روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن حسان عن محمد بن اسلم عن الخطاب بن مصعب عن سدير عن ابي عبد الله ع قال :

لَمْ يَدَعْ رَجُلٌ مَعُونَةَ أَخِيهِ‏ اَلْمُسْلِمِ‏ حَتَّى يَسْعَى فِيهَا وَ يُوَاسِيَهُ إِلاَّ اُبْتُلِيَ بِمَعُونَةِ مَنْ يَأْثَمُ وَ لاَ يُؤْجَرُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۵۵

از امام صادق (ع)، فرمود: مردى دست از كمك برادر مسلمان خود و كوشش در آن بر ندارد و ترك همدردى و همكارى با او نكند، جز اينكه خدايش گرفتار كند به كمك كسى كه گناهكار شود به كمك كردن به او و مزدى هم نبرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۷۲

حضرت صادق عليه السلام فرمود: كسى كمك ببرادر مسلمان خود و كوشش در آن و همدردى و همكارى با او را وانگذارد جز اينكه گرفتار بكمك كسى گردد كه در آن گناهكار شود و اجرى نبرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۸۹

ابو على اشعرى، از محمد بن حسّان، از محمد بن اسلم، از خطّاب بن مصعب، از سدير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ مردى يارى برادر مسلمان خود را وا نگذاشته، تا آنكه در آن سعى كند و با او مواسات و برابرى نمايد، مگر آنكه مبتلا شده است به يارى كردن كسى كه گنهكار شود، و مزد داده نشود».