فصلت ١٩: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link368 | آيات ۱۳ - ۲۵ سوره فصّلت]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link368 | آيات ۱۳ - ۲۵ سوره فصّلت]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link369 | انذار به عذاب دنيوى ، عذابى مثل صاعقه عاد و ثمود كه پيامبران به سويشان رفتندو...]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link369 | انذار به عذاب دنيوى ، عذابى مثل صاعقه عاد و ثمود كه پيامبران به سويشان رفتندو...]] | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۸: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۶#link382 | رواياتى راجع به حسن ظنّ به خدا، و مراد از گواهى دادن پوست بدن در قيامت]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۶#link382 | رواياتى راجع به حسن ظنّ به خدا، و مراد از گواهى دادن پوست بدن در قيامت]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link118 | آيه ۱۹ - ۲۳]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link118 | آيه ۱۹ - ۲۳]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link119 | آيه و ترجمه]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link119 | آيه و ترجمه]] | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۳: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link128 | ۶ - زمين]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link128 | ۶ - زمين]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link129 | ۷ - زمان نيز از شهود است]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۰_بخش۶۳#link129 | ۷ - زمان نيز از شهود است]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19» | |||
و (ياد كن) روزى را كه دشمنان خدا جمع گشته و به سوى دوزخ آورده مى‌شوند و آنان را از پراكندگى باز مى‌دارند. | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19» | |||
بعد از آن احوال آخرت امم مكذبه را فرمايد: | |||
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ: و ياد كن روزى را كه محشور شوند دشمنان خدا از خلق اولين و آخرين، إِلَى النَّارِ: بسوى آتش جهنم، فَهُمْ يُوزَعُونَ: پس ايشان بازداشته شوند، يعنى پيشينيان را نگهدار تا پسينيان به آنها رسند، آنگاه ايشان را به اجتماع روانه كنند. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ «16» وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى عَلَى الْهُدى فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ «17» وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ «18» وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19» حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «20» | |||
ترجمه | |||
پس فرستاديم بر آنها باد سرد موحشى در روزهاى شومى تا بچشانيمشان عذاب خوارى را در زندگانى دنيا و هر آينه عذاب آخرت خوار كننده‌تر است و آنها يارى نميشوند | |||
و اما ثمود پس هدايت كرديمشان پس اختيار كردند كورى را بر هدايت پس گرفت آنها را صاعقه عذاب خوارى بسبب آنچه بودند كسب ميكردند | |||
و نجات داديم آنانرا كه ايمان آوردند و بودند كه پرهيز ميكردند | |||
و روز كه برانگيخته شوند دشمنان خدا بسوى آتش پس آنها بازداشته ميشوند | |||
تا چون آيند آنرا گواهى دهد بر آنها گوشهاشان و چشمهاشان و پوستهاشان بآنچه كه ميكردند. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال قوم عاد را كه در سوره اعراف و هود عليه السّلام پيغمبر آنها شمّه‌اى از احوالشان ذكر شد بعد از مخالفت با آنحضرت در هشت روز و هفت شب كه گفته‌اند از چهار شنبه اول دهه آخر شوال بوده تا چهار شنبه آخر ماه معذّب فرمود بباد بسيار سرد وحشت آورى كه گفته‌اند مانند آتش از شدّت برودت ميسوزاند آنها را و از ترس بيهوش ميشدند لذا در آيات سابقه صاعقه بر آن اطلاق | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 552 | |||
