روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۳۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن ابن مسكان عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ‏ شِيعَتِنَا أَتَى رَجُلاً مِنْ إِخْوَانِهِ فَاسْتَعَانَ بِهِ فِي حَاجَتِهِ فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ إِلاَّ اِبْتَلاَهُ اَللَّهُ بِأَنْ يَقْضِيَ حَوَائِجَ غَيْرِهِ مِنْ أَعْدَائِنَا يُعَذِّبُهُ اَللَّهُ عَلَيْهَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۵۵

از امام باقر (ع)، فرمود: هر مردى از شيعه‏هاى ما كه نزد يكى از برادرانش برود و از او در حاجت خود كمك خواهد و به او كمك نكند با اينكه توانا باشد، خدا او را گرفتار كند كه حاجت ديگرى را از دشمنان ما بر آورد تا خدا او را در روز قيامت بدان عذاب كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۷۲

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر مردى از شيعيان ما كه نزد مردى از برادرانش برود و در باره حاجتى از او كمك بخواهد و او با اينكه قدرت بر آن دارد كمكش نكند خداوند او را گرفتار كند كه حاجت ديگرى از دشمنان ما را برآورد و بدان واسطه خداوند در روز قيامت او را عذاب كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۸۹

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از ابن مسكان، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «كدام مردى از شيعيان ما است كه مردى از برادرانش به نزد او آيد، و به او يارى جويد در حاجتى كه دارد، و او را يارى نكند، با آنكه مى‏تواند كه او را يارى كند (يعنى هيچ‏يك از شيعيان ما چنين نكند)، مگر آنكه خداى عز و جل او را مبتلى گرداند، بر روا كردن حاجت‏هاى غير او از دشمنان ما، كه خدا او را در روز قيامت، بر آن حاجت‏ها كه روا كرده عذاب كند».