روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹۳
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن اورمه عن علي بن حسان عن عبد الرحمن بن كثير عن ابي عبد الله ع :
الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹۲ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹۴ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۷۳
عبد الرحمن بن كثير از امام صادق (ع) در قول خدا تعالى: «او است كه نازل كرده بر تو كتاب را از آن است آياتى محكمه كه آنها أمّ الكتابند» فرمود: مقصود، امير المؤمنين و ائمه (ع) هستند «و آيات ديگرى متشابهه» فرمود: مقصود فلان و فلان هستند «اما كسانى كه در دل كجى دارند» پيروان آن فلان و فلان و دوستداران آنها «پيروى كنند آنچه را كه از آن متشابه باشد فتنهجوئى جوئى و جستجوى از تأويل آن» يعنى به اميد سود آينده پيروى آنان «و نمىداند تأويلش را جز خدا و راسخان در علم» امير المؤمنين و ائمه (ع).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۸۰
امام صادق عليه السلام در باره قول خداى تعالى: «او كسى است كه اين كتاب را بر تو نازل كرده از آن جمله آيههائى است محكم كه اصل كتاب است» فرمود: آنها امير المؤمنين عليه السلام و ائمه هستند «و ديگر آيههائيست متشابه» فرمود: اينها فلان و فلان هستند، «و اما آنها كه در دلشان انحرافى هست» يعنى اصحاب و دوستان فلان و فلان «از اين كتاب آنچه را متشابه است، براى فتنهجوئى و بقصد تأويل پيروى ميكنند، در صورتى كه تأويل آن را جز خدا و ريشه داران در علم نمىدانند- ۷ سوره ۳-» ريشه داران در علم، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلاماند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۱۹
حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن اورمه، از على بن حسّان، از عبدالرحمان بن كثير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ»، يعنى: «اوست آنكه فرو فرستاد بر تو قرآن را؛ بعضى از آن، آيتهاى محكمه است (كه مفصلّ و مبيّن است كه در لفظ و معنى آن، هيچ اشكالى نيست) و آنها اصل و ريشه آن قرآنند»، كه حضرت فرمود: «آيات محكمات، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام». «وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ»، يعنى: «و آيتهاى ديگر كه غير محكماند» (مانند يكديگراند، به جهت اجمال)، و حضرت فرمود كه: «مراد، فلان و فلان ... است». «فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ»، يعنى: «اما آن كسانى كه از روى تقليد و تعصب نفسانى، در دلهاى ايشان ميل و كجى و تباهى يا شك در سخن الهى است». و حضرت فرمود: «يعنى: اصحاب و اهل ولايت ايشان». «فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ»، يعنى: «پس پيروى مىكنند آن چيزى را كه لفظ او متشابه، و معنى او مشكل باشد از آن كتاب؛ به جهت طلب كردن فتنه (كه شرك است) و به جهت طلب كردن تأويل» (آنكه موافق هوا و مدّعاى پا در هواى ايشان باشد). «وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ» (كه ترجمه آن گذشت) و حضرت فرمود كه: «مراد، امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام اند».