الحاقة ٥١

وَ إِنَّهُ‌ لَحَقُ‌ الْيَقِينِ‌

ترجمه

و آن یقین خالص است!

|و اين [قرآن‌]، بى‌شبهه، حقيقت ثابت است

و اين [قرآن‌]، بى‌شبهه، حقيقتى يقينى است.

و این حق و حقیقت محض است.

و بی تردید این قرآن، حقّی یقینی است.

و آن سخن حق و يقين است.

و آن [پیام‌]، حق‌الیقین است‌

و همانا آن حق اليقين است.

قرآن، یقینِ راستین (و حق و حقیقت فرو فرستاده‌ی جهان آفرین) است.

و این (قرآن) به‌راستی بی‌شبهه (در راستای) حق یقین است.

و همانا آن است در حقّ یقین‌

الحاقة ٥٠	آیه ٥١	الحاقة ٥٢
سوره : سوره الحاقة نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حَقُّ الْیَقِینِ»: (نگا: واقعه / ).

تفسیر

---

• آيات ۳۸ - ۵۲، سوره الحاقه
• قسم به ((آنچه مى بينيد و آنچه نمى بينيد)) سوگند به مجموع خلائق است . چند وجهديگر در باره اين قسم
• وجه اينكه قرآن را قول رسولى كريم خواند
• مفاد تهديد پيامبر(ص ) به اينكه ((و لو تقول علينا بعض الاقاويل لاخذنا منه باليمين ...))

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ «44» لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ «45» ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ «46» فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ «47» وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ «48» وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ «49» وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكافِرِينَ «50» وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ «51» فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ «52»

و اگر پيامبر بعضى گفتارهاى ساختگى را به ما نسبت دهد، قطعاً او را با قدرت (و به قهر) مى‌گرفتيم. سپس رگ قلبش را قطع مى‌كرديم. و هيچ يك از شما نمى‌توانست سپر او شود. همانا اين قرآن براى اهل تقوا وسيله تذكّر است. و ما مى‌دانيم كه بعضى از شما تكذيب كننده قرآنيد. و بى شك (اين تكذيب در قيامت) بر كافران حسرتى خواهد بود. و همانا آن، حق و يقينى است. پس با نام پروردگار بزرگت به تسبيح پرداز.

نکته ها

«تَقَوَّلَ» يعنى نسبت دادن سخن به كسى كه آن را نگفته است.

«وتين» رگى است كه خون را به قلب مى‌رساند و اگر بريده شود انسان مى‌ميرد.

قرآن، در دنيا و آخرت مايه حسرت كفّار است. در دنيا حسرت مى‌خورند كه چرا مانند آنرا نمى‌توانند بياورند و در آخرت حسرت مى‌خورند كه چرا به آن ايمان نياوردند.

گرفتن با «يمين» كنايه از قدرت است، چون قدرت دست راست بيشتر است.

خداوند با هيچ كس رودربايستى ندارد، جائى كه خداوند با پيامبرش اين گونه سخن مى‌گويد، ديگران بايد حساب كار خود را بكنند.

قرآن داراى ويژگى‌هايى است، از جمله: «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ»، «لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»، «لَحَقُّ الْيَقِينِ»

پيامبر، هرگز چيزى را به خداوند نسبت نداده است، زيرا كلمه‌ «لَوْ» در موردى به كار مى‌رود كه كار نشدنى باشد.

جلد 10 - صفحه 207

در آيات قبل خداوند از پيامبرش بهترين دفاع را كرد ولى در عين حال در اين آيه تهديد هم مى‌كند كه اگر سخنى به ناحق به خدا نسبت دهد، شاه رگ او با قدرت قطع شود.

پیام ها

1- خداوند، حافظ وحى است و احدى قدرت كم يا زياد كردن آن را ندارد. «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ»

2- شخص پيامبر، همچون ديگران بايد حريم وحى را حفظ كند. «وَ لَوْ تَقَوَّلَ»

3- همه انسان‌ها حتّى پيامبر، در برابر قوانين الهى يكسانند. وَ لَوْ تَقَوَّلَ‌ ... لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ‌

4- قرآن، نه تنها گفتار شاعر و كاهن نيست، بلكه گفتار پيامبر نيز نيست. وَ لَوْ تَقَوَّلَ‌ ...

5- در قانون و كلام خداوند، تساهل و تسامح ممنوع است. وَ لَوْ تَقَوَّلَ‌ ...

6- قاطعانه برخورد كردن، ديگران را از طمع در تصرف باز مى‌دارد. «لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ»

7- قرآن، از مصونيّت كامل برخوردار است. «وَ لَوْ تَقَوَّلَ»

8- دفاع از حق، مهم‌تر از شخص است. براى مصونيّت وحى، حتّى جان بهترين افراد را مى‌گيريم. لَوْ تَقَوَّلَ‌ ... لَأَخَذْنا ...

