المعارج ٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=بالاروند فرشتگان و روح بسویش در روزی که اندازه آن است پنجاه هزار سال‌
|-|معزی=بالاروند فرشتگان و روح بسویش در روزی که اندازه آن است پنجاه هزار سال‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره المعارج | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = المعارج ٣ | بعدی = المعارج ٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره المعارج | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = المعارج ٣ | بعدی = المعارج ٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«تَعْرُجُ»: بالا می‌رود. صعود می‌کند. «الرُّوحُ»: جبرئیل. ذکر آن به خاطر اهمّیّت ویژه جبرئیل در میان سائر فرشتگان است. اصلاً جبرئیل نماد بزرگی بوده و جنبه سردستگی فرشتگان را دارد. «یَوْمٍ»: مراد مدّت و زمان است. برخی آن را روز قیامت دانسته‌اند. «خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ»: پنجاه هزار سالِ اینجا، و یا هزار سالِ سوره سجده، آیه  برای تکثیر است. روی هم رفته بیانگر این واقعیّت است که برابر الفبای انسانها، صدرنشینی خدا، آن اندازه بالا است که اگر انسانها بخواهند با وسائل معمولی و ساختار علمی خود به سوی او رهسپار شوند، هزار سال و چه بسا پنجاه هزار سال و بیشتر و کمتر طول بکشد. خلاصه خدا بر تخت سلطنت کائنات است و رفیع‌الدرجات است، و این ما را بس.
«تَعْرُجُ»: بالا می‌رود. صعود می‌کند. «الرُّوحُ»: جبرئیل. ذکر آن به خاطر اهمّیّت ویژه جبرئیل در میان سائر فرشتگان است. اصلاً جبرئیل نماد بزرگی بوده و جنبه سردستگی فرشتگان را دارد. «یَوْمٍ»: مراد مدّت و زمان است. برخی آن را روز قیامت دانسته‌اند. «خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ»: پنجاه هزار سالِ اینجا، و یا هزار سالِ سوره سجده، آیه  برای تکثیر است. روی هم رفته بیانگر این واقعیّت است که برابر الفبای انسانها، صدرنشینی خدا، آن اندازه بالا است که اگر انسانها بخواهند با وسائل معمولی و ساختار علمی خود به سوی او رهسپار شوند، هزار سال و چه بسا پنجاه هزار سال و بیشتر و کمتر طول بکشد. خلاصه خدا بر تخت سلطنت کائنات است و رفیع‌الدرجات است، و این ما را بس.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۱


ترجمه

فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!

فرشتگان و روح، در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند
فرشتگان و روح، در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى «او» بالا مى‌روند.
فرشتگان و روح الامین (برای اخذ فرمان) به سوی (عرش) خدا بالا روند در روزی که مدتش پنجاه هزار سال خواهد بود.
فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می روند.
در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است، فرشتگان و روح بدان جا فراروند.
که فرشتگان و روح در روزی که به اندازه پنجاه هزار سال [دنیوی‌] است به سوی او فرا می‌روند
فرشتگان و روح- فرشته همراه وحى- در روزى كه درازى آن پنجاه هزار سال است- از سالهاى دنيا- به سوى او بالا مى‌روند.
فرشتگان و جبرئیل به سوی او (پر می‌کشند و) بالا می‌روند در مدّتی که پنجاه هزار سال (معمولی برای انسانها) طول می‌کشد.
فرشتگان و روح، در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است سویش بالا می‌روند.
بالاروند فرشتگان و روح بسویش در روزی که اندازه آن است پنجاه هزار سال‌


المعارج ٣ آیه ٤ المعارج ٥
سوره : سوره المعارج
نزول : ٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تَعْرُجُ»: بالا می‌رود. صعود می‌کند. «الرُّوحُ»: جبرئیل. ذکر آن به خاطر اهمّیّت ویژه جبرئیل در میان سائر فرشتگان است. اصلاً جبرئیل نماد بزرگی بوده و جنبه سردستگی فرشتگان را دارد. «یَوْمٍ»: مراد مدّت و زمان است. برخی آن را روز قیامت دانسته‌اند. «خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ»: پنجاه هزار سالِ اینجا، و یا هزار سالِ سوره سجده، آیه برای تکثیر است. روی هم رفته بیانگر این واقعیّت است که برابر الفبای انسانها، صدرنشینی خدا، آن اندازه بالا است که اگر انسانها بخواهند با وسائل معمولی و ساختار علمی خود به سوی او رهسپار شوند، هزار سال و چه بسا پنجاه هزار سال و بیشتر و کمتر طول بکشد. خلاصه خدا بر تخت سلطنت کائنات است و رفیع‌الدرجات است، و این ما را بس.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - عروج و صعود ملائکه و جبرئیل به سوى خدا (به صعودگاه ها و جایگاه هاى بلند مرتبه) در قیامت براى دریافت فرامین الهى و اجراى آن (تعرج الملئکة و الروح إلیه) مقصود از «روح» روح الامین و جبرئیل است. ضمیر در «إلیه» به «اللّه» بازمى گردد; به این اعتبار که خداوند که صاحب معارج است. بر این اساس مقصود آیه شریفه، این حقیقت است که فرشتگان براى دریافت فرمان هاى الهى، به صعودگاه و جایگاه دریافت آنها عروج مى کنند و چون خداوند صاحب این جایگاه ها و صعودگاه ها است، فرشتگان در حقیقت به سوى او عروج خواهند کرد.

