المائدة ٦١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن سال نزول)
(QRobot edit)
خط ۲۲: خط ۲۲:
__TOC__
__TOC__


== نزول ==
'''محل نزول:'''
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌۳، ص ۲۳۱.</ref>
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۲۹۸.</ref>
اين آيه درباره عبدالله بن ابى نازل گرديده است، هنگامى كه اظهار اسلام نمود در حالتى كه در كفر داخل بوده است.<ref> تفاسير على بن ابراهيم و برهان.</ref>


== تفسیر ==
== تفسیر ==
<tabber>
<tabber>
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳#link17 | آيات ۶۶ - ۵۷، سوره مائده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳#link17 | آيات ۶۶ - ۵۷، سوره مائده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳#link18 | علت نهى از محبت كفار]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳#link18 | علت نهى از محبت كفار]]
خط ۳۷: خط ۴۸:
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۵#link26 | (رواياتى در ذيل آيات گذشته درباره وظيفه علماء، دست خدا، امت مقتصده و...)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۵#link26 | (رواياتى در ذيل آيات گذشته درباره وظيفه علماء، دست خدا، امت مقتصده و...)]]


}}
|-|نمونه=
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۴_بخش۵۱#link343 | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۴_بخش۵۱#link343 | تفسیر آیات]]
}}
|-| تفسیر نور=
===تفسیر نور (محسن قرائتی)===
{{ نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ «61»
و هرگاه (منافقان يا بعضى از اهل كتاب) نزد شما آيند، مى‌گويند: ايمان آورديم، در حالى كه آنان با كفر بر شما وارد مى‌شوند و با همان كفر بيرون روند و خداوند به آنچه كتمان مى‌كردند آگاه‌تر است.
===پیام ها===
1- اظهار ايمان افراد، شما را فريب ندهد. قالُوا آمَنَّا ... وَ اللَّهُ أَعْلَمُ‌ اظهار ايمان با زبان، نشانه‌ى رسوخ ايمان در قلب نيست.
2- خداوند، از خود انسان‌ها هم به ضميرشان آگاه‌تر است. «اللَّهُ أَعْلَمُ»
3- كسانى كه منافقانه اظهار ايمان مى‌كنند، بدانند كه خداوند از درون آنان آگاه است. قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ ... وَ اللَّهُ أَعْلَمُ‌ ...
تفسير نور(10جلدى)، ج‌2، ص: 327
}}
|-|
اثنی عشری=
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ (61)
بعد از آن در صفت منافقان مى‌فرمايد:
وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا: و چون بيايند شما را منافقان يهود، يا عامه اهل نفاق، گويند ايمان آورده‌ايم مانند شما. وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ‌:
و حال آنكه داخل مى‌شوند به كفر، يعنى در وقت دخول و خروج بر صفت كفرند. وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ‌: و خداى تعالى داناتر است به آنچه‌
----
«1» اصول كافى، جلد 2 كتاب الايمان و الكفر، صفحه 318، حديث 11.
تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 125
هستند كه مى‌پوشند از كفر و نفاق و كينه مسلمانان. در اين وعيد است مر ايشان را از اظهار ايمان و ابطان كفر و عناد.
}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ (61)
ترجمه‌
و چون آيند نزد شما گويند ايمان آورديم با آنكه بتحقيق داخل شدند با كفر و آنها بتحقيق خارج شدند با آن و خدا داناتر است بآنچه بودند كه پنهان ميداشتند.
