روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن ابن ابي عمير عن هشام بن الحكم عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يَقُومُ عُنُقٌ مِنَ اَلنَّاسِ‏ فَيَأْتُونَ بَابَ‏ اَلْجَنَّةِ فَيَضْرِبُونَهُ فَيُقَالُ لَهُمْ مَنْ أَنْتُمْ فَيَقُولُونَ نَحْنُ أَهْلُ اَلصَّبْرِ فَيُقَالُ لَهُمْ عَلَى مَا صَبَرْتُمْ فَيَقُولُونَ كُنَّا نَصْبِرُ عَلَى طَاعَةِ اَللَّهِ وَ نَصْبِرُ عَنْ مَعَاصِي اَللَّهِ‏ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ صَدَقُوا أَدْخِلُوهُمُ‏ اَلْجَنَّةَ وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّمََا يُوَفَّى اَلصََّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسََابٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۲۹

از هشام بن حكم، از امام صادق (ع)، فرمود: چون روز قيامت شود، يك دسته مردم برخيزند و پشت در بهشت در آيند و آن را بكوبند، به آنها گويند: شما كيانيد؟ گويند: ما اهل صبريم، گويند: بر چه صبر كرديد؟ گويند : بر طاعت خدا و از نافرمانى خدا، پس خدا عز و جل گويد: راست گويند، آنان را به بهشت بريد و اين است معنى قول خدا عز و جل (۱۰ سوره زمر):

«همانا پرداخت شود به صابران مزدشان بى‏حساب».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۹

امام صادق عليه السّلام فرمود: چون روز قيامت شود، دسته‏ئى از مردم برخيزند و بيايند و در بهشت را بكوبند، بآنها گويند: شما كيستيد؟ گويند: ما اهل صبريم، بآنها گويند: بر چه صبر كرديد؟ گويند: بر اطاعت خدا و از نافرمانى او صبر كرديم، خداى عز و جل فرمايد: راست گويند: ايشان را ببهشت در آوريد و همين است قول خداى عز و جل: «همانا صابران اجر خود را بدون حساب بدست آورند، ۱۰ سوره ۳۹».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۰۹

على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان و هر دو، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن حكم، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون روز قيامت شود، جماعتى از مردمان برخيزند و بر درِ بهشت آيند، و درِ بهشت را بزنند؛ پس به ايشان گفته شود كه: شما كيستيد؟ در جواب گويند كه: ماييم، اهل صبر. به ايشان گفته شود كه: بر چه چيز صبر كرديد؟ مى‏گويند كه: بر طاعت خدا صبر مى‏كرديم و آن را به عمل مى‏آورديم، و از نافرمانى خدا صبر مى‏نموديم و مرتكب آن نمى‏شديم؛ پس خداى عز و جل مى‏فرمايد كه: راست گفتند، ايشان را داخل بهشت گردانيد. و اين است معناى قول خداى عز و جل: «إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ» «۱»؛ يعنى: «جز اين نيست كه تمام داده مى‏شوند صبركنندگان مزد خويش را، بى‏آنكه حسابى از براى ايشان باشد».

(و بعضى گمان كرده‏اند كه معناى آن، اين است كه: مزد بى‏شمار و اندازه به ايشان دهند، يا آن‏چه گمان نكنند و نپندارند.)

__________________________________________________

(۱). زمر، ۱۰.