الذاريات ٢٧: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس نزدیکش ساخت بدانان و گفت چرا نخورید | |-|معزی=پس نزدیکش ساخت بدانان و گفت چرا نخورید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الذاريات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الذاريات | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::27|٢٧]] | قبلی = الذاريات ٢٦ | بعدی = الذاريات ٢٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::6|٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَلا تَأْکُلُونَ؟!»: مگر نمی‌خورید؟! چرا نمی‌خورید؟! | «أَلا تَأْکُلُونَ؟!»: مگر نمی‌خورید؟! چرا نمی‌خورید؟! | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۵
ترجمه
| الذاريات ٢٦ | آیه ٢٧ | الذاريات ٢٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَلا تَأْکُلُونَ؟!»: مگر نمی‌خورید؟! چرا نمی‌خورید؟!
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات
- اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند
- وجوه مختلف در اينكه فرمود: ((و فى السماء رزقكم و ما تدعون ))
- احتمال اينكه مقصود از آسمان در آيه شريفه غيب باشد نيز ممكن است
- گفتارى درباره كافى بودن رزق براى روزى خواران
- داستان وارد شدن ملائكه ماءمور به هلاك ساختن قوم لوط ابراهيم (ع ) و آنچه بين ميزبان و ميهمانان گذشت
- آيتى كه خداوند با عذاب قوم لوط و هلاكتشان بر جاى گذاشت
- اشاره به هلاكت فرعون و لشكريانش و هلاكت عاد، ثمود و قوم نوح (ع )
- معناى آيه : ((و السماء بنيناها بايد و انا لموسعون ))
- (روايتى درباره آيات انفسى ، رزق ، يد داشتن خدا، و خلق زوجين از هر چيز و...)
- رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند
نکات آیه
۱ - تقاضاى حضرت ابراهیم(ع) از میهمانان، براى خوردن غذا همراه با نهادن آن در دسترس آنان (فقربّه إلیهم)
۲ - پذیرایى شخص ابراهیم(ع)، از میهمانان خویش (فراغ ... فجاء بعجل ... فقربّه إلیهم قال) استناد افعال ذکر شده در آیات به شخص ابراهیم(ع)، بیانگر مطلب بالا است.
۳ - در دسترس قرار دادن غذا و تقاضا ار میهمانان براى تناول آن، کارى پسندیده و از آداب میهمان نوازى است. (فقربّه إلیهم قال ألاتأکلون)
۴ - مباشرت میزبان در پذیرایى از میهمانان - هر چند او در اوج موقعیت اجتماعى و معنوى قرار داشته باشد - عملى شایسته و از آداب مهمان نوازى است. (فقربّه إلیهم قال ألاتأکلون)
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): خواسته هاى ابراهیم(ع) ۱; فضایل ابراهیم(ع) ۲; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲; مهمانان ابراهیم(ع) ۲; مهمان نوازى ابراهیم(ع) ۱، ۲
- عمل: عمل پسندیده ۳، ۴
- مهمان: پذیرایى از مهمان ۳، ۴
- مهمان نوازى: آداب مهمان نوازى ۳، ۴
