روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۶۳
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن ابراهيم بن هاشم عن ابيه عن محمد بن عيسي عن حفص بن البختري عمن ذكره عن ابي جعفر ع قال :
الکافی جلد ۱ ش ۱۲۶۲ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۲۶۴ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۴۹
امام باقر (ع) فرمود: چون پدرم على بن الحسين (ع)وفات كرد يك شترى از او از چراگاه خود آمد تا لوچه خود را به قبر زد و بر آن غلطيد، من فرمان دادم تا آن شتر را به چراگاهش برگردانيدند، پدرم سوار آن شتر به حج و عمره مىرفت و هرگز چوبى به او نزده بود.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۷۰
امام باقر عليه السلام فرمود: چون پدرم على بن الحسين عليهما السلام وفات كرد: ماده شترش از چراگاه آمد و گردن خود را روى قبر گذاشت و در خاك غلطيد، من دستور دادم او را بچراگاهش برگردانند، و پدرم بر آن شتر بحج و عمره ميرفت و هرگز باو تازيانهاى نزده بود، كجا چون پدر و مادر او يافت شود (يعنى كسى كه پدر و مادر شريف و اصيلى مانند امام حسين عليه السلام و شهربانو داشته باشد بايد چنين باشد)
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۰۵
على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از محمد بن عيسى، از حفص بن بَخترى، از آنكه او را ذكر كرده، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون پدرم حضرت على بن الحسين وفات فرمود، ناقه آن حضرت از چرا برگشت و آمد تا سينه و پيش گردن خود را بر قبر آن حضرت زد، و بر روى قبر در خاك غلطيد، پس امر شد كه آن ناقه را به چراگاه خودش برگردانيدند. و پدرم عليه السلام بر آن ناقه حجّ مىكرد و عُمره به جا مىآورد و هرگز آن را يك تازيانه نزده بود». ابن بابويه (يعنى: على بن حسين بن موسى بابويه قمى)