تفسير
حضرات يهود منافق هم بودند وقتى وارد در محضر مبارك پيغمبر (ص) و اهل ايمان مى‌شدند اظهار ايمان مينمودند با آنكه مواعظ و نصايح و دلائل آنحضرت ابدا در
----
جلد 2 صفحه 239
آنها تأثيرى نداشت پس با حال كفر وارد شده بودند و با حال كفر خارج ميشدند و ميخواستند امر را به پيغمبر (ص) و اهل ايمان مشتبه نمايند با آنكه خداوند بر سرائر آنها مطلع بود و به پيغمبر خود الهام مى‌فرمود و آنحضرت هم باهل ايمان اعلام ميداشت و آنها رسوا مى‌گشتند و قمى ره فرموده اين آيه در شأن عبد اللّه بن ابى منافق مشهور نازل شده است ..
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ إِذا جاؤُكُم‌ قالُوا آمَنّا وَ قَد دَخَلُوا بِالكُفرِ وَ هُم‌ قَد خَرَجُوا بِه‌ِ وَ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ بِما كانُوا يَكتُمُون‌َ (61)
و زماني‌ ‌که‌ آمدند نزد ‌شما‌ مسلمين‌ گفتند ايمان‌ آورديم‌ و حال‌ آنكه‌ كافر بودند ‌يعني‌ ‌در‌ حال‌ دخول‌ و خروج‌ ‌هر‌ دو كافر بودند و حال‌ آنكه‌ خداوند داناتر ‌است‌ بآنچه‌ كتمان‌ ميكنند.
وَ إِذا جاؤُكُم‌ كلمه‌ اذا اضافه‌ بمدخول‌ ‌است‌ ‌که‌ جمله‌ فعليه‌ ‌باشد‌ بخلاف‌ متي‌ جاءك‌ زيرا متي‌ متضمن‌ معناي‌ جزاء ‌است‌ و مدخولش‌ عامل‌ ‌در‌ ‌آن‌ ‌است‌ و اذا چون‌ اضافه‌ ‌است‌ نميشود مضاف‌ اليه‌ عمل‌ ‌در‌ مضاف‌ نمايد و مجي‌ء ‌آنها‌ تشرف‌ خدمت‌ حضرت‌ ‌رسول‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌است‌.
قالُوا آمَنّا بلسانهم‌ ‌لا‌ بقلوبهم‌ ‌که‌ اشد اقسام‌ كفر نفاق‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌في‌ الدرك‌ الاسفل‌ ‌من‌ النار.
وَ قَد دَخَلُوا بِالكُفرِ ‌قد‌ ‌اگر‌ ‌بر‌ ماضي‌ داخل‌ شود تقريب‌ بحال‌ ميشود و ‌اگر‌ ‌بر‌ مضارع‌ داخل‌ شود دلالت‌ ‌بر‌ تقليل‌ دارد ‌يعني‌ دخول‌ ‌آنها‌ ‌با‌ حال‌ كفر ‌بود‌ ‌که‌ حقيقة ايمان‌ نداشتند وَ هُم‌ قَد خَرَجُوا بِه‌ِ و حال‌ آنكه‌ ‌آنها‌ ‌در‌ حال‌ خروج‌ ‌از‌ خدمت‌ نبي‌ (ص‌) ‌هم‌ كافر و ‌با‌ حال‌ كفر خارج‌ شدند ‌که‌ فرمايشات‌ نبي‌ و آيات‌ قرآن‌ و معجزاتي‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ مشاهده‌ كردند خردلي‌ ‌در‌ ‌آنها‌ تأثيري‌ نگذاشت‌ بهمان‌ حال‌ باقي‌ بودند.
وَ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ بِما كانُوا يَكتُمُون‌َ ‌اگر‌ باين‌ اظهار ايمان‌ بخواهند مسلمين‌ ‌را‌ اغفال‌ كنند ‌خدا‌ ‌را‌ نميشود اغفال‌ كرد ‌او‌ بهتر ‌از‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ ‌از‌ قلب‌ ‌آنها‌ داناتر ‌است‌ ‌که‌ حقايق‌ ‌را‌ ميديدند و درك‌ ميكردند ولي‌ عناد و عصبيت‌ و حب‌ جاه‌ و مال‌ جلوگير
جلد 6 - صفحه 414
‌بود‌ و قلوب‌ قاسيه‌ ‌آنها‌ قابليت‌ قبول‌ ايمان‌ نداشت‌ خذلهم‌ اللّه‌.
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=
===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
}}
|-|تسنیم=
|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
|-|نور=
}}
*[[تفسیر:نور  | تفسیر آیات]]
 
|-|</tabber>
|-|</tabber>



نسخهٔ ‏۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۲۷


ترجمه

هنگامی که نزد شما می‌آیند، می‌گویند: «ایمان آورده‌ایم!» (امّا) با کفر وارد می‌شوند، و با کفر خارج می‌گردند؛ و خداوند، از آنچه کتمان می‌کردند، آگاهتر است!

