خَلِيلا

آیات شامل این کلمه

«خلیل» ممکن است از مادّه «خُلَّت» (بر وزن حجت) به معناى «دوستى» بوده باشد و یا از مادّه «خَلَّت» (بر وزن ضربت) به معناى «نیاز و احتیاج». در این که کدام یک از این دو معنا به مفهوم آیه فوق نزدیک تر است، در میان مفسران گفتگو است: جمعى معتقدند که معناى دوم نزدیک تر به حقیقت آیه مى باشد; زیرا «ابراهیم»(علیه السلام) به خوبى احساس مى کرد در همه چیز بدون استثناء نیازمند به پروردگار است. ولى از آنجا که آیه فوق مى گوید: خداوند این مقام را به ابراهیم(علیه السلام) داد; استفاده مى شود که منظور همان معناى دوستى است; زیرا اگر بگوئیم خداوند ابراهیم(علیه السلام) را به عنوان دوست خود انتخاب کرد بسیار مناسب به نظر مى رسد، تا این که بگوئیم خداوند ابراهیم(علیه السلام) را نیازمند خود انتخاب کرد. «خلیل» به دوست خاص و صمیمى نیز گفته مى شود که انسان او را مشاور خود قرار مى دهد.

ریشه کلمه

• خلل‌ (۱۳ بار)

کلمات نزدیک مکانی

وَ لَقَد إِبْرَاهِيم مَا فِي لاَتّخَذُوک أَضَلّنِي فُلاَنا لَو لِلّه لا أَتّخِذ عَن اللّه إِذا اتّخَذ أَن الذّکْر لَم لَيْتَنِي السّمَاوَات ثَبّتْنَاک بَعْد غَيْرَه عَلَيْنَا وَيْلَتَا حَنِيفا إِذ يَا جَاءَنِي سَبِيلا کِدْت لِتَفْتَرِي إِلَيْک تَرْکَن الرّسُول مِلّة أَوْحَيْنَا اتّبَع الّذِي

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...