شده و اين براى آن بود كه بآنها بچشاند عذاب خوارى و مذلّت را در دنيا براى تكبّر و غرورى كه از قوّت خود پيدا كرده بودند و عذاب آخرتشان بمراتب شديدتر و رسوائى و مذلّت آنها در آنجا بيشتر خواهد بود و كسى قدرت ندارد كه آنها را يارى نمايد و از عذاب برهاند و نحسات ظاهرا جمع نحسه است چون آن ايام نحس و شوم بود براى آنها و نحسات بسكون حاء نيز قرائت شده است و اما قوم ثمود خداوند آنها را بتوسط حضرت صالح هدايت بمعارف حقّه فرمود ولى آنها اختيار نمودند كورى و ضلالت را بر بينائى و هدايت و نپذيرفتند نصايح و مواعظ آنحضرت را و بشرحى كه در سور سابقه مكرّر ذكر شده مخالفت نمودند و خداوند آنها را بصاعقه و صيحه آسمانى معذّب و هلاك فرمود و توصيف عذاب بهون براى مبالغه در خوار نمودن آنست و گفته‌اند هر عذاب موحشى را صاعقه گويند براى آنكه هر كس بشنود بيهوش ميشود ولى بيشتر صاعقه در عرف بر آتش سوزان آسمانى اطلاق ميشود و در هر حال عذابشان در نتيجه اعمال بدو كسب خودشان بود و خداوند اهل ايمان و تقوى را از هر قومى نجات داد از عذاب و سر بلند و عزيز فرمود در دنيا و آخرت و در نعمت ابدى كامران ميباشند و در روز قيامت كه دشمنان خدا و كفار محشور ميشوند پيش آهنگ‌هاى آنها در كنار جهنم توقيف ميشوند تا عقب ماندگان برسند و چون همگى در كنار آتش جمع شدند و رسيدند بآن با آنكه منكرند اعمال خودشان را گوشها و چشمها و ساير اعضاء و جوارح آنها را خداوند بسخن ميآورد و هر يك اداء شهادت بر اعمال ناروائى كه از آن بتوسط اراده صاحبش سر زده مينمايد مثلا گوش ميگويد من استماع غنا نمودم چشم ميگويد بنامحرم نظر كردم دست ميگويد سرقت نمودم پا ميگويد در پى حرام رفتم عورت ميگويد زنا كردم يا دادم چنانچه از امام صادق عليه السّلام نقل شده و بعضى گفته‌اند آثارى از آنها بروز ميكند كه معلوم ميشود مرتكب آن گناهان شده‌اند مانند اثريكه ظاهر ميشود در چشم از بيخوابى شب و در هر حال رسوا و محكوم ميشوند و بنابر اين مراد از جلود اعضاء و جوارحند و در بعضى روايات بفروج تفسير شده است و كلمه ما در اذا ما جاءوها زائده است براى تأكيد اتصال شهادت بحضور يعنى تا حاضر شدند فورا اعضاء و جوارح شهادت خود را اداء مينمايند | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 553 | |||
بدون آنكه از آنها استشهاد شود و سمع بر مفرد و جمع اطلاق ميشود و اينجا بقرينه ابصار و جلود مراد جمع است. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ يَوم‌َ يُحشَرُ أَعداءُ اللّه‌ِ إِلَي النّارِ فَهُم يُوزَعُونَ «19» | |||
و روزي که محشور ميشوند اعداء خداوند بسوي آتش پس آنها بازداشت ميشوند يعني آنها را نگاه ميدارند براي بازرسي و اتمام حجت. | |||
وَ يَوم‌َ يُحشَرُ أَعداءُ اللّه‌ِ اعداء الهي تمام فرق كفار و مشركين و معاندين | |||
جلد 15 - صفحه 424 | |||
و مخالفين و منافقين و ناصبين و مبدعين و منكرين ضروريات دين از اعداء انبياء و ائمه طاهرين و مؤمنين چنانچه در جامعه صغيره دارد | |||
(السلام علي الّذين من والاهم فقد والي اللّه و من عاداهم فقد عادي اللّه و من احبهم فقد احب اللّه و من ابغضهم فقد ابغض اللّه و من عرفهم فقد عرف اللّه و من جهلهم فقد جهل اللّه و من اعتصم بهم فقد اعتصم باللّه و من تخلي منهم فقد تخلي من اللّه عز و جل). | |||
إِلَي النّارِ يعني بسوي آتش يعني حشر آنها براي آتش است. | |||
فَهُم يُوزَعُونَ در صحراي محشر نگاه ميدارند و از آنها بازپرسي ميشود و شهود بر اعمال آنها اقامه ميشود. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 19)- در آیات پیشین سخن از مجازات دنیوی کفار مغرور و ظالمان مجرم بود، اما در اینجا از عذاب آخرت آنها سخن می‌گوید. | |||
نخست می‌فرماید: «به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‌برند» (وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ). | |||
و برای این که صفوف آنها به هم پیوسته باشد «صفوف پیشین را نگه می‌دارند» تا صفهای بعد به آنها ملحق شوند (فَهُمْ یُوزَعُونَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
نسخهٔ ۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۵:۴۴
ترجمه
| فصلت ١٨ | آیه ١٩ | فصلت ٢٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِلَی النَّارِ ...»: (نگا: زمر / ). «أَعْدَآءُ اللهِ»: دشمنان خدا. مراد کفّار و مشرکان همه ملّتها از آغاز تا پایان جهان است. «فَهُمْ یُوزَعُونَ»: (نگا: نمل / و ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۳ - ۲۵ سوره فصّلت
- انذار به عذاب دنيوى ، عذابى مثل صاعقه عاد و ثمود كه پيامبران به سويشان رفتندو...
