انْفِرُوا

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• نفر (۱۸ بار)

قاموس قرآن

(بروزن فلس) نفر اگر با «من» و «عن» آيد به معنى دورى و تفرق باشد و اگر با «الى» باشد به معنى خروج ورفتن است و بعبارت ديگر اگر گوييم: «نَفَرَمَنْهُ وَعَنْهُ» يعنى از آن دور شد و اگر گوييم «نَفَرَ اِلَيْهِ» يعنى به سوى آن رفت. در قاموس گويد: «اَلنَّفْرُ: اَلتَّفَرُّقُ» و در اقرب الموارد آمده «نَفَرَتِ الدَّابَّةُ مِنْ كَذا» يعنى از آن ترسيد و كنار شد. در مجمع ذيل [توبه:38]. گويد: نفر رفتن است به سوى آنچه بر آن تهييج شده و در جاى ديگر گفته: آن در اصل به معنى فزع است. [توبه:122]. آن در تقدير «فَلَوْلاَنَفَرَاِلى طَلَبِ الْعِلْمِ» است يعنى چرا از هر گروه دسته‏اى به طلب علم خارج نمى‏شوند تا در دين عالم باشند راجع به اين آيه در «فقه» بحث شده است. [نساء:71]. اى اهل ايمان احتياط (و اسلحه) خويش را برگيريد و گروه گروه يا همگى به جهاد خارج شويد. نفُور: (بروزن عقول) بمعنى دورى است [ملك:21]. بلكه در طغيان و دورى از حق اصرار ورزيدند و اگر با «الى» آيد به معنى رفتن و خروج باشد چنانكه در اقرب الموارد هست. استنفار: رم دادن و رم كردن طلب خروج و حركت است [مدثر:51-50]. گويى آنها الاغهاى رم كرده‏اند كه از شيرگريخته.

کلمات نزدیک مکانی

وَ اللّه لَکُم فِي حَکِيم جَمِيعا خِفَافا أَو عَزِيز إِن قِيل سَبِيل ثُبَات آمَنُوا ثِقَالا إِذَا مِنْکُم فَانْفِرُوا حِذْرَکُم الّذِين الْعُلْيَا اثّاقَلْتُم لَمَن لَيُبَطّئَنّ خُذُوا هِي مَا جَاهِدُوا إِلَى فَإِن الْأَرْض بِأَمْوَالِکُم أَيّهَا کَلِمَة أَ أَصَابَتْکُم يَا رَضِيتُم أَنْفُسِکُم بِالْحَيَاة

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...