مِلّة

آیات شامل این کلمه

«مِلَّة» به معناى «دین و آئین» است، تنها تفاوتى که با یکدیگر دارند این است که: کلمه ملت به خداوند اضافه نمى شود و «مِلَّةَ اللّه» نمى گویند، بلکه به پیامبر(صلى الله علیه وآله) اضافه مى شود، در حالى که کلمه «دین» هم به خدا اضافه مى شود، هم به پیامبر(صلى الله علیه وآله) و هم به افراد.

ریشه کلمه

• ملل‌ (۱۹ بار)

قاموس قرآن

دين و شريعت. [آل عمران:95]. اصل آن از «اَمْلَلْتُ الْكِتابَ» است و دين را بدان جهت ملت گويند كه از جانب خدا املا شده است. در مفردات مى‏گويد: «ملت مانند دين است و آن نام شريعتى است كه خدا بر زبان انبیاء براى مردم فرستاده است. فرق دين با ملت آن است كه ملت فقط بر پيامبر نسبت داده مى‏شود نه به آحاد امت، گفته نمى‏شود ملت خدا، ملت زيد ولى گويند دين خداو دين زيد». خلاصه دين به خدا و پيامبر و شخص نسبت داده مى‏شود اما ملت فقط به رهبر و آورنده دين اضافه مى‏شود. ولى در قرآن مجيد گاهى به قوم و نحو آن اضافه شده است مثل قول يوسف «عليه السلام» [يوسف:37-38]. ايضا [ص:7]. يعنى: ما اين سخن را در دين اخير نشنيده‏ايم اين جز دروغ نيست. و نيز بطريقه بت پرستان اطلاق شده مثل [اعراف:89]. ايضا آيه [اعراف:88]. و نيز در سوره [ابراهيم:13]. [كهف:20].

کلمات نزدیک مکانی

وَ إِبْرَاهِيم حَنِيفا مَا مِن هُم کَان قُل مَن اللّه هُو الْمُشْرِکِين رَبّي أَن تَرَکْت بِاللّه فَاتّبِعُوا قَوْم أَبِيکُم اتّبَع حَرَج بِالْآخِرَة کَافِرُون اتّبِع قِيَما بَل عَن اتّبَعْت آبَائِي إِلاّ يَرْغَب دِينا فِي لا إِنّي مُحْسِن مُسْتَقِيم الدّين إِلَيْک يُؤْمِنُون تَهْتَدُوا صَدَق أَوْحَيْنَا إِسْحَاق صِرَاط عَلّمَنِي سَمّاکُم اتّخَذ سَفِه الظّالِمُون الْحَکِيم نَصَارَى ثُم نَفْسَه عَلَيْکُم الْمُسْلِمِين الْعَزِيز الصّالِحِين أَو مِمّا إِلَى هُودا لَمِن لِلّه يَعْقُوب أَنْت ذٰلِکُمَا فَأُولٰئِک جَعَل قَبْل وَجْهَه الْآخِرَة إِنّمَا إِنّک هَدَانِي لَقَد إِن قُولُوا ذٰلِک خَلِيلا کُونُوا يَأْتِيَکُمَا أَسْلَم إِنّنِي اصْطَفَيْنَاه قَالُوا مِمّن اجْتَبَاکُم لَنَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...