن فرمود): چه ميجوئيد و چه ميخواهيد آگاه باشيد كه براستى اگر يك هراس آسمانى بيايد (همگى مشرف بهلاكت شوند) هر گروهى به پناهگاه خود روند و ما نيز به پيغمبرمان پناه ميبريم و شما نيز بما پناه آريد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۱۳

بريد بن معاويه مى‏گويد: در خدمت امام باقر عليه السّلام بودم و آن حضرت عليه السّلام در چادرش تشريف داشتند كه در منى برپا بود. امام عليه السّلام نگاهى به زياد اسود كرد كه پاهايش از بن بريده شده بود و حضرت عليه السّلام براى او محزون شد و فرمود: چرا پاهايت چنينند؟ او عرض كرد: من با شتر جوان و لاغرى كه داشتم به مكّه آمدم و بيشتر راه را براى رعايت حال آن، پياده پيمودم. امام عليه السّلام براى او غمگين شد و در اين هنگام زياد گفت: من غرق گناهم تا جايى كه مى‏پندارم هلاك شده‏ام، به ياد دوستى شما افتادم و اميد نجات يافتم و گره دلم گشوده گشت. امام باقر عليه السّلام در پاسخ فرمود: مگر دين جز دوستى است خداوند سبحان مى‏فرمايد: حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ «۱»، قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ «۲»، مردى نزد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آمد و عرض كرد: يا رسول اللَّه! نمازگزاران را دوست دارم ولى خود نماز نمى‏خوانم و روزه گيران را دوست دارم ولى خود روزه نمى‏گيرم. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: تو با همان كسانى هستى كه دوستشان دارى و از آن توست هر چه به دست آورى سپس امام عليه السّلام ادامه داد: چه مى‏جوييد و چه مى‏خواهيد؟ همانا كه اگر يك هراس آسمانى در رسد هر گروهى به پناهگاه خود روى آورند و ما به پناهگاه پيامبر مى‏گراييم و شما به پناهگاه ما. __________________________________________________

(۱) «خدا ايمان را براى شما دوست داشتنى گردانيد و آن را در دلهاى شما بيار است» (سوره حجرات/ آيه ۷).
(۲) «بگو: اگر خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد.» (سوره آل عمران/ آيه ۳۱).