روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

سهل بن زياد عن يحيي بن المبارك عن عبد الله بن جبله عن محمد بن الفضيل عن ابي الحسن الاول ع قال :

قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ اَلرَّجُلُ مِنْ إِخْوَانِي يَبْلُغُنِي عَنْهُ اَلشَّيْ‏ءُ اَلَّذِي أَكْرَهُهُ فَأَسْأَلُهُ عَنْ ذَلِكَ فَيُنْكِرُ ذَلِكَ وَ قَدْ أَخْبَرَنِي عَنْهُ قَوْمٌ ثِقَاتٌ فَقَالَ لِي يَا مُحَمَّدُ كَذِّبْ سَمْعَكَ وَ بَصَرَكَ عَنْ أَخِيكَ فَإِنْ شَهِدَ عِنْدَكَ خَمْسُونَ قَسَامَةً وَ قَالَ لَكَ قَوْلاً فَصَدِّقْهُ وَ كَذِّبْهُمْ لاَ تُذِيعَنَ‏ عَلَيْهِ شَيْئاً تَشِينُهُ بِهِ‏ وَ تَهْدِمُ بِهِ مُرُوءَتَهُ فَتَكُونَ مِنَ اَلَّذِينَ قَالَ اَللَّهُ فِي‏ كِتَابِهِ‏ إِنَّ اَلَّذِينَ يُحِبُّونَ‏ أَنْ تَشِيعَ اَلْفََاحِشَةُ فِي اَلَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذََابٌ أَلِيمٌ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۱۶

محمد بن فضيل گويد: بحضرت موسى بن جعفر عليه السّلام عرضكردم: قربانت گردم گاهى از برادران دينى ما سخنى بگوش من ميرسد كه ناراحت ميشوم و چون از خودش ميپرسم منكر مى‏شود با اينكه مردمان موثق و مورد اعتمادى آن را از قول او براى من نقل كرده‏اند؟ امام فرمود: اى محمد گوش و چشمت را در مورد برادر دينيت دروغگو شمار (و بهر اندازه مى‏توانى كار او را حمل بر صحت كن) و اگر پنجاه نفر شاهد قسم‏خور (كه در موارد خاصى قسم ميخورند و مورد قبول واقع مى‏شود) در حضور تو نسبت باو قسم خوردند ولى خود او سخن ديگرى گفت پس تو شخص او را تصديق كن و آنها را دروغگو بشمار، مبادا چيزى را بر زيان او افشاء كنى كه موجب عيب و زشتى او گردد و آبرويش را ببرد، و در نتيجه از زمره كسانى شوى كه خداوند در قرآنش فرمود: «كسانى كه شهرت كار بد را در باره مؤمنان دوست دارند آنها را است عذابى دردناك» (سوره نور آيه ۱۸).

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۹۰

محمد بن فضل مى‏گويد: به امام كاظم عليه السّلام عرض كردم: قربانت گردم، از يكى از برادرانم خبرى مى‏رسد كه آن را نمى‏پسندم و وقتى از خود او مى‏پرسم وى منكر آن مى‏شود با آن كه گروه مورد اعتمادى آن را از او نقل مى‏كنند. امام عليه السّلام در پاسخ فرمود: اى محمّد! گوش و چشمت را پيرامون برادرت تكذيب كن، و اگر پنجاه سوگند خورنده نزد تو گواهى دهند و او سخن ديگرى گويد سخن برادر خود را تصديق و سخن آنان را تكذيب كن، و از او خبرى را منتشر نكن كه موجب زشتى او گردد و آبرويش را بريزد كه اگر چنين كنى از كسانى خواهى بود كه خداوند در باره آنها فرموده: إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «۱». __________________________________________________

(۱) «كسانى كه دوست دارند كه زشتكارى در ميان آنان كه ايمان آورده‏اند شيوع پيدا كند براى آنان عذابى پر درد خواهد بود» (سوره نور/ آيه ۱۹).