روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن مثني عن عبد الله بن عجلان عن ابي جعفر ع :

فِي قَوْلِهِ تَعَالَى‏ أَمْ‏ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمََّا يَعْلَمِ اَللََّهُ اَلَّذِينَ جََاهَدُوا مِنْكُمْ‏ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اَللََّهِ وَ لاََ رَسُولِهِ‏ وَ لاَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً يَعْنِي بِالْمُؤْمِنِينَ‏ اَلْأَئِمَّةَ ع‏ لَمْ يَتَّخِذُوا اَلْوَلاَئِجَ مِنْ دُونِهِمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۷۳

امام باقر (ع) در تفسير قول خدا تعالى: (۱۷ سوره توبه): «بلكه گمان كرديد دست از شما بدارند و خدا نداند آنها را كه از ميان شما جهاد كردند و ديگرى را جز خدا و رسولش و مؤمنان پناهگاه خود نگرفتند» فرمود: مقصود او از مؤمنان همان ائمه هستند، يعنى آنها كه جز ائمه (ع) پناهگاه و دوستى در نهان ندارند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۸۱

امام باقر عليه السلام راجع بقول خداى تعالى: «مگر پنداشتيد رها ميشويد، و خدا كسانى از شما را كه جهاد كرده و غير خدا و رسولش و مؤمنين پناهى نگرفته‏اند، معلوم نداشته است- ۱۷ سوره ۹-» مقصود از مؤمنين (مجاهد) ائمه عليهم السلام‏اند كه جز خدا و رسولش و مؤمنين پناهى نگرفته‏اند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۱۹

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از مُثنّى، از عبداللَّه بن عَجْلان، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى تعالى: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً» «۳»، يعنى: «آيا مى‏پنداريد كه واگذاشته مى‏شويد بر اين وجه كه هستيد، و حال آن‏كه خدا هنوز ندانسته آنان را كه جهاد كرده باشند از شما (يعنى: هنوز جهاد نكرده‏ايد تا خدا مجاهد شما را بداند؛ زيرا كه تا مجاهده به فعل نيايد، علم تعلق به وجود آن نگيرد؛ و اگر چه خدا در ازل به همه معلومات عالم بود، اما علم به وجود چيزى، فرع وجود آن است) و فرا نگرفته باشند از غير خدا و رسول او و مؤمنان دوست نهانى و محرم راز را كه افشاى اسرار با وى كنند». حضرت فرمود كه: «مقصود خدا از مؤمنان، ائمه عليهم السلام اند كه شيعيان دوستانى نهانى كه محرمان اسرار باشند غير از ايشان فرا نگرفتند». __________________________________________________ (۳). توبه، ۱۶.