روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن اورمه عن علي بن حسان عن عبد الرحمن بن كثير عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِهِ تَعَالَى هُوَ اَلَّذِي أَنْزَلَ‏ عَلَيْكَ‏ اَلْكِتََابَ‏ مِنْهُ آيََاتٌ مُحْكَمََاتٌ‏ هُنَّ أُمُ‏ اَلْكِتََابِ‏ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ اَلْأَئِمَّةُ وَ أُخَرُ مُتَشََابِهََاتٌ‏ قَالَ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ فَأَمَّا اَلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ‏ أَصْحَابُهُمْ وَ أَهْلُ وَلاَيَتِهِمْ‏ فَيَتَّبِعُونَ مََا تَشََابَهَ مِنْهُ اِبْتِغََاءَ اَلْفِتْنَةِ وَ اِبْتِغََاءَ تَأْوِيلِهِ وَ مََا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اَللََّهُ وَ اَلرََّاسِخُونَ فِي اَلْعِلْمِ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ اَلْأَئِمَّةُ ع‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۷۳

عبد الرحمن بن كثير از امام صادق (ع) در قول خدا تعالى: «او است كه نازل كرده بر تو كتاب را از آن است آياتى محكمه كه آنها أمّ الكتابند» فرمود: مقصود، امير المؤمنين و ائمه (ع) هستند «و آيات ديگرى متشابهه» فرمود: مقصود فلان و فلان هستند «اما كسانى كه در دل كجى دارند» پيروان آن فلان و فلان و دوستداران آنها «پيروى كنند آنچه را كه از آن متشابه باشد فتنه‏جوئى جوئى و جستجوى از تأويل آن» يعنى به اميد سود آينده پيروى آنان «و نمى‏داند تأويلش را جز خدا و راسخان در علم» امير المؤمنين و ائمه (ع).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۸۰

امام صادق عليه السلام در باره قول خداى تعالى: «او كسى است كه اين كتاب را بر تو نازل كرده از آن جمله آيه‏هائى است محكم كه اصل كتاب است» فرمود: آنها امير المؤمنين عليه السلام و ائمه هستند «و ديگر آيه‏هائيست متشابه» فرمود: اينها فلان و فلان هستند، «و اما آنها كه در دلشان انحرافى هست» يعنى اصحاب و دوستان فلان و فلان «از اين كتاب آنچه را متشابه است، براى فتنه‏جوئى و بقصد تأويل پيروى ميكنند، در صورتى كه تأويل آن را جز خدا و ريشه داران در علم نمى‏دانند- ۷ سوره ۳-» ريشه داران در علم، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام‏اند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۱۹

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن اورمه، از على بن حسّان، از عبدالرحمان بن كثير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ»، يعنى: «اوست آن‏كه فرو فرستاد بر تو قرآن را؛ بعضى از آن، آيت‏هاى محكمه است (كه مفصلّ و مبيّن است كه در لفظ و معنى آن، هيچ اشكالى نيست) و آنها اصل و ريشه آن قرآنند»، كه حضرت فرمود: «آيات محكمات، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام». «وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ»، يعنى: «و آيت‏هاى ديگر كه غير محكم‏اند» (مانند يكديگراند، به جهت اجمال)، و حضرت فرمود كه: «مراد، فلان و فلان ... است». «فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ»، يعنى: «اما آن كسانى كه از روى تقليد و تعصب نفسانى، در دل‏هاى ايشان ميل و كجى و تباهى يا شك در سخن الهى است». و حضرت فرمود: «يعنى: اصحاب و اهل ولايت ايشان». «فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ»، يعنى: «پس پيروى مى‏كنند آن چيزى را كه لفظ او متشابه، و معنى او مشكل باشد از آن كتاب؛ به جهت طلب كردن فتنه (كه شرك است) و به جهت طلب كردن تأويل» (آن‏كه موافق هوا و مدّعاى پا در هواى ايشان باشد). «وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ» (كه ترجمه آن گذشت) و حضرت فرمود كه: «مراد، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام اند».