- وجه اينكه از هود و صالح عليه السلام با صيغهجمل الرسل ياد كرد
- آنچه گريبانگير عاد و ثمود به سبب كفرشان شد
- مراد از حشر دشمنان خدا به سوى آتش
- توضيح راجع به شهادت اعضاء و پوست بدن آدمى عليه او در قيامت ، و وجوهى كه دراين باره گفته شده است
- اعتراض گناهكاران در قيامت به پوست بدنشان !
- پاسخ اعضاء و پوست بدن در جواب گنكاران
- اقوال مفرسين در تفسير قالوا انطقناالله الذى ...
- بحث اجمالى قرآن قسمتى از آيات قرآنى كه دلالت دارند بر اينكه تمامى موجودات داراىعلم هستند
- بحث اجمالى فلسفى درباره علم داشتن موجودات مادى و غير مجرد
- تفسير آيه : و ما كنتم تستترون ... و بيان اينكهاعمال بندگان از آفريدگار پوشيده نبوده ، خدا بر هرچيزى شهيد ورقيب است
- توبيخ مجرمين در قيامت از جانب خداوند
- معناى اينكه قرين هاى سوء براى مشركين ما بين ايديهم و ما خلفهم را زيبا جلوه دادند
- رواياتى راجع به حسن ظنّ به خدا، و مراد از گواهى دادن پوست بدن در قيامت
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19»
و (ياد كن) روزى را كه دشمنان خدا جمع گشته و به سوى دوزخ آورده مى‌شوند و آنان را از پراكندگى باز مى‌دارند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19»
بعد از آن احوال آخرت امم مكذبه را فرمايد:
وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ: و ياد كن روزى را كه محشور شوند دشمنان خدا از خلق اولين و آخرين، إِلَى النَّارِ: بسوى آتش جهنم، فَهُمْ يُوزَعُونَ: پس ايشان بازداشته شوند، يعنى پيشينيان را نگهدار تا پسينيان به آنها رسند، آنگاه ايشان را به اجتماع روانه كنند.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ «16» وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى عَلَى الْهُدى فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ «17» وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ «18» وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ «19» حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «20»
ترجمه
پس فرستاديم بر آنها باد سرد موحشى در روزهاى شومى تا بچشانيمشان عذاب خوارى را در زندگانى دنيا و هر آينه عذاب آخرت خوار كننده‌تر است و آنها يارى نميشوند
و اما ثمود پس هدايت كرديمشان پس اختيار كردند كورى را بر هدايت پس گرفت آنها را صاعقه عذاب خوارى بسبب آنچه بودند كسب ميكردند
و نجات داديم آنانرا كه ايمان آوردند و بودند كه پرهيز ميكردند
و روز كه برانگيخته شوند دشمنان خدا بسوى آتش پس آنها بازداشته ميشوند
تا چون آيند آنرا گواهى دهد بر آنها گوشهاشان و چشمهاشان و پوستهاشان بآنچه كه ميكردند.