9- براى حفظ حدود و حريم قرآن، قاطعانه بايد سخن گفت. «لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ»

10- گناهان بزرگ، كيفر بزرگ دارد. لَأَخَذْنا مِنْهُ‌ ... ثُمَّ لَقَطَعْنا ...

11- هر چيز كه ارزش بيشترى دارد بايد حراست از آن شديدتر باشد. تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ ... لَوْ تَقَوَّلَ‌ ... لَأَخَذْنا ... لَقَطَعْنا ...

12- قهر خداوند نسبت به كسانى كه حريم وحى را بشكنند، نابودى است.

«لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ»

13- هيچ كس، قدرت هيچ گونه مقاومتى در برابر قهر الهى ندارد. «فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ»

جلد 10 - صفحه 208

14- تأثير قرآن روى متقين جدى و قطعى است. «وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»

15- شرط پند پذيرى، روحيه تقواست. «لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ»

16- در برابر متّقين، مكذّبين هستند. لِلْمُتَّقِينَ‌ ... مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ‌

17- مبلّغ نبايد توقّع داشته باشد كه همه مردم تسليم او باشند. «مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ»

18- مكذّبين بدانند كه زير نظر خدا هستند. «لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ»

19- در برابر موضع‌گيرى‌هاى مكذّبين، در پناه ياد خدا به راه خود ادامه بده.

«فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ»

20- تسبيح خداوند در راستاى تربيت انسان است. «فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ»

«والحمدللّه ربّ العالمين»

جلد 10 - صفحه 210

سوره معارج‌

اين سوره، چهل و چهار آيه دارد و از سوره‌هاى مكّى است، گرچه آيات اوليه آن در مدينه نازل شده است.

نام سوره، برگرفته از آيه سوم است و به معناى محل عروج فرشتگان در آسمان‌ها مى‌باشد.

همانند ديگر سوره‌هاى مكّى، محور آيات اين سوره، پيرامون معاد و انذار مشركان و مخالفان است. حالات كافران در قيامت و صفات و ويژگى‌هاى بهشتيان و دوزخيان، بخش ديگرى از آيات اين سوره را تشكيل مى‌دهد.

البتّه آيات اوليه سوره درباره نزول عذاب در دنياست كه يكى از منكران ولايت حضرت على عليه السلام گرفتار آن شد و به هلاكت رسيد و تفصيل ماجرا در ذيل آيه اول آمده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ‌: و بدرستى كه قرآن هرآينه حق، و محض يقين و درست و راست است كه هيچ شكى در آن نيست كه از جانب خدا نازل شده.

جلد 13 - صفحه 303

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ (38) وَ ما لا تُبْصِرُونَ (39) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40) وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ (41) وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ (42)

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ (43) وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ (44) لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45) ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ (46) فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ (47)

وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48) وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49) وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكافِرِينَ (50) وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)

---

جلد 5 صفحه 265

ترجمه‌

پس نه چنان است سوگند بآنچه مى‌بينيد

و آنچه نمى‌بينيد

همانا آن هر آينه گفتار فرستاده‌ايست بزرگوار

و نيست آن سخن شاعرى كم است ايمان شما

و نه سخن غيب‌گوئى كم است تذكّر شما

قرآنى است نازل شده از جانب پروردگار جهانيان‌

و اگر بدروغ نسبت دهد بما برخى از سخنان را

هر آينه مؤاخذه كنيم از او بقوّت خود

پس هر آينه ميبريم از او رگ دل را

پس نميباشند از شما هيچ كسانى از او منع كنندگان‌

و همانا آن هر آينه پندى است براى پرهيزكاران‌

و همانا ما ميدانيم بدرستيكه بعضى از شما تكذيب كنندگانند

و همانا آن موجب حسرت است براى ناگرويدگان‌

و همانا آن راست درست يقينى است‌

پس تسبيح گوى بنام پروردگارت كه بزرگ است.

تفسير

كلمه لا يا زائده است براى تأكيد قسم يا براى نفى عقائد كفّار است كه ميگفتند قرآن شعر و افسانه است و در هر حال خداوند قسم ياد فرموده بآنچه مى‌بينند مردم از اجزاء عالم شهود و آنچه نمى‌بينند از عالم غيب چون همه بجاى خود خوب و آيات الهيّه ميباشند كه قرآن سخن پيام آورى است از طرف خداوند كه داراى كرامت و بزرگوارى است خواه پيغمبر اكرم باشد خواه جبرئيل امين و اوّل اظهر است و لذا فرموده آن سخن شاعر نيست كه مبناى درستى نداشته باشد چنانچه شما گمان كرديد و سخن فال‌گير و غيب‌گوى بى‌اساس نيست چنانچه شما تصوّر نموديد و اين براى آنستكه ايمان شما بامور حقّه كم است لذا با آنكه واضح است كه قرآن شعر نيست ايمان بآن نياورديد و نيز براى آنستكه تذكّر و تدبّر و تفكّر شما در امور كم است و لذا با آنكه بتأمّل و نظر معلوم ميشود اخبار غيبيّه قرآن از قبيل كهانت و غيب‌گوئى نيست متذكّر نشديد و كلمه ما در قليلا ما محتمل است مصدريّه باشد و محتمل است زائده باشد و قليلا صفت ايمانا يا تذكّرا كه محذوف‌

