الشورى ٣٥: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و بدانند آنان که ستیزه کنند در آیتهای ما که نیستشان گریزگاهی‌
|-|معزی=و بدانند آنان که ستیزه کنند در آیتهای ما که نیستشان گریزگاهی‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الشورى | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::35|٣٥]] | قبلی = الشورى ٣٤ | بعدی = الشورى ٣٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الشورى | نزول = [[نازل شده در سال::13|١ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::35|٣٥]] | قبلی = الشورى ٣٤ | بعدی = الشورى ٣٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«یَعْلَمَ»: منصوب به (أَنْ) محذوف است و تأویل به مصدر می‌گردد و عطف بر مجموع جمله شرطیّه، یا عطف بر علّت مقدّری می‌شود. یعنی: لِیَنتَقِمَ مِنْهُمْ وَ یَعْلَمَ الَّذِینَ. «مَحِیصٍ»: گریزگاه. پناهگاه (نگا: نساء /  ابراهیم / ، فصّلت / ).
«یَعْلَمَ»: منصوب به (أَنْ) محذوف است و تأویل به مصدر می‌گردد و عطف بر مجموع جمله شرطیّه، یا عطف بر علّت مقدّری می‌شود. یعنی: لِیَنتَقِمَ مِنْهُمْ وَ یَعْلَمَ الَّذِینَ. «مَحِیصٍ»: گریزگاه. پناهگاه (نگا: نساء /  ابراهیم / ، فصّلت / ).

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۱


ترجمه

کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند بدانند هیچ گریزگاهی ندارند!

|و تا آنان كه در آيات ما مجادله مى‌كنند بدانند كه ايشان را هيچ گريزى نيست
و [تا] آنان كه در آيات ما مجادله مى‌كنند، بدانند كه ايشان را [روى‌] گريزى نيست.
و تا آنان که در آیات ما راه جدال و انکار می‌پیمایند بدانند که بر آنها (از قهر و عذاب ما) هیچ مفرّ و نجاتی نیست.
و تا کسانی که درآیات ما مجادله و ستیزه می کنند، بدانند که آنان را [از عرصه قدرت ما] هیچ گریزگاهی نیست.
و تا بدانند كسانى كه در آيات ما جدال مى‌كنند. آنان را هيچ گريزگاهى نيست.
و کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند، بدانند که گریزگاهی ندارند
[تا مؤمنان عبرت گيرند] و تا كسانى كه در آيات ما ستيزه مى‌كنند بدانند كه آنان را هيچ گريزگاهى نيست.
(خداوند چنین می‌کند تا مؤمنان عبرت گیرند) و تا کافرانی که به مخالفت آیات ما برمی‌خیزند و آنها را نمی‌پذیرند بدانند که هیچ گریزگاه و پناهگاهی (از دست عذاب خدا) ندارند (و پیوسته در دسترس قدرت اویند).
و (تا) آنان را که در آیات ما مجادله می‌کنند، نشانه نهد. ایشان را هیچ گریزگاهی نیست.
و بدانند آنان که ستیزه کنند در آیتهای ما که نیستشان گریزگاهی‌


الشورى ٣٤ آیه ٣٥ الشورى ٣٦
سوره : سوره الشورى
نزول : ١ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَعْلَمَ»: منصوب به (أَنْ) محذوف است و تأویل به مصدر می‌گردد و عطف بر مجموع جمله شرطیّه، یا عطف بر علّت مقدّری می‌شود. یعنی: لِیَنتَقِمَ مِنْهُمْ وَ یَعْلَمَ الَّذِینَ. «مَحِیصٍ»: گریزگاه. پناهگاه (نگا: نساء / ابراهیم / ، فصّلت / ).


تفسیر

نکات آیه

۱ - تهدید کافران مجادله گر در آیات الهى از سوى خداوند (و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا)

۲ - آیات و نشانه هاى الهى در پهنه طبیعت، معرفت بخش انسان ها و انذاردهنده حق پوشان (و من ءایته ... و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا)

۳ - کافران متعصب و لجاجت پیشه، هیچ گونه راه فرار و گریزى از عذاب الهى ندارند. (و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا ما لهم من محیص)

۴ - تلاش مشرکان عصر بعثت، در تفسیر مادى آیات الهى و نشانه هاى خدا در طبیعت (و من ءایته ... و من ءایته ... و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا ما لهم من محیص) از ارتباط آیات شریفه، استفاده مى شود که مشرکان مکه، درباره آیه بودن مسائل طبیعى بحث و جدل مى کردند و آن را صرفاً امرى طبیعى و مادى مى انگاشتند.

۵ - بحث و جدل بیهوده و انکارآمیز درباره آیات الهى، داراى کیفر و عذاب (و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا ما لهم من محیص)

۶ - کافران معاند و لجوج، محروم از عفو و رحمت الهى (و یعف عن کثیر . و یعلم الذین یجدلون فى ءایتنا ما لهم من محیص) این که پس از مسأله عفو گناهان، این نکته مطرح شده که کافران معاند راه فرارى از عذاب ندارند; مى تواند اشاره به این نکته داشته باشد که آنان مورد عفو و مغفرت الهى قرار نمى گیرند.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: کیفر تکذیب آیات خدا ۵; مجادله در آیات خدا ۱، ۵; نقش آیات آفاقى ۲
  • حق: انذار کتمان کنندگان حق ۲
  • خدا: تهدیدهاى خدا ۱; محرومان از رحمت خدا ۶; محرومان از عفو خدا ۶
  • عذاب: اهل عذاب ۳; زمینه عذاب ۵
  • علم: زمینه علم ۲
  • کافران: تهدید کافران ۱; حتمیت عذاب کافران ۳; عذاب کافران لجوج ۳; محرومیت کافران لجوج ۶; محرومیت کافران معاند ۶
  • کیفر: زمینه کیفر ۵
  • مجادله گران: تهدید مجادله گران ۱
  • مشرکان: تلاش مشرکان صدراسلام ۴; مادیگرایى مشرکان صدراسلام ۴

منابع