روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن محمد بن اسماعيل عن سعدان عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّمََا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِ‏ قَوْمٍ هََادٍ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلْمُنْذِرُ وَ عَلِيٌ‏ اَلْهَادِي يَا أَبَا مُحَمَّدٍ هَلْ مِنْ هَادٍ اَلْيَوْمَ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا زَالَ مِنْكُمْ هَادٍ بَعْدَ هَادٍ حَتَّى دُفِعَتْ‏ إِلَيْكَ‏ فَقَالَ رَحِمَكَ اَللَّهُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ لَوْ كَانَتْ إِذَا نَزَلَتْ آيَةٌ عَلَى رَجُلٍ ثُمَّ مَاتَ ذَلِكَ اَلرَّجُلُ مَاتَتِ اَلْآيَةُ مَاتَ‏ اَلْكِتَابُ‏ وَ لَكِنَّهُ حَيٌّ يَجْرِي فِيمَنْ بَقِيَ كَمَا جَرَى فِيمَنْ مَضَى‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۹۵

ابو بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» يعنى چه؟ فرمود: اى ابا محمد، رسول خدا (ص) بيم دهنده است و على (ع) رهبر بود، بگو بدانم امروز هم رهبرى هست؟ گفتم: آرى قربانت، هميشه از شما خانواده رهبرى پس از رهبرى بوده تا نوبت به شما رسيده، فرمود: اى ابا محمد، خدايت رحمت كناد، اگر چنان بود كه آيه‏اى در باره مردى نازل مى‏شد و چون آن مرد مى‏ميرد آن آيه هم مى‏مُرد و تمام مى‏شد كه قرآن مرده بود و تمام شده بود ولى بايد قرآن در آنچه مى‏ماند و مى‏پايد زنده و مجرى باشد، چنانچه در آنچه گذشته زنده و مجرى بوده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۲

ابو بصير گويد بامام صادق (ع) آيه «همانا توئى بيم دهنده و براى هر گروهى رهبريست» را عرضكردم، فرمود: بيم دهنده رسول خدا (ص) است و رهبر على است. اى ابو محمد آيا امروز رهبرى‏ هست؟ عرضكردم: آرى فدايت گردم، هميشه از شما خانواده رهبرى پس از رهبر ديگرى بوده تا بشما رسيده است، فرمود خدايت رحمت كناد: اى ابا محمد: اگر چنين ميبود كه چون آيه‏اى در باره مردى نازل ميشد و آن مرد ميميرد آيه هم از بين ميرفت (و مصداق ديگرى نداشت) كه قرآن مرده بود ولى قرآن هميشه زنده است بر بازماندگان منطبق مى‏شود چنانچه بر گذشتگان منطبق ميشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۰۹

حسين بن محمد اشعرى، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جُمهور، از محمد بن اسماعيل، از سَعدان، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» يعنى چه؟ فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله ترساننده‏اى است كه خدا فرموده، و على-/ صلوات اللَّه عليه-/ همان رهنما است كه در آيه مذكور است. اى ابو محمد! آيا امروز هيچ رهنمايى هست؟» عرض كردم: بلى! فداى تو گردم، هميشه از شما رهنمايى بعد از رهنمايى بوده، تا آن‏كه هدايت به تو داده شد، و خلافت به تو رسيد. حضرت فرمود: «خدا تو را رحمت كند اى ابو محمد! اگر قصّه چنان باشد كه هرگاه آيه‏اى بر مردى فرود آيد، پس آن مرد بميرد، آن آيه بميرد (و مصداق خارجى نداشته باشد)، كتاب خدا مى‏ميرد و معطّل و بيكار مى‏ماند و بيانش فوت مى‏شود (چه بنابر اين فرض، رهنمايى نيست كه مردم را به سوى احكام و اسرار آن راهنمايى كند). وليكن اين كتاب خدا زنده است كه جارى مى‏شود در كسانى كه باقى مانده‏اند؛ چنانچه در آنان كه در گذشته‏اند جارى شده و امر و نهى آن به همه رسيده و مى‏رسد».