النبإ ١٧: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=همانا روز جداشدن است وعده‌گاهی‌
|-|معزی=همانا روز جداشدن است وعده‌گاهی‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره النبإ | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::17|١٧]] | قبلی = النبإ ١٦ | بعدی = النبإ ١٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره النبإ | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::17|١٧]] | قبلی = النبإ ١٦ | بعدی = النبإ ١٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«یَوْمَ الْفَصْلِ»: (نگا: صافّات / ، دخان / ، مرسلات /  و  و ). «مِیقَاتاً»: میعاد. وقت معیّن و مقرّر برای زنده شدن (نگا: اعراف / و  شعراء / ، واقعه / ).
«یَوْمَ الْفَصْلِ»: (نگا: صافّات / ، دخان / ، مرسلات /  و  و ). «مِیقَاتاً»: میعاد. وقت معیّن و مقرّر برای زنده شدن (نگا: اعراف / و  شعراء / ، واقعه / ).

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۳


ترجمه

(آری) روز جدایی، میعاد همگان است!

|به يقين روز داورى زمان وعده است
قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است:
همانا روز فصل (یعنی روز قیامت که در آن فصل خصومتها شود) وعده گاه خلق است.
بی تردید روز داوری وعده گاه است.
هر آينه روز داورى روزى است معين.
بی‌گمان روز داوری، هنگامی معین است‌
همانا روز جدايى- يادآورى- وعده‌گاه است
روزِ داوری (خداوند جهان در بین مردمان) و جدائی (حق از باطل، و حقائق از اوهام، و مؤمنان از کافران)، وقت مقرّر (رستاخیز همگان) است.
همواره وعده‌گاه، روز جدایی و داوری بوده‌است.
همانا روز جداشدن است وعده‌گاهی‌


النبإ ١٦ آیه ١٧ النبإ ١٨
سوره : سوره النبإ
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَوْمَ الْفَصْلِ»: (نگا: صافّات / ، دخان / ، مرسلات / و و ). «مِیقَاتاً»: میعاد. وقت معیّن و مقرّر برای زنده شدن (نگا: اعراف / و شعراء / ، واقعه / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - قیامت روز داورى بین مردم و رفع اختلافات آنان (یوم الفصل) «فصل»; یعنى، جداسازى دو چیز از یکدیگر به گونه اى که میان آن دو فاصله افتد. اطلاق این کلمه بر روز قیامت، به اعتبار روشن شدن حق از باطل و یا پایان دادن به اختلاف مردم و قضاوت در میان آنان است. (مفردات راغب)

۲ - متمایز شدن حق از باطل، فلسفه برپایى قیامت (یوم الفصل)

۳ - «یوم الفصل» از نام هاى قیامت (إنّ یوم الفصل کان میقتًا)

۴ - برپایى قیامت و رفع اختلافات در آن، حتمى و تردیدناپذیر است. (إنّ یوم الفصل کان میقتًا) مشخص بودن زمان برپایى قیامت - که کلمه «میقات» بر آن دلالت دارد - حاکى از قطعى بودن آن است.

۵ - قیامت، از دیر زمان و در علم خداوند، داراى زمانى مشخص بوده است. (إنّ یوم الفصل کان میقتًا) فعل «کان» دلالت دارد که وقت قیامت از پیش مشخص بوده است. «میقات» گر چه اسم آلت است; ولى معناى «وقت» دارد; نظیر میعاد و میلاد که از اسم آلت بودن خارج شده و به معناى مصدر خود استعمال شده اند. متعلق میقات - به قرینه سیاق کلام - محشور شدن و مجازات دیدن است; یعنى، قیامت وقت مشخص شده براى این حوادث است.

۶ - صحنه داورى در قیامت، تهدیدى گریزناپذیر براى منکران معاد و شبهه افکنان در حقانیّت آن (عمّ یتساءلون ... إنّ یوم الفصل کان میقتًا)

موضوعات مرتبط

  • حق: تمییز حق و باطل ۲
  • خدا: علم خدا ۵
  • قیامت: حتمیت رفع اختلاف در قیامت ۴; حتمیت قیامت ۴; حل اختلاف در قیامت ۱; فلسفه قیامت ۲; قضاوت در قیامت ۱، ۶; نامهاى قیامت ۳; وقت قیامت ۵; ویژگیهاى قیامت ۱
  • معاد: تهدید شبهه افکنان در معاد ۶; تهدید مکذبان معاد ۶
  • یوم الفصل :۳

منابع