---

جلد 5 صفحه 266

شده است ميباشد و براى آنكه تصوّر نشود كه قرآن سخن پيغمبر است كه از پيش خود گفته فرموده آن منزل از پروردگار جهانيان است بتوسط جبرئيل امين و اگر پيغمبر از پيش خود سخنى در آورد و نسبت بما دهد ما دست راست او را ميگيريم و رگ قلبش را قطع ميكنيم چون گفته‌اند معمول سلاطين اگر ميخواستند كسى را بذلّت بكشند اين بوده و بنابراين باء در باليمين زائده است ولى ظاهرا مراد از اخذ مؤاخذه و انتقام باشد و مراد از يمين قوّت و قدرت چنانچه قمّى ره نقل فرموده كه مراد انتقام از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بقوّت الهى است و بعد از آنكه خداوند بخواهد اين معامله را با پيغمبر خود بنمايد احدى از بندگان نميتوانند جلوگيرى از آن نمايند و عذاب خدا و انتقام او را از آنحضرت دفع كنند و قرآن موجب تذكّر و پند و عبرت است براى اهل تقوى و پرهيزكارى چون آنها از آن بهره‌مند ميشوند نه غير آنان كه تدبّر و تفكّر در آيات آن نمينمايند و خدا ميداند كه بعضى از مردم تكذيب ميكنند كه قرآن كلام خدا باشد و بعضى تصديق مينمايند آنرا و آنها كمند لذا حكم بكمى ايمان و تذكّر آنان قبلا فرموده بود ولى مفسّرين گفته‌اند مراد از قلّت تذكّر و ايمان در آن دو آيه نفى آن دو است يعنى ايمان و تذكّر نداريد و ظاهرا بملاحظه آنستكه مخاطبين را منحصر بكفّار دانسته‌اند با آنكه خداوند در اين آيه بعموم آن تصريح فرموده و به بيانيكه در ذيل آن دو آيه بدوا گذشت و بتقريب اخير محلّى براى ارتكاب اين خلاف ظاهر باقى نميماند و همانا قرآن موجب حسرت و ندامت است براى كفّار در روز قيامت كه چرا ايمان بآن نياوردند و از ثواب آن محروم ماندند و آن سخن راست و درستى است كه متيقّن و بى‌شبهه و شكّ است نزد اهل حق و حقيقت پس پيغمبر اكرم بايد تنزيه و تقديس نمايد پروردگار خود را از آنكه راضى باشد كه كسى سخنى را بدروغ نسبت باو دهد براى شكرگزارى از آنكه قرآن حقّ و متيقّن را باو وحى فرموده و در بعضى از روايات تنزيل من ربّ العالمين و انّه لتذكرة للمتّقين و انّه لحقّ اليقين با ولايت امير المؤمنين عليه السّلام و انّه لحسرة على الكافرين با خود آنحضرت و انّا لنعلم أنّ منكم مكذّبين با اعداء او تطبيق شده و فرموده‌اند و لو تقوّل علينا بعض الأقاويل تا آخر

---

جلد 5 صفحه 267

در ردّ كسانى است كه ميگفتند پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم او را از پيش خود بخلافت نصب نموده و اللّه اعلم ببواطن آياته. در مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه سوره الحاقه را زياد بخوانيد چون خواندن آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و رسول است و موجب آنستكه دين خواننده از او گرفته نشود تا خدا را ملاقات نمايد و در ثواب الاعمال از امام صادق (ع) اينمعنى نقل شده علاوه بر آنكه اين براى آنستكه در شأن امير المؤمنين عليه السّلام و معاويه عليه الهاويه نازل شده و الحمد للّه رب العالمين و صلّى اللّه على محمّد و آله الطاهرين.