و چون نزد شما آيند گويند: ايمان آورديم در حالى كه با كفر وارد شده‌اند و با كفر بيرون رفته‌اند، و خدا به آنچه كتمان مى‌كنند آگاه‌تر است
و چون نزد شما مى‌آيند، مى‌گويند: «ايمان آورديم.» در حالى كه با كفر وارد شده و قطعاً با همان [كفر] بيرون رفته‌اند. و خدا به آنچه پنهان مى‌داشتند داناتر است.
و چون آنان در نزد شما آیند اظهار کنند ما ایمان آورده‌ایم و حال آنکه با همان کفر و انکار که (به اسلام) درآمدند باز (از اسلام) بیرون شدند، و خدا به کفر و نفاقی که در درون دل پنهان می‌دارند داناتر است.
و هنگامی که نزد شما آیند، گویند: ایمان آوردیم. در حالی که با کفر وارد می شوند، و با کفر بیرون می روند؛ و خدا به کفر و نفاقی که همواره پنهان می کنند، داناتر است.
و چون نزد شما آمدند، گفتند كه ايمان آورديم؛ و حال آنكه با كفر داخل شدند و با كفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان مى‌دارند آگاه‌تر است.
و چون به نزد شما آیند گویند ایمان آورده‌ایم و حال آنکه هم با کفر پیش شما آمده و هم با کفر از نزد شما بیرون رفته‌اند، و خداوند به آنچه پنهان می‌داشتند آگاه‌تر است‌
و چون نزد شما آيند گويند: ايمان داريم و حال آنكه با كفر در آمدند و با همان كفر بيرون شدند، و خدا بدانچه پنهان مى‌كردند داناتر است.
هنگامی که (منافقان) نزد شما می‌آیند (به دروغ) می‌گویند: ایمان آورده‌ایم! و حال آن که با کفر وارد و با کفر خارج می‌شوند (و به هنگام ورود و به هنگام خروج راستگو و مسلمان نبوده‌اند) و خدا از آنچه (در دل از نفاق) پنهان می‌کنند (از هر کس دیگری) آگاه‌تر است.
و هنگامی که نزد شما آیند گویند: «ایمان آوردیم.‌» در حالی که بی‌چون با کفر وارد شده و بی‌گمان با (آن) بیرون رفتند و خدا به آنچه پنهان می‌داشته‌اند داناتر است.
و هرگاه شما را آیند گویند ایمان آوردیم حالی که با کفر درون رفتند و با آن برون آمدند و خدا است داناتر بدانچه نهان می‌سازند


المائدة ٦٠ آیه ٦١ المائدة ٦٢
سوره : سوره المائدة
نزول : ٧ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«دَخَلُوا بِالْکُفْرِ»: کافرانه به پیش تو آمدند و کافرانه از پیش تو برگشتند. حرف (بِ) باء ملابسه یا باء حالیّه است. همان گونه که می‌گوئیم: «خَرَجَ زَیْدٌ بِسِلاحِهِ، ای مُتَسَلِّحاً ...»: زید مسلّحانه بیرون رفت.


نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

اين آيه درباره عبدالله بن ابى نازل گرديده است، هنگامى كه اظهار اسلام نمود در حالتى كه در كفر داخل بوده است.[۳]

تفسیر


تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ «61»

و هرگاه (منافقان يا بعضى از اهل كتاب) نزد شما آيند، مى‌گويند: ايمان آورديم، در حالى كه آنان با كفر بر شما وارد مى‌شوند و با همان كفر بيرون روند و خداوند به آنچه كتمان مى‌كردند آگاه‌تر است.

پیام ها

1- اظهار ايمان افراد، شما را فريب ندهد. قالُوا آمَنَّا ... وَ اللَّهُ أَعْلَمُ‌ اظهار ايمان با زبان، نشانه‌ى رسوخ ايمان در قلب نيست.

2- خداوند، از خود انسان‌ها هم به ضميرشان آگاه‌تر است. «اللَّهُ أَعْلَمُ»

3- كسانى كه منافقانه اظهار ايمان مى‌كنند، بدانند كه خداوند از درون آنان آگاه است. قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ ... وَ اللَّهُ أَعْلَمُ‌ ...

تفسير نور(10جلدى)، ج‌2، ص: 327

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ (61)

بعد از آن در صفت منافقان مى‌فرمايد:

وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا: و چون بيايند شما را منافقان يهود، يا عامه اهل نفاق، گويند ايمان آورده‌ايم مانند شما. وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ‌:

و حال آنكه داخل مى‌شوند به كفر، يعنى در وقت دخول و خروج بر صفت كفرند. وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ‌: و خداى تعالى داناتر است به آنچه‌


«1» اصول كافى، جلد 2 كتاب الايمان و الكفر، صفحه 318، حديث 11.

تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 125

هستند كه مى‌پوشند از كفر و نفاق و كينه مسلمانان. در اين وعيد است مر ايشان را از اظهار ايمان و ابطان كفر و عناد.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ (61)

ترجمه‌

و چون آيند نزد شما گويند ايمان آورديم با آنكه بتحقيق داخل شدند با كفر و آنها بتحقيق خارج شدند با آن و خدا داناتر است بآنچه بودند كه پنهان ميداشتند.

