روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۳

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن النعمان عن معاويه بن عمار قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

كَانَ فِي وَصِيَّةِ اَلنَّبِيِّ ص‏ لِعَلِيٍّ ع‏ أَنْ قَالَ يَا عَلِيُ‏ أُوصِيكَ فِي نَفْسِكَ‏ بِخِصَالٍ فَاحْفَظْهَا عَنِّي ثُمَّ قَالَ اَللَّهُمَّ أَعِنْهُ أَمَّا اَلْأُولَى فَالصِّدْقُ وَ لاَ تَخْرُجَنَّ مِنْ فِيكَ كَذِبَةٌ أَبَداً وَ اَلثَّانِيَةُ اَلْوَرَعُ وَ لاَ تَجْتَرِئْ عَلَى خِيَانَةٍ أَبَداً وَ اَلثَّالِثَةُ اَلْخَوْفُ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ كَأَنَّكَ تَرَاهُ وَ اَلرَّابِعَةُ كَثْرَةُ اَلْبُكَاءِ مِنْ خَشْيَةِ اَللَّهِ يُبْنَى لَكَ بِكُلِّ دَمْعَةٍ أَلْفُ بَيْتٍ فِي‏ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْخَامِسَةُ بَذْلُكَ مَالَكَ وَ دَمَكَ دُونَ دِينِكَ وَ اَلسَّادِسَةُ اَلْأَخْذُ بِسُنَّتِي فِي صَلاَتِي وَ صَوْمِي وَ صَدَقَتِي أَمَّا اَلصَّلاَةُ فَالْخَمْسُونَ رَكْعَةً وَ أَمَّا اَلصِّيَامُ فَثَلاَثَةُ أَيَّامٍ فِي اَلشَّهْرِ اَلْخَمِيسُ‏ فِي أَوَّلِهِ وَ اَلْأَرْبِعَاءُ فِي وَسَطِهِ وَ اَلْخَمِيسُ‏ فِي آخِرِهِ وَ أَمَّا اَلصَّدَقَةُ فَجُهْدَكَ حَتَّى تَقُولَ قَدْ أَسْرَفْتُ وَ لَمْ تُسْرِفْ وَ عَلَيْكَ بِصَلاَةِ اَللَّيْلِ وَ عَلَيْكَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ‏ وَ عَلَيْكَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ وَ عَلَيْكَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ وَ عَلَيْكَ بِتِلاَوَةِ اَلْقُرْآنِ‏ عَلَى كُلِّ حَالٍ وَ عَلَيْكَ بِرَفْعِ يَدَيْكَ فِي صَلاَتِكَ وَ تَقْلِيبِهِمَا وَ عَلَيْكَ بِالسِّوَاكِ عِنْدَ كُلِّ وُضُوءٍ وَ عَلَيْكَ بِمَحَاسِنِ اَلْأَخْلاَقِ فَارْكَبْهَا وَ مَسَاوِي اَلْأَخْلاَقِ فَاجْتَنِبْهَا فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلاَ تَلُومَنَّ إِلاَّ نَفْسَكَ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۲

معاوية بن عمار گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود: در وصيتى كه پيغمبر (ص) بعلى عليه السّلام فرمود اين بود كه فرمود: من تو را در باره خويش بچند چيز سفارش كنم كه آنها را از من يادداشت كن، و دنبال اين سخن نيز فرمود: خدايا (در حفظ آن) ياريش كن: اول- راستگوئى، مبادا هرگز دروغى از دهانت بيرون آيد دوم- ورع و پارسائى، مبادا بر خيانتى دلير گردى (و خيانتى از تو سر زند). سوم- ترس از خداى عز و جل بدانسان كه گويا او را ببينى. چهارم- بسيار از ترس خدا گريستن كه بهر اشگ ريختنى هزار خانه در بهشت برايت ساخته شود. پنجم- نثار كردن مال و جان خود را براى دين و مذهبت. ششم- پيروى از سنت و روش من در نماز و روزه و صدقه، اما نماز پنجاه ركعت (شايد دو ركعت و تيره را كه پس از نماز عشا نشسته بايد خواند از باب اينكه بجاى نماز شبست براى كسى كه موفق بدان نشود بحساب نياورده باشد) و اما روزه در هر ماه سه روز: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه، و اما صدقه تا بتوانى بايد بپردازى تا حدى كه بتو گويند: اسراف و زياده‏روى كردى با اينكه اسراف نمى‏كنى (يعنى بهر مقدار صدقه بدهى بجا است و اسرافى در آن نيست) و بر تو باد بنماز شب (مترجم گويد: در چند نسخه موجود جمله‏ «و عليك بصلاة الليل» يك بار ذكر شده ولى در وسائل كه حديث را از كافى نقل كرده سه بار ذكر شده) و بر تو باد بنماز زوال (ظهر) و بر تو باد بنماز زوال و بر تو باد بنماز زوال، (مجلسى و ديگران گويند: ظاهر اين است كه مقصود نافله ظهر است) و بر تو باد بخواندن قرآن در هر حالى، و بر تو باد باينكه دستهاى خود را در نمازت بلند كنى و بگردانى (يعنى در حال تكبير گفتن و برگرداندن آن) و بر تو باد بمسواك كردن با هر وضو، و بر تو باد باخلاق خوب كه با مردم باخلاق خوب رفتار كنى و از اخلاق بد دورى جوئى و اگر نكردى جز خويشتن را نبايد ملامت و سرزنش كنى.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۱۲

معاوية بن عمّار مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه فرمود: در وصيّت پيامبر به على عليه السّلام آمده است كه فرمود: اى على! تو را در باره خودت به چند خصلت سفارش مى‏كنم كه آنها را از من داشته باش، و سپس فرمود: خدايا او را يارى كن. نخست: راستى كن و هرگز دروغى از دهانت برون نشود. دوم: پاكدامنى در پيش گير و هرگز جسارت خيانت مياب. سوم: از خداوند بهراس گويى كه او را مى‏بينى. چهارم: بسيار گريه كن از هراس الهى كه براى هر قطره اشك تو هزار خانه در فردوس برپا شود. پنجم: مال و جانت را در راه دينت نثار كن. ششم: در نماز خواندن و روزه گرفتن و پرداخت صدقه و زكات به سنّت من عمل كن. امّا نماز در شبانه روز پنجاه ركعت است، و روزه ماهانه سه روز: پنجشنبه اول ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه وسط ماه، و صدقه به اندازه‏اى كه مى‏توانى، تا جايى كه بگويند اسراف كردى و تو اسراف در صدقه نكنى. بر تو باد نماز شب و نماز زوال ظهر و بر تو باد نماز زوال ظهر و بر تو باد نماز زوال ظهر، و بر تو باد تلاوت قرآن در هر حالى كه هستى. دو دستت را در نماز بلند كن [در حال اللَّه اكبر گفتن‏] و بر تو باد مسواك هنگام هر وضو، و بر تو باد اخلاق نيكويى كه به كار بندى. و از اخلاق بد بپرهيز كه اگر چنين نكنى جز خويش را نكوهش مكن.