روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۴۷

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن سالم بن ابي سلمه عن احمد بن الريان عن ابيه عن جميل بن دراج عن ابي عبد الله ع قال :

لَوْ يَعْلَمُ اَلنَّاسُ مَا فِي فَضْلِ مَعْرِفَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا مَدُّوا أَعْيُنَهُمْ إِلَى مَا مَتَّعَ اَللَّهُ بِهِ اَلْأَعْدَاءَ مِنْ زَهْرَةِ اَلْحَيَاةِ اَلدُّنْيَا وَ نَعِيمِهَا وَ كَانَتْ دُنْيَاهُمْ أَقَلَّ عِنْدَهُمْ مِمَّا يَطَئُونَهُ بِأَرْجُلِهِمْ وَ لَنُعِّمُوا بِمَعْرِفَةِ اَللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ تَلَذَّذُوا بِهَا تَلَذُّذَ مَنْ لَمْ يَزَلْ فِي رَوْضَاتِ‏ اَلْجِنَانِ‏ مَعَ أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ إِنَّ مَعْرِفَةَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آنِسٌ مِنْ كُلِّ وَحْشَةٍ وَ صَاحِبٌ مِنْ كُلِّ وَحْدَةٍ وَ نُورٌ مِنْ كُلِّ ظُلْمَةٍ وَ قُوَّةٌ مِنْ كُلِّ ضَعْفٍ وَ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ سُقْمٍ‏ ثُمَّ قَالَ ع وَ قَدْ كَانَ قَبْلَكُمْ قَوْمٌ يُقْتَلُونَ وَ يُحْرَقُونَ وَ يُنْشَرُونَ بِالْمَنَاشِيرِ وَ تَضِيقُ عَلَيْهِمُ اَلْأَرْضُ بِرُحْبِهَا فَمَا يَرُدُّهُمْ عَمَّا هُمْ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ مِمَّا هُمْ فِيهِ مِنْ غَيْرِ تِرَةٍ وَتَرُوا مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ بِهِمْ وَ لاَ أَذًى بَلْ‏ مََا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاََّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللََّهِ اَلْعَزِيزِ اَلْحَمِيدِ فَاسْأَلُوا رَبَّكُمْ دَرَجَاتِهِمْ وَ اِصْبِرُوا عَلَى نَوَائِبِ دَهْرِكُمْ تُدْرِكُوا سَعْيَهُمْ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۵۸

جميل بن دراج از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: اگر مردم ميدانستند چه فضيلتى در معرفت و شناسائى خدا است (هيچ گاه) چشم نميدوختند بدان چه خداوند بدشمنان خود داده است از شكوفائى زندگانى دنيا و نعمتهاى آن، و دنياى آنها (يعنى دشمنان خدا) در نظر ايشان پست‏تر بود از آنچه را كه در زير پاى خود لگد كنند، و بهره‏مند گردند بهمان معرفت و شناسائى خداى عز و جل و شادكام باشند بدان همانند شادكامى كسى كه پيوسته در باغهاى بهشت با اولياء خدا بسر ميبرد. براستى كه معرفت خداى عز و جل انس بخش از هر وحشتى و يار و همدم هر تنهائى، و روشنائى هر تاريكى و نيروبخش هر ناتوانى و درمان هر دردى است. سپس فرمود: حقا پيش از شما مردمانى بودند كه كشته ميشدند و آنها را ميسوزاندند و با اره آنها را اره ميكردند و زمين با اين پهناورى كه دارد بر آنها تنگ ميشد و تمام اين احوال و اوضاع آنها را از عقيده‏اى كه داشتند بر نميگرداند، و كسانى كه بر سر آنها اين بلاها را مى‏آورند نه بخاطر مطالبه خونى يا آزارى بود كه از آنها ميكردند، بلكه هيچ عيب و ايرادى بدانها نداشتند جز آنكه آنها بخداى نيرومند ستوده ايمان داشتند، پس از پروردگار خويش درجات آنها را درخواست كنيد و بر ناگواريهاى روزگار خويش شكيبائى كنيد تا بسعى و كوشش آنها برسيد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۹۳

از امام صادق عليه السّلام روايت كرده‏اند كه فرمود: خداوند خردتر از پشه نيافريد، و جرجس كوچكتر از پشه است، و آنچه را ما آز مى‏ناميم از جرجس هم كوچكتر است، و چيزى نيست كه در بدن فيل باشد مگر آنكه مانند آن در بدن همين حيوان نيز وجود دارد و حتى افزودن بر فيل دو بال نيز از دو طرفش روييده.