القمر ٤٢

کَذَّبُوا بِآيَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ‌ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

ترجمه

امّا آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا!

|[اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند، پس آنها را همچون گرفتن پيروزمندى مقتدر بگرفتيم

[اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند، تا چون زبردستى زورمند [گريبان‌] آنان را گرفتيم.

آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، ما هم به قهر و اقتدار خود از آنها سخت مؤاخذه کردیم.

[آنان] همه معجزات و آیات ما را تکذیب کردند؛ در نتیجه آنان را [به عذابی سخت] گرفتیم، گرفتن توانایی شکست ناپذیر و نیرومند.

همه آيات ما را تكذيب كردند. ما نيز آنها را فرو گرفتيم چون فروگرفتن پيروزمندى مقتدر.

آنان همه معجزات ما را دروغ شمردند، آنگاه آنان را چنان فرو گرفتیم که پیروزمند توانمند گیرد

[ولى‌] همه نشانه‌هاى- سخنان و معجزه‌هاى- ما را دروغ انگاشتند، پس بگرفتيمشان گرفتن بى‌همتا تواناى نيرومند.

آنان همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما هم ایشان را گرفتار کردیم و کیفر دادیم بسان گرفتار ساختن و کیفر دادن خدائی چیره و پیروز و قدرتمند و زبردست.

(اما آنها) با همه‌ی نشانه‌های ما (همان‌ها و ما را) تکذیب کردند. پس ما با عزت و اقتدار (گریبان) آنان را فرو گرفتیم.

پس تکذیب کردند به آیتهای ما همگی آنها پس گرفتیمشان گرفتن مهتری نیرومند

القمر ٤١	آیه ٤٢	القمر ٤٣
سوره : سوره القمر نزول : ٤ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آیَاتِ»: آیه‌های کتاب آسمانی و معجزات پیغمبران.

تفسیر

• آيات ۹ - ۴۲، سوره قمر
• وجه تكرار تكذيب در آيه : ((كذبت قلبهم قوم نوح فكذبوا عبدنا...))
• بيان چگونگى و فور آب بر سراسر زمين پس از نفرين نوح عليه السلام
• توضيحى درباره اين كه راجع به كشتى نوح (عليه السلام ) فرمود: ((و لقد تركناهاآية ...))
• معناى ((ذكر)) و مقصود از تيسير قرآن براى آن ذكر
• بيان كيفيت عذاب قوم عاد
• ۱ سعادت و نحوست ايام (از نظر عقل ، قرآن و سنت )
• سعادت و نحوست در آيات قرآن كريم
• سعادت و نحوست در احاديث و روايات
• نمونه اى از احاديث ائمه اطهار عليه السلام كه دلالت بر عدم نحوست ذاتى زمان مى كند
• رواج عقيده به سعادت و نحوست ايام در بين اهل سنت وحمل روايات وارده از طرق شيعه در اين باره بر تقيه
• ۲ سعادت و نحوست كواكب (از نظر عقل و شرع )
• اقوال منجمين درباره ارتباط كواكب با حوادث زمينى
• اقسام رواياتى كه در اين باره وارد شده اند
• حمل آن دسته روايات كه بر سعد و نحس بودن بعضى كواكب دلالت دارند بر تقيه ووجوهى ديگر در اين باره
• ۳ تفال خوب و بد
• بيان اينكه تاءثير تفال و تطير مربوط به حالت نفسانى كسى است كهتفال و تطير مى كند
• نهى از فال بد زدن و توصيه توكل بر خدا در موارد تطير
• بحث از ساير امورى كه در نظر عامه مردم شوم و نحس است
• مقصود از تكذيب قوم ثمود به ((نذر))
• ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود
• سرگذشت قوم لوط عذابى كه دامنگيرشان شد
• (چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - فرعونیان، تمامى آیات و معجزات الهى را تکذیب کردند. (کذّبوا بایتنا کلّها)

۲ - معجزات الهى براى انذار و بیدارى فرعونیان، متعدد و گوناگون بود. (کذّبوا بایتنا کلّها)

۳ - تمام شدن حجت الهى بر فرعونیان، نیازمند ارائه معجزات متعدد به ایشان * (کذّبوا بایتنا کلّها) در آیات پیشین نسبت به اقوام گذشته سخن از ارائه معجزات و آیات متعدد نبود; اما در مورد فرعونیان سخن از معجزات متعدد به میان آمده است.

۴ - مجازات فرعونیان از سوى خداوند، از موضع عزت و اقتدار کامل بود. (فأخذنهم أخذ عزیز مقتدر)

۵ - مجازات سریع فرعونیان از سوى خداوند، پس از تمام شدن حجت بر ایشان (کذّبوا بایتنا کلّها فأخذنهم أخذ عزیز مقتدر) عطف «فأخذناهم» بر «کذّبوا»، نشانگر آن است که خداوند، پس از این که فرعونیان تمام معجزات را تکذیب کردند، به آنان مهلت نداد; بلکه بلافاصله اقدام به نابودى آنها نمود.

۶ - فرعونیان، داراى اقتدار و توان بالا (فأخذنهم أخذ عزیز مقتدر) آورده شدن اوصاف «عزیز» و «مقتدر» براى خداوند در این آیه، تعریض به قدرت ظاهرى فرعونیان دارد.

۷ - اقتدار و توان مادى فرعونیان، مقهور در برابر اقتدار و شکست ناپذیرى خداوند (فأخذنهم أخذ عزیز مقتدر)

موضوعات مرتبط

• آیات خدا: مکذبان آیات خدا ۱
• اتمام حجت: اتمام حجت با معجزه ۳
• انذار: ابزار انذار ۲; انذار با معجزه ۲
• خدا: اتمام حجت خدا ۳، ۵; اقتدار خدا ۴; عزت خدا ۴، ۷; قانونمندى کیفرهاى خدا ۵; قدرت خدا ۷
• فرعونیان: اتمام حجت بر فرعونیان ۳، ۵; انذار فرعونیان ۲; بى تأثیرى امکانات مادى فرعونیان ۷; تکذیبگرى فرعونیان ۱; شکست فرعونیان ۷; صفات فرعونیان ۶; قدرت فرعونیان ۶; کیفر فرعونیان ۴، ۵
• معجزه: مکذبان معجزه ۱; نقش معجزه ۲، ۳