روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۶۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم بن هاشم عن ابيه عن محمد بن عيسي عن حفص بن البختري عمن ذكره عن ابي جعفر ع قال :

لَمَّا مَاتَ أَبِي‏ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ ع‏ جَاءَتْ نَاقَةٌ لَهُ مِنَ اَلرَّعْيِ حَتَّى ضَرَبَتْ بِجِرَانِهَا عَلَى اَلْقَبْرِ وَ تَمَرَّغَتْ‏ عَلَيْهِ فَأَمَرْتُ بِهَا فَرُدَّتْ إِلَى مَرْعَاهَا وَ إِنَ‏ أَبِي ع‏ كَانَ يَحُجُّ عَلَيْهَا وَ يَعْتَمِرُ وَ لَمْ يَقْرَعْهَا قَرْعَةً قَطُّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۴۹

امام باقر (ع) فرمود: چون پدرم على بن الحسين (ع)وفات كرد يك شترى از او از چراگاه خود آمد تا لوچه خود را به قبر زد و بر آن غلطيد، من فرمان دادم تا آن شتر را به چراگاهش برگردانيدند، پدرم سوار آن شتر به حج و عمره مى‏رفت و هرگز چوبى به او نزده بود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۷۰

امام باقر عليه السلام فرمود: چون پدرم على بن الحسين عليهما السلام وفات كرد: ماده شترش از چراگاه آمد و گردن خود را روى قبر گذاشت و در خاك غلطيد، من دستور دادم او را بچراگاهش برگردانند، و پدرم بر آن شتر بحج و عمره ميرفت و هرگز باو تازيانه‏اى نزده بود، كجا چون پدر و مادر او يافت شود (يعنى كسى كه پدر و مادر شريف و اصيلى مانند امام حسين عليه السلام و شهربانو داشته باشد بايد چنين باشد)

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۰۵

على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از محمد بن عيسى، از حفص بن بَخترى، از آن‏كه او را ذكر كرده، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون پدرم حضرت على بن الحسين وفات فرمود، ناقه آن حضرت از چرا برگشت و آمد تا سينه و پيش گردن خود را بر قبر آن حضرت زد، و بر روى قبر در خاك غلطيد، پس امر شد كه آن ناقه را به چراگاه خودش برگردانيدند. و پدرم عليه السلام بر آن ناقه حجّ مى‏كرد و عُمره به جا مى‏آورد و هرگز آن را يك تازيانه نزده بود». ابن بابويه (يعنى: على بن حسين بن موسى بابويه قمى)