۲ - فرشتگان و جبرئیل، کارگزاران الهى در عرصه قیامت (تعرج الملئکه و الروح إلیه)

۳ - جبرئیل، فرشته اى با عظمت و بلندمرتبه در سلسله فرشتگان و کارگزاران الهى در عالم (تعرج الملئکه و الروح إلیه) مطلب یاد شده، از اختصاص به ذکر یافتن «روح» به دست مى آید.

۴ - عرصه محشر و حساب رسى خلایق، پنجاه هزار سال به طول مى انجامد. (فى یوم کان مقداره خمسین ألف سنة)

۵ - عرصه محشر و حساب رسى خلایق در آن، بسیار طولانى است. (فى یوم کان مقداره خمسین ألف سنة) برداشت یاد شده، بنابراین احتمال است که عدد یاد شده در آیه شریفه، صرفاً براى بیان کثرت است.

۶ - روز قیامت، روزى بس دشوار و اندوه بار براى خلایق (فى یوم کان مقداره خمسین ألف سنة) برداشت یاد شده، با توجه به این نکته است که در زبان عرب، اوقات سخت و خزن آور را، به طولانى بودن آن و زمان هاى راحتى و شادمانى را به کوتاه بودن آن توصیف مى کنند.

روایات و احادیث

۷ - «روى عن أبى عبداللّه(ع) أنّه قال: لو ولى الحسابَ غیرُ اللّه لمکثوا فیه خمسین ألف سنة من قبل أن یَفْرُغُوا و اللّه سبحانه یفرغ من ذلک فى ساعة;[۱] از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: اگر حساب رسى قیامت را کسى غیر خدا به عهده گیرد، هر آینه [مردم ]در آن جا پنجاه هزار سال باید توقف کنند; قبل از این که از حساب فارغ شوند; ولى خداى سبحان در کمتر از ساعتى از [حساب رسى] آنان فارغ مى شود».

۸ - «عن على بن الحسین(ع): ...و إنّ للّه تبارک و تعالى بِقاعاً فى سماواته فمن عُرِجَ به إلیها فقد عُرِجَ به إلیه ألاتسمع اللّه عزّوجلّ یقول: «تعرج الملائکة و الروح إلیه»...;[۲] از امام سجاد(ع) روایت شده است: ...براى خداى تبارک و تعالى در آسمان ها، بقعه هایى هست، پس هر کس به یکى از آنها عروج داده شود، به سوى خدا عروج داده شده است. آیا کلام خداى عزّوجلّ را نشنیده اى که مى فرماید: (تعرج الملائکة و الروح إلیه)...».

۹ - «عن حفص بن غیاث القاضى قال: سمعت أباعبداللّه جعفر بن محمّد(ع) یقول: ... فإنّ للقیامة خمسین موقِفاً کلّ موقف مقام ألف سنة ثمّ تلا هذه الآیة: «فى یوم کان مقداره خمسین ألف سنة»;[۳] از حفص بن غیاث روایت شده که گفت: شنیدم که امام صادق(ع) مى فرمود: براى قیامت پنجاه موقف (ایستگاه) است که هر کدام از آنها هزار سال طول مى کشد. سپس امام(ع) این آیه را تلاوت فرمود: (فى یوم کان مقداره خمسین ألف سنة).

موضوعات مرتبط

  • اعداد: عدد پنجاه هزار ۴، ۹
  • انسان: مدت حسابرسى اخروى انسان ها ۴
  • جبرئیل: جبرئیل در قیامت ۲; صعود جبرئیل ۸; عظمت جبرئیل ۳; فلسفه صعود جبرئیل ۱; مقامات جبرئیل ۳; نقش جبرئیل ۲
  • حسابرسى: مدت حسابرسى اخروى ۵، ۷
  • قیامت: اندوه در قیامت ۶; سختى قیامت ۶; مدت قیامت ۹; مواقف قیامت۹; ویژگیهاى قیامت ۵، ۶، ۹
  • کارگزاران خدا :۱، ۲
  • محشر: مدت توقف در محشر ۴
  • ملائکه: صعود ملائکه ۸; فلسفه صعود ملائکه ۱; ملائکه در قیامت ۱، ۲; نقش ملائکه ۱، ۲

منابع

  1. مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۵۳۱; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۴۱۵، ح ۱۶.
  2. توحید صدوق، ص ۱۷۷، ح ۸; نورالثقلین، ج ۵، ص ۴۱۵، ح ۱۴.
  3. أمالى شیخ طوسى، ج ۱، ص ۱۰۹; نورالثقلین، ج ۵، ص ۴۱۳، ح ۱۰.