روایت:الکافی جلد ۱ ش ۸۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي و الحسن بن محمد جميعا عن جعفر بن محمد الكوفي عن الحسن بن محمد الصيرفي عن صالح بن خالد عن يمان التمار قال :

كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ جُلُوساً فَقَالَ لَنَا إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً اَلْمُتَمَسِّكُ فِيهَا بِدِينِهِ كَالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا بِيَدِهِ فَأَيُّكُمْ يُمْسِكُ شَوْكَ اَلْقَتَادِ بِيَدِهِ ثُمَّ أَطْرَقَ‏ مَلِيّاً ثُمَّ قَالَ إِنَ‏ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اَللَّهَ‏ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ‏

ترجمه

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۶۷

محمدبن يحيى و حسن بن محمد هر دو، از جعفر بن محمد كوفى، از حسن بن محمد صيرفى، از صالح بن خالد، از يَمان تمّار روايت كرده‏اند كه گفت: در نزد حضرت صادق عليه السلام نشسته بوديم، پس به ما فرمود: «به درستى كه صاحب اين امر را غيبتى است طولانى، و كسى كه در آن غيبت به دين خود چنگ زند، چون كسى است كه برگ درخت خاردار را فرو ريزد». بعد از آن، فرمود كه: «همچنين به دست خويش» (اين مثلى است كه در مقام اشكال و سختى چيزى مى‏زنند).بعد از آن فرمود كه: «پس كدام‏يك از شما، خار درخت قتاد «۲» را به دست خويش نگاه مى‏دارد؟» پس مدّتى طولانى سر خويش را به زير انداخت، و بعد از آن سر برداشت و فرمود كه: «صاحب اين امر را غيبتى است طولانى، پس بايد كه بنده از خدا بپرهيزد و به دين خود چنگ در زند». __________________________________________________ (۲). درختى است خارناك كه خارش همانند سوزن است.