تفسير
خداوند متعال قوم عاد را كه در سوره اعراف و هود عليه السّلام پيغمبر آنها شمّه‌اى از احوالشان ذكر شد بعد از مخالفت با آنحضرت در هشت روز و هفت شب كه گفته‌اند از چهار شنبه اول دهه آخر شوال بوده تا چهار شنبه آخر ماه معذّب فرمود بباد بسيار سرد وحشت آورى كه گفته‌اند مانند آتش از شدّت برودت ميسوزاند آنها را و از ترس بيهوش ميشدند لذا در آيات سابقه صاعقه بر آن اطلاق
جلد 4 صفحه 552
شده و اين براى آن بود كه بآنها بچشاند عذاب خوارى و مذلّت را در دنيا براى تكبّر و غرورى كه از قوّت خود پيدا كرده بودند و عذاب آخرتشان بمراتب شديدتر و رسوائى و مذلّت آنها در آنجا بيشتر خواهد بود و كسى قدرت ندارد كه آنها را يارى نمايد و از عذاب برهاند و نحسات ظاهرا جمع نحسه است چون آن ايام نحس و شوم بود براى آنها و نحسات بسكون حاء نيز قرائت شده است و اما قوم ثمود خداوند آنها را بتوسط حضرت صالح هدايت بمعارف حقّه فرمود ولى آنها اختيار نمودند كورى و ضلالت را بر بينائى و هدايت و نپذيرفتند نصايح و مواعظ آنحضرت را و بشرحى كه در سور سابقه مكرّر ذكر شده مخالفت نمودند و خداوند آنها را بصاعقه و صيحه آسمانى معذّب و هلاك فرمود و توصيف عذاب بهون براى مبالغه در خوار نمودن آنست و گفته‌اند هر عذاب موحشى را صاعقه گويند براى آنكه هر كس بشنود بيهوش ميشود ولى بيشتر صاعقه در عرف بر آتش سوزان آسمانى اطلاق ميشود و در هر حال عذابشان در نتيجه اعمال بدو كسب خودشان بود و خداوند اهل ايمان و تقوى را از هر قومى نجات داد از عذاب و سر بلند و عزيز فرمود در دنيا و آخرت و در نعمت ابدى كامران ميباشند و در روز قيامت كه دشمنان خدا و كفار محشور ميشوند پيش آهنگ‌هاى آنها در كنار جهنم توقيف ميشوند تا عقب ماندگان برسند و چون همگى در كنار آتش جمع شدند و رسيدند بآن با آنكه منكرند اعمال خودشان را گوشها و چشمها و ساير اعضاء و جوارح آنها را خداوند بسخن ميآورد و هر يك اداء شهادت بر اعمال ناروائى كه از آن بتوسط اراده صاحبش سر زده مينمايد مثلا گوش ميگويد من استماع غنا نمودم چشم ميگويد بنامحرم نظر كردم دست ميگويد سرقت نمودم پا ميگويد در پى حرام رفتم عورت ميگويد زنا كردم يا دادم چنانچه از امام صادق عليه السّلام نقل شده و بعضى گفته‌اند آثارى از آنها بروز ميكند كه معلوم ميشود مرتكب آن گناهان شده‌اند مانند اثريكه ظاهر ميشود در چشم از بيخوابى شب و در هر حال رسوا و محكوم ميشوند و بنابر اين مراد از جلود اعضاء و جوارحند و در بعضى روايات بفروج تفسير شده است و كلمه ما در اذا ما جاءوها زائده است براى تأكيد اتصال شهادت بحضور يعنى تا حاضر شدند فورا اعضاء و جوارح شهادت خود را اداء مينمايند
جلد 4 صفحه 553
بدون آنكه از آنها استشهاد شود و سمع بر مفرد و جمع اطلاق ميشود و اينجا بقرينه ابصار و جلود مراد جمع است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ يَوم‌َ يُحشَرُ أَعداءُ اللّه‌ِ إِلَي النّارِ فَهُم يُوزَعُونَ «19»
و روزي که محشور ميشوند اعداء خداوند بسوي آتش پس آنها بازداشت ميشوند يعني آنها را نگاه ميدارند براي بازرسي و اتمام حجت.
وَ يَوم‌َ يُحشَرُ أَعداءُ اللّه‌ِ اعداء الهي تمام فرق كفار و مشركين و معاندين
جلد 15 - صفحه 424
و مخالفين و منافقين و ناصبين و مبدعين و منكرين ضروريات دين از اعداء انبياء و ائمه طاهرين و مؤمنين چنانچه در جامعه صغيره دارد
(السلام علي الّذين من والاهم فقد والي اللّه و من عاداهم فقد عادي اللّه و من احبهم فقد احب اللّه و من ابغضهم فقد ابغض اللّه و من عرفهم فقد عرف اللّه و من جهلهم فقد جهل اللّه و من اعتصم بهم فقد اعتصم باللّه و من تخلي منهم فقد تخلي من اللّه عز و جل).
