التغابن ١٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=دانای نهان و هویدا عزّتمند حکیم | |-|معزی=دانای نهان و هویدا عزّتمند حکیم | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره التغابن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره التغابن | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::18|١٨]] | قبلی = التغابن ١٧ | بعدی = التغابن ١٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::6|٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«عَالِمُ الْغَیْبِ و الشَّهَادَةِ»: (نگا: انعام / ، توبه / و رعد / . | «عَالِمُ الْغَیْبِ و الشَّهَادَةِ»: (نگا: انعام / ، توبه / و رعد / . |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۹
ترجمه
التغابن ١٧ | آیه ١٨ | التغابن ١٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«عَالِمُ الْغَیْبِ و الشَّهَادَةِ»: (نگا: انعام / ، توبه / و رعد / .
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۱ - ۱۸، سوره تغابن
- مقصود از اذن كه فرمود هيچ مصيبتى نمى رسد مگر به اذن اذن تكوينى است نه اذنلفظى و نه اذن تشريعى
- مفاد جمله : ((و من يؤ من بالله يهد قلبه )) و رابطه بين اعتقاد به عموميت علم و مشيت خدابا سكون و آرامش قلبى
- اطاعت رسول (ص ) اطاعت خدا و نافرمانيش نافرمانى او است
- بيان اينكه اطاعت يك نحوه عبوديت است و فقط بايد از خدا و فرستاده اش اطاعت شود
- ايمان به خدا و اطاعت او يك نوع توكل بر او است
- مقصود از اينكه خطاب به مؤ منين فرمود: برخى از همسران و فرزندانتان دشمن شمايند،از آنان برحذر باشيد و....
- معناى اينكه فرمود:((فاتقوا الله ما استطعتم )) و جمع آن با آيه ((اتقوا الله حقتقاته ))
- معناى جمله : ((وانفقوا خيرا لانفسكم )) و وجه منصوب بودن كلمه ((خيرا))
- روايتى درباره دشمن بودن بعضى از همسران و فرزندان مؤ منين ونزول آيه : ((ان من ازواجكم و اولاد كم عدوا لكم ....))
- اشكال وارد بر چند روايت حاكى از اينكه پيامبر(ص ) راجع به حب خود حسنين را آيه((انما اموالكم و اولادكم فتنه )) را قرائت نموده است
- روايتى در ذيل آيه ((اتقوا الله حق تقاته )) و ((انقوا الله ما استطعتم )) و روايتىدرباره بخل ورزيدن
نکات آیه
۱ - سپاسدارى، بردبارى، آگاهى از نهان و آشکار، عزّت و حکمت خداوند، مقتضى تقواپیشگى، حرف شنوى، فرمان برى و انفاق در راه او است. (فاتّقوا اللّه ... اسمعوا و أطیعوا و أنفقوا ... و اللّه شکور حلیم ... العزیز الحکیم) برخى از مفسران، بر این عقیده اند که میان ذکر اوصاف خداوند در دو آیه پایانى، با فرمان الهى به تقواپیشگى، فرمان برى و انفاق، ارتباط وجود دارد. این مطلب مى تواند اشاره به برداشت یاد شده باشد.
۲ - خداوند، آگاه از غیب و شهود و دانا به تمامى امور نهان و آشکار جهان است. (علم الغیب و الشهده)
۳ - خداوند، عزیز (پیروز شکست ناپذیر) و حکیم (سنجیده کار) است. (العزیز الحکیم)
۴ - رهنمودها و فرمان هاى خداوند، حکیمانه است. (فاتّقوا اللّه... واسمعوا و أطیعوا و أنفقوا... و اللّه... الحکیم) توصیف خداوند به «حکیم» بودن در پایان سوره، به دنبال یک سلسله از رهنمودها و فرمان هاى الهى، مى تواند گویاى مطلب یاد شده باشد.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: حکیم ۳; عالم الغیبوالشهاده ۲; عزیز ۳
- اطاعت: زمینه اطاعت از خدا ۱
- انفاق: زمینه انفاق ۱
- تقوا: زمینه تقوا ۱
- خدا: آثار حکمت خدا ۱; آثار حلم خدا ۱; آثار شکرگزارى خدا ۱; آثار عزت خدا ۱; آثار علم غیب خدا ۱; حکمت خدا ۴; علم خدا ۲; علم غیب خدا ۲; ویژگیهاى اوامر خدا۴