---

جلد 5 صفحه 268

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

وَ إِنَّه‌ُ لَحَق‌ُّ اليَقِين‌ِ (51)

و بدرستي‌ ‌که‌ قرآن‌ ‌هر‌ آينه‌ حق‌ اليقين‌ ‌است‌. ‌از‌ ‌براي‌ يقين‌ سه‌ مرتبه‌ ‌است‌ علم‌ اليقين‌ عين‌ اليقين‌ حق‌ اليقين‌ علم‌ اليقين‌ اينكه‌ ‌از‌ روي‌ ادله‌ و براهين‌ و آثار يقين‌ پيدا كند مثل‌ اينكه‌ ‌از‌ آثار قدرت‌ الهي‌ ‌در‌ عالم‌ ‌از‌ خلقت‌ و رزق‌ و ساير افعال‌ الهي‌ يقين‌ بوجود خداي‌ متعال‌ پيدا كند ‌که‌ سر ‌تا‌ سر قرآن‌ بيان‌ آثار قدرت‌ ‌او‌ ‌را‌ ميكند، و ‌از‌ معجزات‌ يقين‌ برسالت‌ پيدا كند ‌ يا ‌ ‌از‌ دليل‌ عقل‌ و نقل‌ يقين‌ حاصل‌ شود مثل‌ خبر متواتر و اجماع‌ و خبر محفوف‌ بقرائن‌ قطعيه‌ و مثال‌ خارجي‌ مثل‌ اينكه‌ ‌از‌ دود و بوي‌ سوختگي‌ يقين‌ بآتش‌ پيدا كند.

و عين‌ اليقين‌ اينكه‌ بچشم‌ سر ‌ يا ‌ بچشم‌ قلب‌ ببيند مثل‌ اينكه‌ الآن‌ خدمت‌ پيغمبر ‌است‌ و ‌از‌ ميان‌ دو لب‌ مباركش‌ استماع‌ قرآن‌ ميكند و الآن‌ صحراي‌ محشر ‌است‌ و بهشت‌ و جهنم‌ ‌را‌ مشاهده‌ ميكند و نامه‌ عملش‌ بدستش‌ داده‌ ‌شده‌ و ميزان‌ نصب‌ ‌شده‌ و مثال‌ خارجي‌ آتش‌ ‌را‌ ميبيند البته‌ ‌اينکه‌ مرتبه‌ بالاتر ‌است‌ ‌از‌ اينكه‌ ‌از‌ آثار پي‌ بمؤثر برد، ‌از‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) ‌است‌ عرض‌ ميكند:

(عميت‌ عين‌ ‌لا‌ تراك‌ الغيرك‌ ‌من‌ الظهور ‌ما ليس‌ لك‌ ... الخطبه‌).

و حق‌ اليقين‌ ‌آن‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ بهشت‌ متنعم‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ جهنم‌ معذب‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ آتش‌ سوزان‌ ميبيند ‌خدا‌ ميفرمايد:

جلد 17 - صفحه 181

وَ إِنَّه‌ُ لَحَق‌ُّ اليَقِين‌ِ ‌در‌ همين‌ دنيا ‌از‌ توسل‌ بقرآن‌ و تلاوت‌ ‌آن‌ چه‌ فوائدي‌ برده‌ ميشود ‌از‌ دفع‌ اعداء و شفاء مرضي‌ و قضاء حوائج‌ و نورانيت‌ قلب‌ مخصوصا ‌از‌ استخاره‌ بآيات‌ قرآني‌ ‌که‌ چه‌ حقائق‌ ‌را‌ نشان‌ ميدهد.

برگزیده تفسیر نمونه

---

]

(آیه 51)- و برای این که کسی تصور نکند که شک و تردید، یا تکذیب منکران به خاطر ابهام مفاهیم قرآن است، در این آیه اضافه می‌کند: «و آن (قرآن) یقین خالص است» (و انه لحق الیقین).

یعنی، قرآن یقینی است خالص، و یا به تعبیر دیگر «یقین» دارای مراحل مختلفی است: گاه از دلیل عقلی حاصل می‌شود، مثل این که دودی را از دور مشاهده می‌کنیم و از آن، یقین به وجود آتش حاصل می‌شود، در حالی که آتش را

ج5، ص272

ندیده‌ایم، این را «علم الیقین» گویند.

گاه نزدیکتر می‌رویم و شعله‌های آتش را با چشم می‌بینیم، در اینجا یقین محکمتر می‌شود، و آن را «عین الیقین» می‌نامند.

گاه از این هم نزدیکتر می‌رویم و در مجاورت آتش قرار می‌گیریم، و سوزش آن را با دست خود لمس می‌کنیم، مسلما این مرحله بالاتری از یقین است که آن را «حقّ الیقین» می‌نامند.

آیه فوق می‌گوید قرآن در چنین مرحله‌ای از یقین است، و با این حال کوردلان آن را انکار می‌کنند!

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - قرآن، کتابى است سراسر حق. (و إنّه لحقّ الیقین)

۲ - حقانیت قرآن و درستى تعالیم آن، امرى است یقینى و تردیدناپذیر. (و إنّه لحقّ الیقین)

۳ - وجود مسائل و معارف یقینى و تردیدناپذیر در قرآن (و إنّه لحقّ الیقین)

موضوعات مرتبط

• قرآن: حقانیت قرآن ۱، ۲، ۳