تفسير

حضرات يهود منافق هم بودند وقتى وارد در محضر مبارك پيغمبر (ص) و اهل ايمان مى‌شدند اظهار ايمان مينمودند با آنكه مواعظ و نصايح و دلائل آنحضرت ابدا در


جلد 2 صفحه 239

آنها تأثيرى نداشت پس با حال كفر وارد شده بودند و با حال كفر خارج ميشدند و ميخواستند امر را به پيغمبر (ص) و اهل ايمان مشتبه نمايند با آنكه خداوند بر سرائر آنها مطلع بود و به پيغمبر خود الهام مى‌فرمود و آنحضرت هم باهل ايمان اعلام ميداشت و آنها رسوا مى‌گشتند و قمى ره فرموده اين آيه در شأن عبد اللّه بن ابى منافق مشهور نازل شده است ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ إِذا جاؤُكُم‌ قالُوا آمَنّا وَ قَد دَخَلُوا بِالكُفرِ وَ هُم‌ قَد خَرَجُوا بِه‌ِ وَ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ بِما كانُوا يَكتُمُون‌َ (61)

و زماني‌ ‌که‌ آمدند نزد ‌شما‌ مسلمين‌ گفتند ايمان‌ آورديم‌ و حال‌ آنكه‌ كافر بودند ‌يعني‌ ‌در‌ حال‌ دخول‌ و خروج‌ ‌هر‌ دو كافر بودند و حال‌ آنكه‌ خداوند داناتر ‌است‌ بآنچه‌ كتمان‌ ميكنند.

وَ إِذا جاؤُكُم‌ كلمه‌ اذا اضافه‌ بمدخول‌ ‌است‌ ‌که‌ جمله‌ فعليه‌ ‌باشد‌ بخلاف‌ متي‌ جاءك‌ زيرا متي‌ متضمن‌ معناي‌ جزاء ‌است‌ و مدخولش‌ عامل‌ ‌در‌ ‌آن‌ ‌است‌ و اذا چون‌ اضافه‌ ‌است‌ نميشود مضاف‌ اليه‌ عمل‌ ‌در‌ مضاف‌ نمايد و مجي‌ء ‌آنها‌ تشرف‌ خدمت‌ حضرت‌ ‌رسول‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌است‌.

قالُوا آمَنّا بلسانهم‌ ‌لا‌ بقلوبهم‌ ‌که‌ اشد اقسام‌ كفر نفاق‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌في‌ الدرك‌ الاسفل‌ ‌من‌ النار.

وَ قَد دَخَلُوا بِالكُفرِ ‌قد‌ ‌اگر‌ ‌بر‌ ماضي‌ داخل‌ شود تقريب‌ بحال‌ ميشود و ‌اگر‌ ‌بر‌ مضارع‌ داخل‌ شود دلالت‌ ‌بر‌ تقليل‌ دارد ‌يعني‌ دخول‌ ‌آنها‌ ‌با‌ حال‌ كفر ‌بود‌ ‌که‌ حقيقة ايمان‌ نداشتند وَ هُم‌ قَد خَرَجُوا بِه‌ِ و حال‌ آنكه‌ ‌آنها‌ ‌در‌ حال‌ خروج‌ ‌از‌ خدمت‌ نبي‌ (ص‌) ‌هم‌ كافر و ‌با‌ حال‌ كفر خارج‌ شدند ‌که‌ فرمايشات‌ نبي‌ و آيات‌ قرآن‌ و معجزاتي‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ مشاهده‌ كردند خردلي‌ ‌در‌ ‌آنها‌ تأثيري‌ نگذاشت‌ بهمان‌ حال‌ باقي‌ بودند.

وَ اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ بِما كانُوا يَكتُمُون‌َ ‌اگر‌ باين‌ اظهار ايمان‌ بخواهند مسلمين‌ ‌را‌ اغفال‌ كنند ‌خدا‌ ‌را‌ نميشود اغفال‌ كرد ‌او‌ بهتر ‌از‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ ‌از‌ قلب‌ ‌آنها‌ داناتر ‌است‌ ‌که‌ حقايق‌ ‌را‌ ميديدند و درك‌ ميكردند ولي‌ عناد و عصبيت‌ و حب‌ جاه‌ و مال‌ جلوگير

جلد 6 - صفحه 414

‌بود‌ و قلوب‌ قاسيه‌ ‌آنها‌ قابليت‌ قبول‌ ايمان‌ نداشت‌ خذلهم‌ اللّه‌.