إِلَي النّارِ يعني بسوي آتش يعني حشر آنها براي آتش است.
فَهُم يُوزَعُونَ در صحراي محشر نگاه ميدارند و از آنها بازپرسي ميشود و شهود بر اعمال آنها اقامه ميشود.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 19)- در آیات پیشین سخن از مجازات دنیوی کفار مغرور و ظالمان مجرم بود، اما در اینجا از عذاب آخرت آنها سخن می‌گوید.
نخست می‌فرماید: «به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‌برند» (وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ).
و برای این که صفوف آنها به هم پیوسته باشد «صفوف پیشین را نگه می‌دارند» تا صفهای بعد به آنها ملحق شوند (فَهُمْ یُوزَعُونَ).
نکات آیه
۱ - دشمنان خدا در روز قیامت، گردآورى شده، دسته جمعى به سوى دوزخ روانه خواهند شد. (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النّار) «حشر» (مصدر «یحشر») به معناى جمع آورى است و چون در آیه با «إلى» متعدى شده، معناى سوق دادن و روانه ساختن در آن اشراب شده است.
۲ - دشمنان خدا از پراکنده شدن و فرار در مسیر حرکت به طرف جهنم، باز داشته مى شوند. (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار فهم یوزعون) «وزع» (مصدر «یوزع») به معناى منع و باز داشتن است.
۳ - قوم عاد و ثمود، از دشمنان خدا بودند. (فأمّا عاد فاستکبروا ... و أمّا ثمود فهدینهم فاستحبّوا العمى ... و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار)
۴ - مشرکان و تکذیب کنندگان رسالت پیامبران، دشمنان خدا هستند. (فإن أعرضوا فقل أنذرتکم ... یحشر أعداء اللّه إلى النار)
۵ - خفت و خوارى مخالفان پیامبر(ص) در روز قیامت (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار فهم یوزعون) گرچه منظور از «أعداء اللّه» عموم کفرپیشگان در طول تاریخ است; ولى با توجه به زمان نزول این آیه، به دست مى آید که کفرمداران صدر اسلام و مخالفان پیامبراکرم(ص) از مصادیق خاص و مورد نظر آیه مى باشد.
۶ - شرک ورزى و تکذیب پیامبران الهى، درپى دارنده آتش دوزخ است. (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار) از ارتباط این آیه با آیات پیشین - که در مورد تکذیب پیامبران بود - مطلب بالا استفاده مى شود.
۷ - ضرورت یادآورى اوضاع خفت بار دشمنان خدا، در عرصه قیامت براى کفرپیشگان (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار فهم یوزعون) «یوم» مفعول به براى فعل محذوفى مانند «ذکّرهم» یا «أنذرهم» و امثال آن مى باشد.
۸ - توجه به معاد و سرنوشت تکذیب کنندگان پیامبران بازدارنده انسان از مخالفت با دعوت فرستادگان الهى است. (و یوم یحشر أعداء اللّه إلى النار) با توجه به تقدیر «ذکّرهم» یا «أنذرهم» و امثال آن به عنوان عامل «یوم»، برداشت بالا استفاده مى شود.
موضوعات مرتبط
- انبیا: دشمنى مکذبان انبیا ۴; کیفر تکذیب انبیا ۶; موانع مخالفت با انبیا ۸
- تذکر: تذکر ذلت دشمنان خدا ۷
- جهنم: موجبات جهنم ۶
- جهنمیان: ۱
- خدا: حشر دشمنان خدا ۱; دشمنان خدا ۳، ۴; دشمنان خدا در جهنم ۱; دشمنان خدا در قیامت ۲; ذلت دشمنان خدا در قیامت ۷; ممانعت از فرار دشمنان خدا ۲
- ذکر: آثار ذکر فرجام مکذبان انبیا ۸; آثار ذکر معاد ۸
- شرک: کیفر شرک ۶
- قوم ثمود: دشمنى قوم ثمود ۳
- قوم عاد: دشمنى قوم عاد ۳
- قیامت: ظهور حقایق در قیامت ۷
- محمد(ص): ذلت اخروى دشمنان محمد(ص) ۵
- مشرکان: دشمنى مشرکان ۴
