الواقعة ٣: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=فرودآرنده و بالابرنده‌
|-|معزی=فرودآرنده و بالابرنده‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::3|٣]] | قبلی = الواقعة ٢ | بعدی = الواقعة ٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::2|٢]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::3|٣]] | قبلی = الواقعة ٢ | بعدی = الواقعة ٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::2|٢]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«خَافِضَةٌ»: پائین‌آورنده. خوارکننده. «رَافِعَةٌ»: بالابرنده. سرافرازنده. هر دو واژه خبر اوّل و دوم مبتدای محذوف و تقدیر چنین است: هِیَ خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ. قیامت انقلاب بزرگ و گسترده الهی است، و همچون همه حوادث و انقلابات بزرگ، گروهی را بالا می‌برد و والا می‌گرداند و گروهی را پائین می‌کشد و خوار می‌دارد. گذشته از این، قیامت نیکان را به درجات والای بهشت می‌رساند، و بدان را به درکات پست دوزخ می‌کشاند.
«خَافِضَةٌ»: پائین‌آورنده. خوارکننده. «رَافِعَةٌ»: بالابرنده. سرافرازنده. هر دو واژه خبر اوّل و دوم مبتدای محذوف و تقدیر چنین است: هِیَ خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ. قیامت انقلاب بزرگ و گسترده الهی است، و همچون همه حوادث و انقلابات بزرگ، گروهی را بالا می‌برد و والا می‌گرداند و گروهی را پائین می‌کشد و خوار می‌دارد. گذشته از این، قیامت نیکان را به درجات والای بهشت می‌رساند، و بدان را به درکات پست دوزخ می‌کشاند.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۷


ترجمه

(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد!

پايين آورنده [ى گروهى‌] و بالا برنده [ى گروهى‌] است
پست‌كننده [و] بالابرنده است.
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند.
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است.
گروهى را خواركننده است و گروهى را برافرازنده.
هم فرو دارنده‌[ی کافران‌] است و هم فرادارنده‌[ی مؤمنان‌]
فرونهنده است و بردارنده.
(گروهی را) پائین می‌آورد و (گروهی را) بالا می‌برد.
پست‌کننده‌ای بالابرنده است.
فرودآرنده و بالابرنده‌


الواقعة ٢ آیه ٣ الواقعة ٤
سوره : سوره الواقعة
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«خَافِضَةٌ»: پائین‌آورنده. خوارکننده. «رَافِعَةٌ»: بالابرنده. سرافرازنده. هر دو واژه خبر اوّل و دوم مبتدای محذوف و تقدیر چنین است: هِیَ خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ. قیامت انقلاب بزرگ و گسترده الهی است، و همچون همه حوادث و انقلابات بزرگ، گروهی را بالا می‌برد و والا می‌گرداند و گروهی را پائین می‌کشد و خوار می‌دارد. گذشته از این، قیامت نیکان را به درجات والای بهشت می‌رساند، و بدان را به درکات پست دوزخ می‌کشاند.


تفسیر

نکات آیه

۱ - قیامت، روز دگرگونى و زیرورو شدن طبقات مردم (خافضة رافعة) «خفض» به معناى فرود آوردن و به زیر کشیدن و «رفع» به معناى بالا بردن و برافراشتن است; یعنى، واقعه قیامت، به زیرآورنده اقوامى و بالاآورنده اقوامى دیگر است.

۲ - کافران و مستکبران، مردمى زبون و دون پایه و مؤمنان و مستضعفان انسان هایى شریف و صاحب منزلت در روز رستاخیز (إذا وقعت الواقعة ... خافضة رافعة)

۳ - قیامت، روز دگرگونى و انقلاب در نظام طبیعت (خافضة رافعة) برداشت بالا، مبتنى بر این احتمال است که آیه شریفه، اشاره به دگرگونى در طبیعت داشته باشد; چنان که آیه بعد نیز در این باره سخن مى گوید.

روایات و احادیث

۴ - «عن الزهرى قال: سمعت على بن الحسین(ع) یقول: ... «إذا وقعت الواقعة» یعنى القیامة لیس لوقعتها کاذبة. «خافضة» خفضت و اللّه بأعداء اللّه إلى النار «رافعة» رفعت و اللّه أولیاء اللّه إلى الجنّة...;[۱] زهرى گوید: از امام سجاد(ع) شنیدم که با استناد به آیه «إذا وقعت الواقعة» مى فرمود: ...یعنى، هرگاه قیامت واقع شود، که در وقوع آن دروغ راه ندارد. [قیامت] «خافضة» است; به خداوند سوگند! دشمنان خدا را به زیر مى کشد و به سوى جهنم [روانه مى کند] و «رافعة» است; به خدا سوگند اولیاى خدا را بالا مى برد و به سوى بهشت [هدایت مى کند]...».

موضوعات مرتبط

  • اولیاءالله: اولیاءالله در قیامت ۴; عزت اخروى اولیاءالله ۴
  • بهشتیان :۴
  • جهنمیان :۴
  • خدا: دشمنان خدا در قیامت ۴; ذلت اخروى دشمنان خدا ۴
  • قیامت: حتمیت قیامت ۴; دگرگونى آفرینش در قیامت ۳; دگرگونى در قیامت ۱; ظهور حقایق در قیامت ۱; ویژگیهاى قیامت ۱، ۳
  • کافران: ذلت اخروى کافران ۲; کافران در قیامت ۲
  • مؤمنان: عزت اخروى مؤمنان ۲; مؤمنان در قیامت ۲
  • مستضعفان: عزت اخروى مستضعفان ۲; مستضعفان در قیامت ۲
  • مستکبران: ذلت اخروى مستکبران ۲; مستکبران در قیامت ۲
  • واقعه: مراد از واقعه ۴

منابع

  1. خصال صدوق، ج ۱، ص ۶۴، باب الاثنین، ح ۹۵; نورالثقلین، ج ۵، ص ۲۰۴، ح ۱۰.