روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد بن عبد الله عن علي بن جعفر عن اخيه ابي الحسن ع قال سمعته يقول :
الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۵۷
از على بن جعفر، از برادرش امام كاظم (ع)، گويد: شنيدمش مىفرمود: هر كه مردى از برادرانش آهنگ او كرد و براى وضعى كه دارد به او پناهنده شده و او را پناه نداد با اينكه قادر است بدان پس محققاً پيوست خود را از خدا عز و جل بريده است.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۷۲
على بن جعفر از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام حديث كند و گويد: شنيدم كه ميفرمود: هر كه مردى از برادران (ايمانيش) باو رو كند و در پاره از گرفتاريهايش باو پناه آورد و او پناهش ندهد با اينكه قدرت بر آن دارد، بتحقيق پيوند خود را از خداى عز و جل بريده است.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۸۹
حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از احمد بن محمد بن عبداللَّه، از على بن جعفر، از امام موسىكاظم عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مىفرمود: «هر كه مردى از برادرانش به سوى او قصد كند، در حالتى كه به او پناهبرنده باشد در بعضى از حالات خويش، پس او را پناه ندهد بعد از آنكه بر آن قادر باشد، به حقيقت كه دوستى خداى عز و جل را بريده است».