برگزیده تفسیر نمونه


نکات آیه

۱- گروهى از اهل کتاب در حضور پیامبر (ص) و مؤمنان، به دروغ مدعى ایمان به خدا، قرآن و دیگر کتب آسمانى (و إذا جاءوکم قالوا ءامنا ... و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون) با توجه به آیه ۵۷، ۵۸ که اهل کتاب را استهزا کننده اسلام و نماز معرفى کرده بود، معلوم مى شود تنها گروهى از آنان نزد مسلمانان، خود را اهل ایمان قلمداد مى کردند. گفتنى است که مراد از «ءامنا» به قرینه آیه ۵۹ ایمان به خدا، قرآن و دیگر کتب آسمانى است.

۲- نکوهش خداوند از اهل کتاب به خاطر برخورد منافقانه آنان با اهل ایمان (و إذا جاءوکم قالوا ءامنا و قد دخلوا بالکفر و هم قد خرجوا به)

۳- پافشارى و اصرار اهل کتاب، بر کفر خویش (و قد دخلوا بالکفر و هم قد خرجوا به) جمله «قد دخلوا بالکفر و هم قد خرجوا به» به این معناست که هیچ نقصانى در کفر آنان حاصل نشد و با همان کفر خارج شدند که با آن به پیشگاه پیامبر (ص) آمده بودند.

۴- تظاهر به اسلام، شیوه گروهى از اهل کتاب براى فریب مسلمانان و ضربه زدن به اسلام (و إذا جاءوکم قالوا ءامنا ... و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون) جمله «اللّه اعلم بما کانوا یکتمون» با توجه به دشمنى اهل کتاب با مسلمانان، مى رساند که آنان در تظاهر به اسلام اهداف پلیدى را تعقیب مى کردند و آن از بین بردن اسلام بوده است.

۵- افشاى اسرار پلید منافقان اهل کتاب از سوى خداوند (و قد دخلوا بالکفر و هم قد خرجوا به)

۶- ضرورت هشیارى مؤمنان در برابر اهل کتاب به هنگام تظاهر آنان به اسلام (و إذا جاءوکم قالوا ءامنا ... و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون)

۷- خداوند داناتر از خود اهل کتاب به اسرار پلید آنان در تظاهر به اسلام (و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون) «اعلم» به معناى داناتر است. و چون هیچکس جز اهل کتاب به نیات پلیدشان آگاهى نداشت، بنابراین مفضل علیه کلمه «اعلم» خود اهل کتاب هستند ; یعنى «اللّه اعلم من انفسهم بما کانوا یکتمون».

۸- علم خداوند به اسرار درونى هر کس، کاملتر از آگاهى خود اوست. (و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون)

۹- اهل کتاب مورد تهدید و هشدار خداوند به خاطر برخورد منافقانه آنان با مسلمانان (و اللّه اعلم بما کانوا یکتمون) هدف از بیان آگاهى کامل خدا به اسرار پلید گروهى از اهل کتاب، مى تواند تهدید آنان به رسوایى در دنیا و عذاب الهى در آخرت باشد.

موضوعات مرتبط

  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱، ۴ ; تظاهر به اسلام ۴، ۶، ۷
  • انسان: راز انسان ها ۸
  • اهل کتاب: ادعاهاى اهل کتاب ۱ ; افشاى اهل کتاب ۵ ; اهل کتاب صدر اسلام ۱ ; اهل کتاب و اسلام ۴ ; اهل کتاب و محمّد (ص) ۱ ; اهل کتاب و مسلمانان ۴، ۹ ; اهل کتاب و مؤمنان ۱، ۲ ; برخورد اهل کتاب ۲ ; تظاهر اهل کتاب ۶، ۷ ; تهدید اهل کتاب ۹ ; راز اهل کتاب ۷ ; سرزنش اهل کتاب ۲ ; کفر اهل کتاب ۳ ; مکر اهل کتاب ۴ ; نفاق اهل کتاب ۲، ۹ ; هشدار به اهل کتاب ۹
  • ایمان: به خدا ۱ ; ایمان به قرآن ۱ ; ایمان به کتب آسمانى ۱ ; متعلق ایمان ۱
  • خدا: افشاگرى خدا ۵ ; تهدید خدا ۹ ; سرزنشهاى خدا ۲ ; علم غیب خدا ۷، ۸ ; هشدار خدا ۹
  • راز: افشاى راز ۵
  • زیرکى: اهمیّت زیرکى ۶
  • کفر: اصرار بر کفر ۳
  • منافقان: و اهل کتاب ۵
  • مؤمنان: زیرکى مؤمنان ۶ ; مسؤولیت مؤمنان ۶ ; مؤمنان و اهل کتاب ۶

منابع

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌۳، ص ۲۳۱.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۲۹۸.
  3. تفاسير على بن ابراهيم و برهان.